To historia o poszukiwaniu siebie. Celu istnienia, wiary i przynależności. Wypełniona jest istnieniem Boga, jego działaniem i nieograniczoną mocą. Sama droga, którą podążała Abra była trudna, pełna cierpienia i wyrzeczeń. Wszystko kończy się szczęśliwie, jednak mam wrażenie, że autorka nie upatruje w tym decyzji bohaterów, a raczej wypełniający się boski plan.

To historia o poszukiwaniu siebie. Celu istnienia, wiary i przynależności. Wypełniona jest istnieniem Boga, jego działaniem i nieograniczoną mocą. Sama droga, którą podążała Abra była trudna, pełna cierpienia i wyrzeczeń. Wszystko kończy się szczęśliwie, jednak mam wrażenie, że autorka nie upatruje w tym decyzji bohaterów, a raczej wypełniający się boski plan.

Historia pokazująca jak Boża miłość do człowieka jest ogromna i cierpliwa. Cudowna książka polecam

Historia pokazująca jak Boża miłość do człowieka jest ogromna i cierpliwa. Cudowna książka polecam

Książka nie jest zła. Szczególnie dla dorastającej dziewczyny, której może pokazać porównanie światów, w których możemy żyć w zależności od decyzji, jakie podejmiemy. Ja jednak zawsze dopatruję drugiego dna i tu, podobnie jak w poprzednich książkach autorki widzę dużo niebezpieczeństw związanych z wdrażaniem protestanckiej wizji świata. To, co kłuje w oczy od razu to ukazanie mężczyzn: jedni są źli i ich pewność siebie prowadzi do zła, drudzy z kolei niby są dobrze, ale są bierni. Przesłanie, które dostajemy to: nie rób nic, tylko spokojnie poczekaj, aż Pan Bóg zadziała. Niby piękne, ale co jeśli człowiek odrzuci takie szanse?

Książka nie jest zła. Szczególnie dla dorastającej dziewczyny, której może pokazać porównanie światów, w których możemy żyć w zależności od decyzji, jakie podejmiemy. Ja jednak zawsze dopatruję drugiego dna i tu, podobnie jak w poprzednich książkach autorki widzę dużo niebezpieczeństw związanych z wdrażaniem protestanckiej wizji świata. To, co kłuje w oczy od razu to...

Początkowo czytanie tej książki mnie męczyło. Po lekturze powieści Karen Kingsbury, która pisze w sposób bardzo lekki i wciągający, trudno mi było odnaleźć się w tym sposobie narracji. Później pojawiło się uczucie nudy i zniechęcenia. Ale nie poddałam się, czytałam dalej i ostatecznie oceniam książkę bardzo dobrze. Za połową akcja nieco przyspieszyła i bardziej się wciągnęłam. Doceniam za wartości jakie przekazuje, za prawdę o życiu, o ludziach, o Bogu. Nie jest przesłodzona i naciągana. Polecam.

Początkowo czytanie tej książki mnie męczyło. Po lekturze powieści Karen Kingsbury, która pisze w sposób bardzo lekki i wciągający, trudno mi było odnaleźć się w tym sposobie narracji. Później pojawiło się uczucie nudy i zniechęcenia. Ale nie poddałam się, czytałam dalej i ostatecznie oceniam książkę bardzo dobrze. Za połową akcja nieco przyspieszyła i bardziej się...

Opowieść o trudnych decyzjach i ich konsekwencjach. O potrzebie miłości, akceptacji i o przebaczeniu. Ciekawa, wciągająca ale na tym koniec, bo...
Joshua - chłopiec o gołębim sercu, syn pastora mocno wierzący. Najwyraźniej doznał zespołu stresu pourazowego po wojnie w Korei skoro zakochał się w dziewczynie zupełnie dla niego nieodpowiedniej. Co więcej Joshua jest gorszym kochankiem niż Edward ze Zmierzchu, gdyż kocha swoją wybrankę mimo wszystko. To nic, że robi straszne rzeczy, z którymi on zupełnie sie nie zgadza, to nic że żyje wbrew nakazom Biblii, to nieważne. Jak ją tylko spotka to się z nią ożeni, bez wymówek, bez pytań, bez żalu, ot tak po prostu. Jak dla mnie facet bez szacunku do samego siebie.
Co uczy ta powieść? Czy na pewno tego ze warto wybaczać? Że miłość pokona wszystko? Czy może pokazuje, że można byc najgorszym człowiekiem, a ten kto kocha powinien kochać i wybaczać mimo naszych złych uczynków?
Odpowiedź zostawiam czytelnikowi.

Opowieść o trudnych decyzjach i ich konsekwencjach. O potrzebie miłości, akceptacji i o przebaczeniu. Ciekawa, wciągająca ale na tym koniec, bo...
Joshua - chłopiec o gołębim sercu, syn pastora mocno wierzący. Najwyraźniej doznał zespołu stresu pourazowego po wojnie w Korei skoro zakochał się w dziewczynie zupełnie dla niego nieodpowiedniej. Co więcej Joshua jest gorszym...

Abra nie ma łatwego dzieciństwa. Porzucona przez matkę po narodzinach, przerzucona do innej rodziny przez ojca adopcyjnego, całe życie zmaga się z odrzuceniem, brakiem miłości i zaufania.
Opuszcza małe miasteczka i wyjeżdża do Los Angeles, gdzie wkrótce zostaje gwiazdą filmową. Jednak czy sława i życie w luksusie przyniosą jej szczęście i spełnienie?
Bardzo ciekawa książka, zaskakujące zakończenie.

