Niestety widziałem film, a mając wiedzę o tym co się stanie książki nie czyta się z zapartym tchem, na co zasługuje, bo jest dobrze napisana pod każdym względem.

Drugi tom zaczyna nas powoli przybliżać do zakończenia, podając coraz więcej informacji o głównym wątku. Coraz lepiej poznajemy też Amaię Salazar, jej straszne dzieciństwo i potworną matkę. Całość jest bardzo dobra i z pewnością może wciągnąć. Mnie niestety nie aż tak, bo wiem, jak to się wszystko skończy.

I niepokoi mnie też, że chyba to książka na raz i nie będę do niej wracał. Na pewno się jej nie pozbędę bo jest zbyt dobra, ale trafi raczej do kartonu, niż na półkę (te niestety mają swoje ograniczenia).

Niestety widziałem film, a mając wiedzę o tym co się stanie książki nie czyta się z zapartym tchem, na co zasługuje, bo jest dobrze napisana pod każdym względem.

Drugi tom zaczyna nas powoli przybliżać do zakończenia, podając coraz więcej informacji o głównym wątku. Coraz lepiej poznajemy też Amaię Salazar, jej straszne dzieciństwo i potworną matkę. Całość jest bardzo...

Drugi tom trylogii "Doliny Baztan" jest równie dobry, a może nawet lepszy, jak "Niewidzialny strażnik", który otwiera ten cykl. Poza sprawną, logicznie zazębiającą się fabułą-zagadką najbardziej urzekł mnie w tej powieści klimat hiszpańskiej prowincji Nawara, bardzo malowniczo, sugestywnie opisanej przez autorkę, z lokalnymi wierzeniami i obyczajami.

To się czyta!!!

Drugi tom trylogii "Doliny Baztan" jest równie dobry, a może nawet lepszy, jak "Niewidzialny strażnik", który otwiera ten cykl. Poza sprawną, logicznie zazębiającą się fabułą-zagadką najbardziej urzekł mnie w tej powieści klimat hiszpańskiej prowincji Nawara, bardzo malowniczo, sugestywnie opisanej przez autorkę, z lokalnymi wierzeniami i obyczajami.

To się...

Jeszcze lepsza niż "Niewidzialny strażnik" - warsztat autorki jest coraz doskonalszy, a przy tym historia konsekwentnie się rozwija i zazębia. Jeszcze więcej napięcia, więcej baskijskiej mitologii i onirycznych przeżyć, trudniejsza sprawa - nie sposób się oderwać. Bez zwłoki zanurzam się w kolejny tom, bo zżera mnie ciekawość, kto za tym wszystkim stoi - człowiek czy jednak odwieczne, nieuchwytne Zło...

Jeszcze lepsza niż "Niewidzialny strażnik" - warsztat autorki jest coraz doskonalszy, a przy tym historia konsekwentnie się rozwija i zazębia. Jeszcze więcej napięcia, więcej baskijskiej mitologii i onirycznych przeżyć, trudniejsza sprawa - nie sposób się oderwać. Bez zwłoki zanurzam się w kolejny tom, bo zżera mnie ciekawość, kto za tym wszystkim stoi - człowiek czy jednak...

Po przeczytaniu całej trylogii oceniam tę część za najsłabszą. Za dużo macierzyństwa, już miałam ochotę przeskakiwać fragmenty. Cała reszta dobra, trzyma poziom poprzedniego tomu. Konwencja realizmu magicznego osadzonego w mitologii baskijskiej jest oryginalnym pomysłem i z zainteresowaniem ją poznawałam. Czuło się grozę akcji i magię baskijskich bóstw, nawet tarot stawał się realnym rozmówcą.

Po przeczytaniu całej trylogii oceniam tę część za najsłabszą. Za dużo macierzyństwa, już miałam ochotę przeskakiwać fragmenty. Cała reszta dobra, trzyma poziom poprzedniego tomu. Konwencja realizmu magicznego osadzonego w mitologii baskijskiej jest oryginalnym pomysłem i z zainteresowaniem ją poznawałam. Czuło się grozę akcji i magię baskijskich bóstw, nawet tarot stawał...

Doskonała powieść kryminalna, może nawet lepsza od poprzedniej części. Świetne wątki, zajmujące śledztwo, w połowie na nowo, jeszcze bardziej rozbudzona ciekawość. Emocje i zagadka do samego końca oraz zapstrzony apetyt na kolejną część.

Doskonała powieść kryminalna, może nawet lepsza od poprzedniej części. Świetne wątki, zajmujące śledztwo, w połowie na nowo, jeszcze bardziej rozbudzona ciekawość. Emocje i zagadka do samego końca oraz zapstrzony apetyt na kolejną część.

Nie tak dobra jak część pierwsza ale wciąga i zaskakuje nadal. No i ten klimat...

Nie tak dobra jak część pierwsza ale wciąga i zaskakuje nadal. No i ten klimat...

Dalsza część kryminału z detektyw Amaią Salazar. Tak samo magiczna jak "Niewidzialny strażnik". Warto i to bardzo!

Dalsza część kryminału z detektyw Amaią Salazar. Tak samo magiczna jak "Niewidzialny strażnik". Warto i to bardzo!

Bardzo interesująca historia, która wciąga od pierwszych stron.

Bardzo interesująca historia, która wciąga od pierwszych stron.

Prywatnie Amaia Salazar zostaje mamą. Nie śpi po nocach, ma koszmary a demony przeszłości uderzają ze zdwojoną siłą. Służbowo zostaje szefową wydziału zabójstw. Rozpoczyna śledztwa. Dotyczą one zabójstw noworodków, morderstw kobiet wraz z odcinaniem członków ciała. Główny oskarżony z poprzedniej części popełnia samobójstwo i zostawia dla Amai list ze słowem Tarttalo. Według Mitologii to cyklop ludojad. I w tej części jest dużo nawiązań mitologicznych
pan lasu, giganci, boginki, itxusuria, czyli korytarz dusz wokół domów, gdzie chowano nieochrzczone dzieci. Mamy wróżenie z kart tarota, zimne, mokre i mroczne uliczki oddające idealnie klimat Báztan.
Bardzo dużo jest nawiązań do części pierwszej więc trzeba zacząć od początku. Poznajemy lepiej bohaterów i coraz bardziej nienawidzimy pewną starą kobietę 😬 Bardzo polecam ♥️

Prywatnie Amaia Salazar zostaje mamą. Nie śpi po nocach, ma koszmary a demony przeszłości uderzają ze zdwojoną siłą. Służbowo zostaje szefową wydziału zabójstw. Rozpoczyna śledztwa. Dotyczą one zabójstw noworodków, morderstw kobiet wraz z odcinaniem członków ciała. Główny oskarżony z poprzedniej części popełnia samobójstwo i zostawia dla Amai list ze słowem Tarttalo. Według...

Nawet lepsza niż poprzednia część, wciąga i nie pozwala się oderwać. Akcja bardzo ciekawa, doprawiona odrobina mitologii, fantastycznie się czyta.

Nawet lepsza niż poprzednia część, wciąga i nie pozwala się oderwać. Akcja bardzo ciekawa, doprawiona odrobina mitologii, fantastycznie się czyta.