Drażniła mnie od początku filmowość wykreowanego świata, wyczuwalna nader wyraźnie amerykańsko-protestancka nuta tej quasiżydowskiej opowieści. Starałam się jednak ignorować to odczucie i dać poprowadzić narratorowi. Do momentu śmierci dziecka Dawida i Batszeby byłam w stanie wytrwać w postanowieniu, doceniając niektóre ciekawe fragmenty, później przesłanie moralne wydało mi się tak miażdżąco niemiłosierne, że dobrnęłam do końca w poczuciu rozczarowania i buntu.

Drażniła mnie od początku filmowość wykreowanego świata, wyczuwalna nader wyraźnie amerykańsko-protestancka nuta tej quasiżydowskiej opowieści. Starałam się jednak ignorować to odczucie i dać poprowadzić narratorowi. Do momentu śmierci dziecka Dawida i Batszeby byłam w stanie wytrwać w postanowieniu, doceniając niektóre ciekawe fragmenty, później przesłanie moralne wydało...

Wspaniała jak pozostałe. Polecam

Wspaniała jak pozostałe. Polecam

Bardzo ciekawa. Polecam

Bardzo ciekawa. Polecam

Najlepsza książka z całej serii. No i Tamara była jako taka. Do serii tej zabierałam się z wielkim zapałem, ale niestety efekt nie był taki, jakiego się spodziewałam. Czasami nie miałam poczucia, że to się naprawdę stało. A znowu innym razem myślałam sobie: ,,Serio? Co ta autorka jeszcze nie wymyśli''. Moja opinia nie dotyczy tylko tej książki, ale całej serii jako całości. Jednak nie odrzucam tych książek, bo rozumiem, że każdy patrzy na te opowieści Biblijne inaczej. Z tego powodu więc polecam poczytać te książki, żeby czasem spojrzeć na coś spojrzeniem drugich.

Najlepsza książka z całej serii. No i Tamara była jako taka. Do serii tej zabierałam się z wielkim zapałem, ale niestety efekt nie był taki, jakiego się spodziewałam. Czasami nie miałam poczucia, że to się naprawdę stało. A znowu innym razem myślałam sobie: ,,Serio? Co ta autorka jeszcze nie wymyśli''. Moja opinia nie dotyczy tylko tej książki, ale całej serii jako całości....

Jak zwykle piękna historia, która pomaga nam zrozumieć biblijne postacie.

Jak zwykle piękna historia, która pomaga nam zrozumieć biblijne postacie.

Książka " Batszeba" z cyklu Rodowód Łaski opowiada o kobiecie, której losy opisane są na kartach Biblii. Rozdziały ułożone chronologicznie, przedstawiają kolejne etapy życia Batszeby. Jest to kobieta, która przechodzi przez różne okresy w swoim życiu. Jej historia jest w wielu aspektach podobna do czasów współczesnych. Ile to razy zdarzają się zdrady w małżeństwach? Przychodzą na świat dzieci, które nie były planowane? Ile ślubów zawiera się tylko dlatego, że pojawiło się dziecko? Najważniejsza w tym wszystkim jest szczerość i prawda przed sobą samym, czego uczy nas Batszeba. Nie ma grzechów, które w pełnej skrusze nie mogą zostać odpuszczone.

Książka " Batszeba" z cyklu Rodowód Łaski opowiada o kobiecie, której losy opisane są na kartach Biblii. Rozdziały ułożone chronologicznie, przedstawiają kolejne etapy życia Batszeby. Jest to kobieta, która przechodzi przez różne okresy w swoim życiu. Jej historia jest w wielu aspektach podobna do czasów współczesnych. Ile to razy zdarzają się zdrady w małżeństwach?...

