Jesteśmy przyzwyczajeni do ujmowania tematyki Holokaustu z perspektywy ocalałych stamtąd Żydów ewentualnie żołnierzy. Wspomnienia o getta zlewają się w obraz istnego ,,piekła na ziemi". Tym bardziej wyróżnia się na tym tło powieści Boyne'a.
Rzadko wypożyczam książki o których nigdy nie słyszałam, ale ta była jednym z takich wyjątków. Mimo nie zbyt zachęcającej, skromnej okładki i braku pojęcia co mnie czeka w środku, wypożyczyłam tę powieść.

Bohaterem powieści jest dziewięcioletni Brunon. Z dnia na dzień cały jego świat przewraca się do góry nogami. Ojciec dostaje awans co wiąże się z wyprowadzką z Berlina. Pomimo ogromnej niechęci chłopiec musi opuścić babcię, przyjaciół i ukochane miasto. Jego nowy dom leży na odludziu, jedynymi osobami w pobliżu są małe szare dzieci bawiące się w oddali za wysokim żelaznym ogrodzeniem. Pewnego dnia chłopiec wybiera się na wyprawę. Nie wie że to co odkryje będzie miało niewyobrażalnie straszne skutki. Bruno spotyka wychudzonego chłopca o zapadniętych oczach, ubranego w pasiastą piżamę o imieniu Szmul. Nieoczekiwane spotkanie sprawia że między chłopcami, którzy nigdy nie powinni się spotkać, zaczyna kiełkować przyjaźń, która będzie ich najcenniejszym skarbem...


Jest to wstrząsająca książka inna niż wszystkie. Holokaust widzimy z perspektywy młodego chłopca, który nie pojęcia co właśnie rozgrywa się przed jego oczami. Swojego ojca postrzega raczej jako bohatera, który wprowadza porządek do rzeczywistości, niż jako mordującego niewinnych ludzi okrutnego żołnierza. Szmul to chłopiec nierozumiejący jeszcze co tak naprawdę dzieje się dookoła niego. Wierzy, że jego życie wreszcie się odmieni i że w końcu wróci do domu. Historia ta jest poruszająca i przerażająca zarazem. Widzimy tu, jak dziecko, które wychowywane miało być w nienawiści do Żydów, zbliża się do jednego z nich, przełamując wszelkie bariery, które stawiał między nimi jego ojciec.Świat widziany oczami dziecka przeraża jeszcze bardziej, gdy wiemy już jak naprawdę wyglądał ten świat i do jakich okrucieństw dochodziło w obozach. Tu nic nie jest nazwane po imieniu, bo przecież byli to tylko ludzie w piżamach w paski, tyle dzieci w jednym miejscu, które mogły spędzić czas na zabawie; świat, którego mogłoby pragnąć każde osamotnione dziecko. Nas podobne obrazy przerażają, Bruna jedynie ciekawiły.

Jednak każda książka ma swoje minusy. Sceneria akcji jest dość papierowa, jakoś nie umiałam wyobrazić sobie miejsca wydarzeń. Jak na dziewięciolatka Bruno jest trochę naiwny, ale przyjmijmy że ma tak być.

Książkę czyta się łatwo i przyjemnie. Napisana jest prostym, zrozumiałym dla każdego językiem. Niby jest opowiedziana tak po prostu, a jednak przekazuje tak wiele. Jedna z tych książek, których zakończenie będę pamiętać do końca życia. Polecam ją każdemu kto szuka innego spojrzenia na świat i wydarzenia, które rozegrały się tak dawno, a jednak każdy doskonale je zna...


Ocena: 8+/10

Jesteśmy przyzwyczajeni do ujmowania tematyki Holokaustu z perspektywy ocalałych stamtąd Żydów ewentualnie żołnierzy. Wspomnienia o getta zlewają się w obraz istnego ,,piekła na ziemi". Tym bardziej wyróżnia się na tym tło powieści Boyne'a.
Rzadko wypożyczam książki o których nigdy nie słyszałam, ale ta była jednym z takich wyjątków. Mimo nie zbyt zachęcającej, skromnej...