Książka jak dla mnie co najwyżej przeciętna. Ciężko mi wskazać dokładnie, co do tego doprowadziło, ale strasznie trudno mi było przez nią przebrnąć. Nie sprawiała mi ona przyjemności (co powinno być głównym celem czytania). Czasami aż ręce mi opadały na próby żartów głównego bohatera czy też jego próby bycia "cool". Było w nim wiele zaprzeczeń, nieścisłości, a na dodatek nie dało się go lubić. Możliwe, że Czubaj chciał iść śladami Krajewskiego i stworzyć głównego bohatera, którego niby nie da się lubić, jednak mimo wszystko, mimo woli kibicuje się mu (tak było z Eberhardem Mockiem czy Popielskim). Poza tym autor niepotrzebnie wtrącił w to wszystko drugą zagadkę. Do tego doszły jeszcze dwa epizody z życia Heinza, a wystarczyło skupić się po prostu na głównym przestępstwie. Wydaje mi się też, że autor posiada trochę powierzchowną opinię na temat Kościoła, ale to już temat na inną dyskusję. Podsumowując, raczej nie polecam. Choć widzę tutaj, że książka spodobała się wielu osobom, więc może to kwestia gustu.

Książka jak dla mnie co najwyżej przeciętna. Ciężko mi wskazać dokładnie, co do tego doprowadziło, ale strasznie trudno mi było przez nią przebrnąć. Nie sprawiała mi ona przyjemności (co powinno być głównym celem czytania). Czasami aż ręce mi opadały na próby żartów głównego bohatera czy też jego próby bycia "cool". Było w nim wiele zaprzeczeń, nieścisłości, a na dodatek...