,,Batszeba” jest trzecią książką z serii ,,Rodowód Łaski” Francine Rivers(wypożyczyłam tylko te dwa tomy, które najbardziej mnie interesowały, być może za jakiś czas przeczytam pozostałe) o pięciu kobietach wymienionych w genealogii Jezusa. Nie licząc Maryi, Batszeba jest zdecydowanie najsłynniejszą z nich i moim zdaniem miała najciekawszą historię. Batszeba występuje w Pierwszej Księdze Kronik i jest żoną Uriasza Hetyty(bądź Chetyty),jednego z wojowników króla Dawida. Kiedy Dawid zobaczył Batszebę kąpiącą się na dachu, zapragnął ją mieć, wezwał do swojego pałacu i spędził z nią noc, której owocem była ciąża. Aby ukryć swój grzech, Dawid wysłał Uriasza na wojnę i doprowadził do jego śmierci, po czym ożenił się z Batszebą. Za cudzołóstwo i morderstwo, króla i Batszebę spotkała kara – ich pierworodne dziecko umarło. Dawid zaczął pokutować i błagać Boga o przebaczenie, które otrzymał – wkrótce na świat przyszedł kolejny syn Batszeby, Salomon. Co ciekawe, Batszeba jest przodkinią Jezusa z obu stron, ponieważ król Salomon był przodkiem świętego Józefa, a kolejny syn kobiety, Natan, uchodzi za przodka Maryi.

Od kiedy poznałam historię Dawida i Batszeby byłam nią zafascynowana i uważałam, że byłaby wspaniałym materiałem na powieść o ludzkich słabościach, o walce obowiązku z pragnieniem, o błędach i próbie ich naprawy, a także o tym, że nie wszystko jest czarno – białe. Po przeczytaniu ,,Tamar” nie spodziewałam się, że pani Rivers podzieli moją wizję, oczekiwałam raczej kolejnej ciekawej i przyjemnie napisanej, ale umoralniającej historii o tym, żeby przestrzegać przykazań. I po części miałam rację. Rivers jest dość surowa dla swoich bohaterów i ich działania komentuje mniej więcej tak: ,,Miłością nie można usprawiedliwiać wszystkiego”. Znów zabrakło mi bardziej ludzkiego, bardziej uczuciowego spojrzenia na biblijną opowieść. Czytałam historię o Batszebie tak jak została ona przedstawiona w Biblii i zawsze wydawało mi się, że powodem wybaczenia Boga dla niej i Dawida była nie tylko pokuta, ale także to, że kierowali się miłością, a nie samym pożądaniem czy własną korzyścią. Tymczasem współczesna autorka zwraca uwagę na miłość, ale na pozwala nam zapomnieć, że to nie usprawiedliwia zachowania bohaterów. Podczas czytania porównywałam sobie wizję Rivers z filmem ,,Dawid i Batszeba” z Gregorym Peckiem i to są dwa kompletnie różne światy. W filmie bardzo ważnym aspektem było to, że Dawid pokochał Batszebę, bo przy niej czuł się po prostu człowiekiem, który ma prawo do słabości, a nie tylko królem, który musi być silny, natomiast Batszeba nie czuła nic do męża, ponieważ została za niego wydana z woli rodziny i nie miała okazji go poznać nawet po ślubie. I u pani Rivers pod tym względem jest podobnie, tylko, że ona wydaje się oskarżać swoją bohaterkę, że nie pokochała mężczyzny, którego przed ślubem nie znała. Za bardzo tendencyjny dla mnie ten punkt widzenia, za bardzo moralizatorski. Drugi minus to po raz kolejny czarno – biali bohaterowie(poza główną parą). Jeśli ktoś popełnił jedną złą rzecz, to automatycznie znaczy, że jest zły do szpiku kości i każde jego działania jest powodowane egoizmem(dobry przykład to postać Absaloma, która też daje pole do popisu i która znów została sprowadzona do niedobrego syna, który zbuntował się przeciw ojcu).

Natomiast nie można odmówić pani Rivers talentu pisarskiego. Pisze tak plastycznie, że podczas czytania cały czas widziałam rozgrywające się sceny włącznie z wyrazami twarzy bohaterów, co nie zawsze zdarza mi się podczas czytania. Posługuje się też bardzo ładnym językiem. Plusem w porównaniu do Tamar jest też to, że pierwiastek uczuciowy jednak istnieje i chociaż zdecydowanie częściej Rivers pisze nam o obowiązkach, grzechu i pokucie, to jednak chwilami pojawiają się fragmenty, które pokazują, że Batszebę i Dawida łączyło uczucie, które pozwoliło im wspólnie przejść przez kolejne tragedie. Natomiast ,,Tamar” ma przewagę w postaci ciekawego tła historycznego, którego tutaj jest mało. W tamtej książce Rivers sporo uwagi poświęciła niesprawiedliwej sytuacji kobiet w starożytności, natomiast tu prawie to nie występuje(jak u góry: autorka ma pretensje do Batszeby, że nie pokochała narzuconego jej męża),poza scenami w haremie. Mimo, że Batszeba ogromnie kocha Dawida i jest jego umiłowaną żoną, to cały czas cierpi wiedząc, że jej mąż ma oprócz niej inne żony i nałożnice. Ostatecznie coś, co miało być symbolem potęgi Dawida stało się dla niego pułapką, a mężczyzna jest uwikłany w trudne relacje z niekochanymi przez siebie kobietami i dziećmi na które nie ma wpływu. I to mi się akurat dosyć podobało, bo autorka przedstawiła instytucję wielożeństwa jako coś, co jest upokarzające dla kobiety i negatywnie wpływa na relacje rodzinne, a nie ją uromantyczniła, jak to jest teraz w modzie. Za plus można też uznać skupienie się nie tylko na głównym wątku, ale również na wojnach toczonych przez Izraelitów.

