Świetna książka, ale też niezwykle interesująca z tego powodu, że pierwsze skrzypce grają tu Germanie i to ich perspektywa jest dominująca w tekście. Fajnie, że nie jest to kolejna biografia Juliusza Cezara czy następna pozycja pisana z rzymskiej perspektywy (chociaż tłumaczenie, że opisy rzymskiej wojskowości są w innych książkach autora uważam za słabe - mimo wszystko jakiś skrótowy opis powinien się znaleźć),lecz autor w początkowych kilku rozdziałach koncentruje się na Swebach, Ariowiście, jego państwie, germańskim uzbrojeniu, taktyce walki, organizacji. Co do samej kampanii, no to wątpię, żeby dało się ze źródeł wycisnąć coś więcej. Faszcza omawia początek kampanii, próby negocjacji między Ariowistem i Cezarem, ich motywacje, prawdopodobne miejsce bitwy i sam przebieg starcia. Czasami może zabrakło mi trochę odważniejszego podejścia do postawienia jakiejś tezy - na przykład w kwestii liczebności armii Ariowista. Natomiast bardzo podobały mi się w tekście odniesienia do badań archeologicznych.

Świetna książka, ale też niezwykle interesująca z tego powodu, że pierwsze skrzypce grają tu Germanie i to ich perspektywa jest dominująca w tekście. Fajnie, że nie jest to kolejna biografia Juliusza Cezara czy następna pozycja pisana z rzymskiej perspektywy (chociaż tłumaczenie, że opisy rzymskiej wojskowości są w innych książkach autora uważam za słabe - mimo wszystko...

To była moja pierwsza książka tego autora i pamiętam, że mocno mnie zaskoczyła: oczekiwałem typowego dla polskich autorów streszczania dzieła Juliusza Cezara, ale okazało się, że nic z tych rzeczy. Najwięcej uwagi autor poświęcił tematyce (zachodnio)germańskiej, na temat której niewiele można przeczytać po polsku - okazało się, że nikt u nas wcześniej nie starał się przedstawić ogólnej wizji wojskowości Germanów, co jest trochę przerażające. Dużo tu krytycznej analizy przekazu Juliusza Cezara, widać jak na dłoni jego propagandowy charakter, na który wciąż nabiera się wielu historyków. Jak dla mnie super książka.

To była moja pierwsza książka tego autora i pamiętam, że mocno mnie zaskoczyła: oczekiwałem typowego dla polskich autorów streszczania dzieła Juliusza Cezara, ale okazało się, że nic z tych rzeczy. Najwięcej uwagi autor poświęcił tematyce (zachodnio)germańskiej, na temat której niewiele można przeczytać po polsku - okazało się, że nikt u nas wcześniej nie starał się...

Po kolejną pozycję pióra pana Michała N. Faszczy sięgnąłem generalnie, być może nieco na wyrost, ale ze spokojem ducha i sumienia - aby owo mnie nie gryzło, że wydałem pieniądze na coś, co nie było tego warte. Było to powodowane tak tematyką, wcześniejszym moim obcowaniem z twórczością Autora jak i pozytywnymi ocenami/opiniami o jego nowej pracy, które zdążyły się już pojawić. Z satysfakcją mogę przyznać, że i tym razem nie sprzeniewierzyłem pieniędzy na byle co, gdyż książka faktycznie jest warta polecenia dla kogoś, kto interesuje się historią antyczną, Cezarem, Germanią, itp. Co zauważyłem/wywnioskowałem, to to, że pan Faszcza w ramach tematu kampanii Cezara przeciwko germańskiemu wodzowi/królowi skupia się głównie na tym drugim i na Germanach/Germanii w ogóle, specjalnie tego nie ukrywając. Nie jest też przesadnym cezarianinem. Sprawnie prostuje okraszony propagandą obraz Germanii i jej mieszkańców nakreślony przez rzymskiego wodza. Nie wiem też, czy przypadkiem w ramach całej swojej twórczości nie próbuje wpisywać się w grono umiarkowanych, bądź słabo zakamuflowanych, ale jednak krytyków dyktatora. Nie wydłuża niepotrzebnie swoich wywodów, po których widać w jakim kierunku tym razem poszły jego zainteresowania badawcze. Sam autor zresztą wiele objaśnia we wstępie do pracy, choć wyjaśnienie pominięcia jakiegokolwiek opisu rzymskiej wojskowości tego okresu tym, że opisywał ją w innych swoich książkach jest dla mnie nieco zastanawiające (w sumie racja, ale co z tymi, którzy nie czytali innych jego książek?). Sam opis tytułowej kampanii nie budzi zastrzeżeń, choć, co mnie zaciekawiło, w podrozdziale dotyczącym liczebności sił o owej liczebności w sumie niewiele się dowiemy - tłumaczy to brak konkretnych danych źródłowych, jednak autor nie pokusił się o własną konkretną tezę w tej materii. Należy również zaznaczyć, iż praca jest pełna innych pytań przytaczanych przez Pana Faszczę, na które brak pewnych odpowiedzi.
Cała książka nie jest przesadnie rozbudowana, ale nie stanowi to w tym wypadku jakiejś wady. Na 180 stron tekst zasadniczy mieści się w granicach 7-134, plus 10 stron appendixu - "Wizerunek Germanów w Commentarii de Bello Gallico". Resztę zajmują proste mapki, ilustracje oraz indeksy. Książka jest wydana solidnie i nie ma wielu błędów w tekście, może parę literówek. Bibliografia powinna zadowalać. Jeśli Pan Faszcza nie obrośnie z czasem za bardzo w piórka to wierzę, że popełni jeszcze niejedną ciekawą (i oby równie dobrze wydaną),godną polecenia pracę.

Po kolejną pozycję pióra pana Michała N. Faszczy sięgnąłem generalnie, być może nieco na wyrost, ale ze spokojem ducha i sumienia - aby owo mnie nie gryzło, że wydałem pieniądze na coś, co nie było tego warte. Było to powodowane tak tematyką, wcześniejszym moim obcowaniem z twórczością Autora jak i pozytywnymi ocenami/opiniami o jego nowej pracy, które zdążyły się już...