Ostatni z wielkich wojowników Rzymu. Trajan posiadał wszystko, czego można wymagać od wybitnego władcy: był świetnym dowódcą oraz administratorem, potrafił doskonale kreować swój wizerunek jako Optimus Princeps. Pamięć o nim wywierała tak silne wrażenie, że nawet po upadku Imperium, wśród niechętnych co do zasady tradycjom pogańskim chrześcijan, zostało dla niego "wymodlone niebo" - przez samego papieża Grzegorza! W swoich czasach Trajan również zachwycał. Szczególnie tzw. Plebs frumentaria, czyli polityczny elektorat otrzymujący od władcy dary. Jeśli dodamy do tego - jak to ujął autor - iż Trajan "Wiedział, że jego niekwestionowana władza skutecznie opiera się przede wszystkim na dwóch filarach: annona i spectacula, rozdawnictwie zboża i pokazach, słowem: korzyściach i przyjemnościach, zamiast na bardziej poważnych sprawach państwowych", to łatwo możemy przez to antycypować już bliższe nam czasy. Biografia wiele zyskuje przez to, że autor celuje w archeologii. Szeroka baza źródłowa, szczegółowa jej interpretacja, a także umiejętne poruszanie się przez Bennetta po kilku dziedzinach nauki, dają pospołu ciekawy obraz walecznego Antonina. Książka z pewnością zadowoli każdego konesera antyku.

Ostatni z wielkich wojowników Rzymu. Trajan posiadał wszystko, czego można wymagać od wybitnego władcy: był świetnym dowódcą oraz administratorem, potrafił doskonale kreować swój wizerunek jako Optimus Princeps. Pamięć o nim wywierała tak silne wrażenie, że nawet po upadku Imperium, wśród niechętnych co do zasady tradycjom pogańskim chrześcijan, zostało dla niego...

Cesarz Trajan uchodził w Rzymie za wzór najbardziej cnotliwego cesarza - najlepszego princepsa. Książka ta przynosi odpowiedź, dlaczego Trajan był gloryfikowany jeszcze przez wieki po śmierci. Odnośnie lektury, ważny jest podtytuł biografii zatytułowany "Życie i czasy". Autor w swojej pracy tworzy szerokie tło nie tylko podczas panowania najlepszego princepsa, ale porównuje je także z rządami innych władców jak Nerwa, Wespazjan czy Domicjan. Bennett podejmuje wiele różnorakich tematów, poczynając od typowo biograficznych dotyczących pochodzenia rodu, karier ojca Trajana oraz głównego bohatera książki do zagadnień dotyczących reform, prawodawstwa, finansów, literatury tworzonej podczas panowania Trajana. Nie brak także rozdziałów dotyczących ideologii cesarskiej, administracji wewnętrznej oraz funkcjonowania państwa, porównano również rządy w prowincjach na podstawie Dacji oraz Arabii. Prawdziwą gratką dla czytelnika mogą być również rozdziały dotyczące architektury. Autor opisuje inwestycje Trajana dotyczące budynków użyteczności publicznej, portów, akweduktów, łaźni, ale także tych mających potwierdzać sławę i prestiż Trajana. Nie pominięto również wątków militarnych, autor przedstawia wojny z Dakami oraz Partami. Książka zwiera również kilkanaście plansz i fotografii oraz indeks rzeczowy oraz osobowy.

Cesarz Trajan uchodził w Rzymie za wzór najbardziej cnotliwego cesarza - najlepszego princepsa. Książka ta przynosi odpowiedź, dlaczego Trajan był gloryfikowany jeszcze przez wieki po śmierci. Odnośnie lektury, ważny jest podtytuł biografii zatytułowany "Życie i czasy". Autor w swojej pracy tworzy szerokie tło nie tylko podczas panowania najlepszego princepsa, ale porównuje...

Ciekawa problematyka, natomiast tłumaczenie i korekta to wielki dramat. Ogromna kumulacja błędów językowych, literówek, niekonsekwencji itp. niestety bardzo utrudnia lekturę.

Ciekawa problematyka, natomiast tłumaczenie i korekta to wielki dramat. Ogromna kumulacja błędów językowych, literówek, niekonsekwencji itp. niestety bardzo utrudnia lekturę.

