Muszę przyznać, że ciężko było mi się wgryźć w fabułę tej książki i to bynajmniej nie z tego powodu, że jest nieciekawa. Pokutował fakt, że nie znam poprzednich części, a "Ofiara dla burzy" jest z nimi silnie związana. Nie wszystko jest tu wyjaśnione wprost, wiele musiałam się domyślić, wydedukować i poskładać moje przypuszczenia w całość. Czy to źle? Nie, bo osobiście lubię, gdy jedna część cyklu wynika z drugiej, gdy łączą się one w spójną całość, ale w takich przypadkach warto trzymać się właściwej kolejności czytania. Ja tego nie zrobiłam i mam za swoje.

Jednak gdy oswoiłam się z fabuła i mnogością bohaterów, to poszło już bardzo gładko. Pochłonął mnie stworzony przez Dollores Redondo świat, ta rzeczywistość, która balansuje między jawą a snem. Gdzie ścierają się dwa światy – żywych i zmarłych. Gdzie jest miejsce na demony i trudne do wyjaśnienia zjawiska. Nie brakuje też gorącej namiętności i prawdziwie złych charakterów.

Śmierć łóżeczkowa to zmora wielu młodych rodziców. Wielu z nich nie potrafi sobie poradzić z tą traumą, nie brakuje wzajemnych oskarżeń, szaleństwa i rozwodów. Jednak okazuje się, że są też pary, które dobrowolnie oddają swoje dzieci ciemnym mocom, oczywiście nie za darmo. Można włożyć ten temat miedzy książki i uznać, że nie ma on nic wspólnego z rzeczywistością, ale w ten sposób nieco miniemy się z prawdą...

"Ofiara dla burzy" to fascynująca powieść, zaskakująca i dynamiczna. Mamy tu galerie bardzo oryginalnych i różnorodnych postaci. Mamy wydarzenia, które trudno pojąć ludzkim rozumem, Cóż, z pewnością jest to bardzo interesująca książka, jednak osobiście odradzam rozpoczynanie swojej przygody z autorką od tego właśnie tomu. Koniecznie zacznijcie od początku.

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2016/05/dolores-redondo-ofiara-dla-burzy.html

Muszę przyznać, że ciężko było mi się wgryźć w fabułę tej książki i to bynajmniej nie z tego powodu, że jest nieciekawa. Pokutował fakt, że nie znam poprzednich części, a "Ofiara dla burzy" jest z nimi silnie związana. Nie wszystko jest tu wyjaśnione wprost, wiele musiałam się domyślić, wydedukować i poskładać moje przypuszczenia w całość. Czy to źle? Nie, bo osobiście...