kingaczyta.blogspot.com

Nie przepadam za romansami, ale co śmieszne - lubię je sobie od czasu do czasu przeczytać - zwłaszcza, gdy są bardzo mocno polecane. Zawsze się obawiam młodzieżówek z przewodnim wątkiem romantycznym, a to za sprawą przewidywalności i schematyczności, które po przeczytaniu kilkunastu tytułów, zaczęły mnie po prostu nudzić. A jak jest z historią ukazaną w "Tym jednym dniu"?

Allyson żyje pod dyktando rodziców, którzy mają nad nią stałą kontrolę, są nadopiekuńczy i zdają się żyć jej życiem. Dziewczyna niewiele ma do powiedzenia, jest posłuszna, stroni od ludzi, żyje w swoim poukładanym świecie. Po zakończeniu liceum, razem ze swoją przyjaciółką, wyrusza w podróż po Europie. Ostatniego dnia Allyson poznaje Willema, który namawia ją na wspólną, jednodniową wycieczkę do Paryża. Ten jeden dzień zmieni w życiu dziewczyny wszystko.

Szczerze powiedziawszy spodziewałam się czegoś lepszego, biorąc pod uwagę nazwisko autorki i czytając te wszystkie pozytywne recenzje. Dla mnie ta książka była dobra, ale bez fajerwerków. Cała ta historia jest dla mnie strasznie naiwna, nieprawdopodobna i banalna, ale czytało mi się ją po prostu dobrze. Styl autorki jest lekki i zachęcający do czytania, podobały mi się też wstawki z języka francuskiego, mimo że nie zostały przetłumaczone. "Ten jeden dzień" dla mnie idealna lektura na odstresowanie i miły przerywnik. Nie sądzę jednak, że na dłużej pozostanie w mojej głowie. Ot, kolejna miłosna historyjka, która niczym szczególnym się nie wyróżnia.

Podobała mi się natomiast postać głównej bohaterki. Chociaż Allyson miejscami mnie irytowała swoim niezdecydowaniem i zmiennymi humorkami, to znalazłam z nią wiele cech wspólnych, więc myślę, że to dlatego tak dobrze mi się tę książkę czytało. Allyson jest poukładana, można powiedzieć, że aż za bardzo, a spontaniczność to zdecydowanie nie jej drugie imię. A jednak gdy poznaje Willema wszystko się zmienia. Zmienia się i ona, i jej życie. Dostrzega, ile ją ominęło. Ten jeden dzień na zawsze ją odmienił. Mnie bardzo spodobała się metamorfoza Allyson i to, jak stopniowo zaczęła dojrzewać do różnych decyzji i zachowań, jak przekraczała własne granice. Willem z kolei jest dla mnie zagadką, której jeszcze nie rozwiązałam. Jest głodny przygód, żyje chwilą, stanowi zupełne przeciwieństwo Allyson. Niewiele jednak mogę o nim powiedzieć, ale mam nadzieję, że w kolejnym tomie się to zmieni, a wszystkie skrywane przez niego tajemnice zostaną odkryte.

Co do zakończenia, to byłam ciekawa, w jakim kierunku pójdzie autorka i czy napisze je w najbardziej oklepany sposób, a może wyjdzie poza utarte schematy. Nie chcę spoilerować, więc zdradzę tylko, że nawet jestem zadowolona. Spodziewałam się właśnie takiego zakończenia, ale aż tak przewidywalnie nie było, bo autorka próbowała utrzymać je w tajemnicy i zaskoczyć na ostatnich stronach. Jako że ten tom skończył się w najgorszym możliwym momencie, to czuję ogromną chęć na przeczytanie kontynuacji, pomimo że był to dla mnie tytuł tylko dobry. Jak widać - urwane w najgorszym z możliwych momentów zakończenie to połowa sukcesu.

kingaczyta.blogspot.com

Nie przepadam za romansami, ale co śmieszne - lubię je sobie od czasu do czasu przeczytać - zwłaszcza, gdy są bardzo mocno polecane. Zawsze się obawiam młodzieżówek z przewodnim wątkiem romantycznym, a to za sprawą przewidywalności i schematyczności, które po przeczytaniu kilkunastu tytułów, zaczęły mnie po prostu nudzić. A jak jest z historią...