Przyznajcie szczerze, czy na samą myśl o jednorożcach, w waszych głowach pojawia się radosny kucyk z rogiem i tęczową grzywą? Ja osobiście właśnie tak wyobrażałam sobie to mistyczne stworzenie i podejrzewam, że wy również pomyśleliście o nim w podobny sposób. Tak więc, co byście zrobili, gdybyście nagle odkryli, że tak naprawdę, ten radosny jednorożec był tworem ludzkiej fantazji, a ich prawdziwym przysmakiem nie są trwa i owies lecz... mięso?

Już sama okładka daje nad wyraźnie do zrozumienia, że coś z tą książką jest nie tak, a autor odrzucił wszystkie stereotypowe opowieści i stworzył coś nowego i całkowicie niepowtarzalnego. Co ciekawsze już na samym początku opowieści wspomniał, że jego znajomi dość sceptycznie podchodzili do jego koncepcji na książkę o krwiożerczych jednorożcach, a tych prawdziwych poznał po tym, że mimo dość zwariowanego pomysłu, nie odsunęli się od niego i wspierali go w jego pracy.

Powiem szczerze, że nie byłam pewna, co spotkam w tej opowieści i czy w ogóle "Zły jednorożec" przypadnie mi do gustu, jednak mimo wszystko odważyłam się zaryzykować i wyciągnąć własne wnioski z tej dość nietypowej lektury.

Magrus to kraina, w której żyją wszelakie magiczne stworzenia, o których w większości nie mamy nawet pojęcia. Jedną z takowych istot jest jednorożec, który znacząco różni się od biegających po tęczy, białych koników z wstążkami wplecionymi w ich tęczową grzywę. To mięsożerne, chełpiące się cierpieniem potwory, których jednym z ulubionych zajęć wykrwawianie swoich ofiar, poprzez nabicie ich na swój niesłychanie ostry róg.

Pewnego dnia, księżniczka jednorożców konsumując frobbita stwierdziła, że tamtejsze przysmaki nie są aż tak smakowite, jak dawniej, gdyż zostały skażone przez magię zamieszkanej przez nią krainy. W jej głowie utworzył się mroczny plan, którego głównym celem było podbicie Techrusu, krainy ludzi, żeby dostać się do tamtejszych rarytasów, jednak żeby to uczynić, musiała zdobyć od dawna już zaginiony Kodeks, przepełniony najróżniejszymi, niebezpiecznymi zaklęciami.

Max od dziecka uwielbiał najróżniejsze, nieprawdopodobne historie, dlatego też w ulgą przyjął, że po wielu latach zapomnienia, w końcu udało mu się znaleźć jego ulubiony Kodeks, dzięki któremu dowiedział się wielu interesujących informacji o krainie Magrus. Mimo iż od samego początku traktował ją jak zwyczajną lekturę, zdawał sobie sprawę, że w w tej książce jest coś niezwykłego i nie chodziło tam tylko i wyłącznie o dość nietypowe opisy stworzeń.

Osobliwy Kodeks wydawał się samodzielnie decydować, z którym tematem powinien zapoznać się chłopiec, dlatego też Max rzadko kiedy dostawał okazję, żeby dwukrotnie przeczytać dany tekst. O dziwo tylko on mógł ją otworzyć i nie zostać porażonym prądem, co zdążył już przetestować na swoim najlepszym przyjacielu.

Jak bardzo powiązane są ze sobą te dwie historie z dwóch różnych światów? Dlaczego tylko Max może zapoznać się z tajemnicami Kodeksu? Czy księżniczce jednorożców uda się podbić świat ludzi i zatopić róg w ich krwi? Tego i wielu innych rzeczy dowiecie się czytając tę książkę!

Na samym początku miałam dość specyficzne podejście do tej lektury, a wciągnięcie się w jej fabułę nie było prostym zadaniem, gdyż przez cały czas nie potrafiłam pogodzić ze sobą swojej wizji jednorożca z wyobrażeniem Platte'a F. Clarka, jednak po pewnym czasie nie tylko wciągnęłam się w opowieść, lecz także doceniłam dość zabawny sposób, w jaki została ona przedstawiona.

Osobiście wręcz uwielbiam delikatne żarciki ze strony autorów, którzy przy okazji pokazują, że są ludźmi z dystansem do samych siebie, co w dzisiejszych czasach jest jedną z ważniejszych cech. Mimo dość burzliwego początku, uważam, że zapoznanie się z "Złym jednorożcem" nie było złym pomysłem i jestem więcej niż pewna, że gdy tylko znajdę chwilę wolnego czasu, w przyjemnością do niej wrócę.

Uważam, że książka przypadnie do gustu każdemu, kto tak jak ja uwielbia kreatywność wymieszaną z odrobiną kontrowersji. To świetnie napisana historia, z zabawnymi postaciami, którą polecam zarówno młodszym jak i starszym odbiorcom.

Cała recenzja: https://1stowarzyszenieksiazkoholikow.blogspot.com/2018/03/zy-jednorozec-platte-f-clark-recenzja.html

Przyznajcie szczerze, czy na samą myśl o jednorożcach, w waszych głowach pojawia się radosny kucyk z rogiem i tęczową grzywą? Ja osobiście właśnie tak wyobrażałam sobie to mistyczne stworzenie i podejrzewam, że wy również pomyśleliście o nim w podobny sposób. Tak więc, co byście zrobili, gdybyście nagle odkryli, że tak naprawdę, ten radosny jednorożec był tworem ludzkiej...