Luksusowy Hotel Ritz, który otwarł swoje podwoje w końcówce XIX stulecia i gościł jeszcze Marcela Prousta, był w czasie wojny taką Francją w pigułce. To tam robiło się interesy, tam spotykała się towarzyska i artystyczna śmietanka, tam panoszyli się niemieccy żołnierze, a za ścianą spiskowano przeciwko Hitlerowi. Książka, którą mam przed sobą nie opowiada jednak stricte o samym hotelu i jego gościach. Nie poczytamy tutaj zbyt wiele o luksusie, sławie i modzie, ani też o "niebezpiecznych związkach", jak to jest książka reklamowana. Przeczytamy za to o tym, co działo się we Francji przed, podczas i po II wojnie światowej (oczywiście w wielkim skrócie). Mazzeo pisze i o tych, którzy z nazistami współpracowali, jak i o tych, którzy angażowali się w niebezpieczną działalność przeciwko okupantowi. Odnośnie najbardziej znanych gości hotelowych, znajdziemy tu oczywiście wzmianki m.in. o Coco Chanel oraz o tym, jak to Ernest Hemingway, pisarz z przerośniętym ego, jako korespondent wojenny, "wyzwalał" Ritz... Takie postrzeganie Hotelu Ritz jako pępka świata, wokół kręci się wszystko - od afery Dreyfusa, po utworzenie UE - nieszczególnie mnie jednak przekonuje. Poza tym denerwowało mnie ciągłe uciekanie autorki w retrospekcje albo - wręcz przeciwnie - wybieganie wprzód - tak, że momentami trudno się zorientować, o jakim czasie aktualnie pisze Mazzeo. Ciekawie, ale trochę chaotycznie i po łebkach, no i mało Ritza w Ritzu. Jak często to bywa, zawartość książki rozmija się z opisami na okładce, a zatem z oczekiwaniami czytelników.

Luksusowy Hotel Ritz, który otwarł swoje podwoje w końcówce XIX stulecia i gościł jeszcze Marcela Prousta, był w czasie wojny taką Francją w pigułce. To tam robiło się interesy, tam spotykała się towarzyska i artystyczna śmietanka, tam panoszyli się niemieccy żołnierze, a za ścianą spiskowano przeciwko Hitlerowi. Książka, którą mam przed sobą nie opowiada jednak stricte o...