Abra nie ma łatwego dzieciństwa. Porzucona przez matkę po narodzinach, przerzucona do innej rodziny przez ojca adopcyjnego, całe życie zmaga się z odrzuceniem, brakiem miłości i zaufania.
Opuszcza małe miasteczka i wyjeżdża do Los Angeles, gdzie wkrótce zostaje gwiazdą filmową. Jednak czy sława i życie w luksusie przyniosą jej szczęście i spełnienie?
Bardzo ciekawa książka,...

Trochę się zawiodłam na tej powieści. Poprzednie tej samej autorki jakoś bardziej przypadły mi do gustu.
Bardzo żal było mi Abry. Znaleziona przez pastora chwilę po swoich narodzinach i porzuceniu przez matkę, zostaje adoptowana przez niego i jego żonę. Pojąć nie mogłam jako można wyrządzić dziecku taką krzywdę i ponownie je porzucić. Stało się tako po śmierci żony pastora. Abra tafia do kolejnej rodziny i tam próbuje znaleźć swoje miejsce na ziemi. Jest jej trudno, bo mimo młodego wieku ma całkiem spory bagaż doświadczeń. Ciągle wydaje jej się że jest nikim i szuka swojej tożsamości.
Jak nie trudno się domyśleć trafia na starszego od siebie bogatego chłopaka i zakochuje się w nim bez pamięci. W swojej naiwności podejmuje ucieczką z rodzinnego domu i zaczyna być zależna od Dylana. Szybko jednak otwiera oczy i widzi, że Dylan nie zapewni jej bytu na długo.
Ogólnie da się przeczytać, chociaż chwilami miałam wrażenie, że książka została napisana przez dziecko. Ubawiło mnie zdanie zestr. 49 " Ciemne oczy Mitzi błyszczały,odłożyła stopy na podłogę." Jak można odłożyć swoje własne stopy?

Trochę się zawiodłam na tej powieści. Poprzednie tej samej autorki jakoś bardziej przypadły mi do gustu.
Bardzo żal było mi Abry. Znaleziona przez pastora chwilę po swoich narodzinach i porzuceniu przez matkę, zostaje adoptowana przez niego i jego żonę. Pojąć nie mogłam jako można wyrządzić dziecku taką krzywdę i ponownie je porzucić. Stało się tako po śmierci żony...

Lubię Francine Rivers jako autorkę. Ma dobre pióro i genialnie buduje fabułę do swoich powieści. Ta jednak powieść mnie zaskoczyła. Najpierw ilością wątków, które podjęła i dokończyła (a tu jest dla mnie bardzo ważne),następnie jej determinacją, żeby pokazać jak nasze wybory potrafią budować lub niszczyć.
Przyzwyczaiłem się do Haven i jego myślenia, stylu życia, ludzi, którzy to miasteczko budują. Żal mi było Abry, która żyła przez tyle lat z poczuciem winy, z wyrzutami sumienia, z brakiem swojego miejsca na ziemi.
Jedno co mi się nie podobało to postać Joshui, który jest zbyt dla mnie idealny, żeby mógł być rzeczywisty. Jednak pomimo tego drobnego uchybienia, książkę szczerze polecam.

Lubię Francine Rivers jako autorkę. Ma dobre pióro i genialnie buduje fabułę do swoich powieści. Ta jednak powieść mnie zaskoczyła. Najpierw ilością wątków, które podjęła i dokończyła (a tu jest dla mnie bardzo ważne),następnie jej determinacją, żeby pokazać jak nasze wybory potrafią budować lub niszczyć.
Przyzwyczaiłem się do Haven i jego myślenia, stylu życia, ludzi,...

Rivers ciągle w formie. Przesłanie powieści: "Bóg cię kocha i nigdy nie opuszcza" bardzo podnoszące na duchu.
Drobne, ale jakże denerwujące błędy w tłumaczeniu.

Rivers ciągle w formie. Przesłanie powieści: "Bóg cię kocha i nigdy nie opuszcza" bardzo podnoszące na duchu.
Drobne, ale jakże denerwujące błędy w tłumaczeniu.

Zabierając się za tę książkę, bałam się, że będzie ona kolejną, której oceny w głównej mierze uzależnione są od tematyki. Jednak w jej przypadku było zupełnie inaczej! Nie maiłam wcale odczucia oderwania historii od rzeczywistości, dla mnie była bardzo wiarygodna, w niektórych przypadkach aż za bardzo (łapałam się na tym, że chciałam, żeby autorka zrobiła zwrot akcji, aby inaczej pokierowała losami bohaterki, jednak życie nie zawsze jest na tyle kolorowe). Historia mnie poruszyła... Odrzucenie, rozczarowanie, gniew, ucieczka, nadzieja, przebaczenie - wszystko to w poszukiwaniu prawdziwej miłości. Polecam.

Zabierając się za tę książkę, bałam się, że będzie ona kolejną, której oceny w głównej mierze uzależnione są od tematyki. Jednak w jej przypadku było zupełnie inaczej! Nie maiłam wcale odczucia oderwania historii od rzeczywistości, dla mnie była bardzo wiarygodna, w niektórych przypadkach aż za bardzo (łapałam się na tym, że chciałam, żeby autorka zrobiła zwrot akcji, aby...