Książki Francine Rivers są specyficzne. Ich głównym celem wydaje się nie być opowiedzenie porywającej historii, ale przekazanie prawd wiary. Zdecydowanie są to lektury dla osób mocno wierzących, chociaż ja jako osoba wierząca wolałabym jednak poczytać, że nie trzeba być idealnym, aby wypełniać wolę Boga i że jeśli popełniło się jeden zły czyn, to nie znaczy, że do końca życia masz obsypywać głowę popiołem i karcić się, kiedy poczujesz zadowolenie. Mimo to polecam książki pani Rivers tym, którzy lubią czytać o wierze i nie przeszkadza im moralizatorski ton opowieści.

,, Jedynie Bóg może wziąć grzech i odsunąć go od nas tak daleko, jak wschód jest odległy od zachodu. Człowiek pamięta. Człowiek wylicza. Człowiek potępia.”

,,Batszeba” jest trzecią książką z serii ,,Rodowód Łaski” Francine Rivers(wypożyczyłam tylko te dwa tomy, które najbardziej mnie interesowały, być może za jakiś czas przeczytam pozostałe) o pięciu kobietach wymienionych w genealogii Jezusa. Nie licząc Maryi, Batszeba jest zdecydowanie najsłynniejszą z nich i moim zdaniem miała najciekawszą historię. Batszeba występuje w...

Kolejna z cyklu "Rodowód Łaski". Jakoś ciężko mi się ją czytało, nie wiem, czemu? Pogoda?

Kolejna z cyklu "Rodowód Łaski". Jakoś ciężko mi się ją czytało, nie wiem, czemu? Pogoda?

Batszeba - jedna z pięciu zwykłych kobiet, które odegrały niezwykłą rolę w dziejach ludzkości , imię które zostało uwiecznione w najważniejszej genealogii chrześcijańskiej - w Rodowodzie Łaski .
Czwarta część fascynującej sagi to historia Batszeby, autentycznej postaci, której losy opierają się na przekazie biblijnym . Jest to historia kobiety, która rozpaliła zmysły króla Dawida a konsekwencje jej wyborów życiowych były naganne i przyniosły jej mnóstwo cierpienia i ogromnego bólu, który poruszył serce Boga.
Książkę tę autorka cyklu zadedykowała kobietom, które uznały, że na zawsze utraciły dobrą reputację. Mimo upływu czasu problematyka przypowieści jest nadal aktualna szczególnie dotycząca osób doznających bólu i cierpienia oraz odrzucenia przez najbliższych czy społeczeństwo.
Postać Batszeby żyjącej ok. 970 roku p.n.e. przewija się przez następne pokolenia . Jest częstym motywem w literaturze, sztuce i malarstwie. Wydarzenie z życia Batszeby i Dawida - motyw kąpieli i miłość króla został wykorzystany m.in. przez Rembrandta w obrazie "Batszeba w kąpieli" z 1654 roku ( muzeum Luwru),nawiązujący do życia malarza w konkubinacie.

Batszeba - jedna z pięciu zwykłych kobiet, które odegrały niezwykłą rolę w dziejach ludzkości , imię które zostało uwiecznione w najważniejszej genealogii chrześcijańskiej - w Rodowodzie Łaski .
Czwarta część fascynującej sagi to historia Batszeby, autentycznej postaci, której losy opierają się na przekazie biblijnym . Jest to historia kobiety, która rozpaliła zmysły...

Spodziewałam się czegoś gorszego, a mile mnie zaskoczyła ta część.

Spodziewałam się czegoś gorszego, a mile mnie zaskoczyła ta część.