Troche szkoda, ze tak duzo jest o czasach Trajana, a nieco mniej o samym Trajanie. Ksiazke czyta sie dobrze, duzo ciekawego mozna sie z niej dowiedziec, nie tylko o wojnach. Zaciekawiony uwagami poprzednika zaczalem sobie sprawdzac przeklad i stwierdzam, ze grubo przesadzil. Zapis nazw wlasnych faktycznie jest dziwny, ale pozostale przyklady to tylko tlumaczenie z angielskiego. To autor pisze o menopauzie, itp. Tlumacze sobie tego nie wymyslil, wiec bez przesady, bo ksiazke czyta sie ok. Biografia Wespazjana z tej samej serii jest pod tym wzgledem o wiele gorsza. Ogolnie polecam.

Troche szkoda, ze tak duzo jest o czasach Trajana, a nieco mniej o samym Trajanie. Ksiazke czyta sie dobrze, duzo ciekawego mozna sie z niej dowiedziec, nie tylko o wojnach. Zaciekawiony uwagami poprzednika zaczalem sobie sprawdzac przeklad i stwierdzam, ze grubo przesadzil. Zapis nazw wlasnych faktycznie jest dziwny, ale pozostale przyklady to tylko tlumaczenie z...

Panowanie Trajana to czas słabo naświetlony przez historiografię antyczną. Współcześni badacze podejmujący się pisania na ten temat muszą sobie radzić w oparciu o ułamkowe w swym charakterze źródła. Julian Bennett poradził sobie jednak bardzo dobrze z tym niełatwym zadaniem. Kompetentnie i w sposób interesujący opisał życie i czasy Trajana. Wyszedł od sytuacji Cesarstwa w drugiej połowie I wieku, przedstawił na tym tle dojście do znaczenia rodu Ulpiuszów, a potem karierę samego przyszłego cesarza. Bennett nie pisze biografii Trajana sensu stricto, bo równorzędnym bohaterem jest tu państwo rzymskie na początku II wieku. Autor omawia kulturę tego okresu, politykę wewnętrzną, architekturę (tu na czoło wybija się Forum Trajana) i oczywiście dwie wojny: dacką i partyjską. W sumie mamy tu do czynienia z bardzo dobrą syntezą, która uzupełnia lukę w dotychczasowej literaturze przedmiotu dostępnej - czy raczej niedostępnej - po polsku. Na pewno należy pochwalić wydawnictwo Napoleon V za przybliżenie wielu wartościowych prac zachodnich polskim czytelnikom.

Muszę jednak bardzo negatywnie ocenić przekład dokonany przez dwóch młodych, acz skądinąd akademickich historyków związanych z UW. Pomijając już trochę dziwny sposób przyjęcia pisowni nazw własnych (jak najbliżej oryginału, co w sumie zostało zrobione niekonsekwentnie, a już zwłaszcza przypadku nazw greckich, bo choć Tłumacze zrobili z Pyrrusa Pyrrhosa, to już w przypadku Filostrata mamy Filostratusa, więc formę na pewno nie grecką),popełnili masę błędów. Przede wszystkim mnóstwo jest literówek w nazwach własnych, wyjątkowej niekonsekwencji w kwestii rodzajów wyrazów łacińskich. Są też liczne przykłady niezrozumienia sensu zdania, np. w sprawie Plotyny wchodzącej do pałacu... Do tego pojawiają się potworki językowe w stylu "homonimiczny pradziadek", "afirmacja dystynkcji społecznych". Trajan przechodzi nawet menopauzę! Zabrakło kontroli nad tym tekstem ze strony filologa klasycznego i jakiegoś polonisty, który by wyczyścił tego typu rzeczy.

Tomasz Babnis

P.S.
Szkoda, że takie lapsusy psują bardzo skądinąd udaną publikację. Więcej na temat błędów napisałem na forum: http://www.historycy.org/index.php?act=ST&f=463&t=121727&st=75#

Panowanie Trajana to czas słabo naświetlony przez historiografię antyczną. Współcześni badacze podejmujący się pisania na ten temat muszą sobie radzić w oparciu o ułamkowe w swym charakterze źródła. Julian Bennett poradził sobie jednak bardzo dobrze z tym niełatwym zadaniem. Kompetentnie i w sposób interesujący opisał życie i czasy Trajana. Wyszedł od sytuacji Cesarstwa w...

Bardzo solidna biografia napisana przystępnym językiem. Pozycja nie tylko dla naukowców. Polecam.

Bardzo solidna biografia napisana przystępnym językiem. Pozycja nie tylko dla naukowców. Polecam.