Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Igrzyska Śmierci okazały się na prawdę cudowną życiową książką. Chłonęłam całą sobą jej akcję. Wywołała u mnie wiele emocji, które do tej pory nie opadły. Przeżywałam wszystkie wydarzenia razem z Katniss, czułam się jakbym weszła w jej skórę. Niedługo po przeczytaniu pierwszej części wzięłam się za drugą. Nie wiedziałam czego się spodziewać z racji tego, że drugie części trylogii zwykle są słabsze. Ale w tym wypadku...

Książka zaczyna się dokładnie tam gdzie skończył się tom pierwszy. Katniss i Peeta wrócili do domu. Ale również tam nie mogą czuć się do końca bezpieczni. Otóż zachowanie Katniss na igrzyskach nie spodobało się władzom. Uważają to za jawny sprzeciw Kapitolowi, a nie przejaw bezgranicznej miłości. Nie tylko oni. W niektórych dystryktach wybuchają powstania, ludzie wychodzą na ulice.
Do tego rozpoczyna się Tournee Zwycięzców. Kiedy odwiedzają kolejne dystrykty zachowanie Katniss zamiast uspokajać ludzi, rozpoczyna kolejne powstania. W tle trwają przygotowania do jubileuszowych 75. Głodowych Igrzysk zwanych Ćwierćwieczem Poskromienia. Organizatorzy wprowadzają nową zasadę. Zasadę, która zmienia wszystko...

W tym wypadku się pomyliłam, ale nie do końca. Książka traci swoją atmosferę i wrażenie niezwykłości. Mimo to nadal porywa fabułą i akcją. Wydarzenia są ciekawe, opisy zaskakująco wspaniałe. Niestety czeka nas 'powtórka z rozrywki'. Nie zdradzę więcej, musicie przeczytać sami.

Główna bohaterka pozostała jedną z moich ulubionych literackich postaci. Nie straciła swojego niezwykłego charakteru. Nie dała się ukorzyć władzom Kapitolu. Zawsze była silna mimo wszystkiego co ją spotkało. Igrzyska odcisnęły jednak piętno na jej osobowości. Staje w obliczu wielkiego zagrożenia, zaczyna bać się o swoich bliskich. Jedyne co mnie wkurzało to ciągłe myślenie ,, Muszę teraz dbać o Peetę", ,, Już nigdy więcej go nie zobaczę" i tak przez całą powieść.
Kolejną postacią z tej książki, którą uwielbiam jest Cinna. Po prostu kocham gościa. Świetny stylista i jeszcze lepszy przyjaciel. Zawsze rozumiał i umiał doradzić. To co zrobił z suknią Katniss ( uchylając rąbka tajemnicy - ,,przemienił ją w kosogłosa", który stał się symbolem rebelii) było ryzykowne, ale on był gotów je ponieść.

Książkę bardzo polecam. Mimo kilku wad pozostaje jedną z moich ulubionych. Z niecierpliwością czekam na okazję by przeczytać następną, już ostatnią część. Warto pościć kilka dni na przeczytanie W pierścieniu ognia. Gwarantuje wam że będzie to ciekawie spędzony czas.

Ocena: 6/6

Igrzyska Śmierci okazały się na prawdę cudowną życiową książką. Chłonęłam całą sobą jej akcję. Wywołała u mnie wiele emocji, które do tej pory nie opadły. Przeżywałam wszystkie wydarzenia razem z Katniss, czułam się jakbym weszła w jej skórę. Niedługo po przeczytaniu pierwszej części wzięłam się za drugą. Nie wiedziałam czego się spodziewać z racji tego, że drugie części...

Ostatnio na rynku wydawniczym pojawia się mnóstwo powieści o wampirach. Pierwsza wampiryczna saga jaką przeczytałam był Zmierzch, na którym strasznie się zawiodłam. Od tamtego czasu unikałam powieści o tej tematyce. Jednak ogrom książek właśnie o tym temacie wręcz zmusił mnie do ponownego spojrzenia na wampiry z perspektywy innego autora. Tak stałam się posiadaczką cyklu Akademia Wampirów. To on sprawił, że na nowo pokochałam wampiry.
Błękitnokrwistych chciałam przeczytać od dawna ale zawsze coś(czyli inne powieści) stało na przeszkodzie. W końcu zawzięłam się i wypożyczyłam dwie pierwsze części cyklu. Liczyłam na kolejną świetną powieść, pełną niezwykłej, wciągającej akcji,wspaniałych bohaterów i ... nie zawiodłam się.

Wraz z pierwszymi stronami książki zostajemy wciągnięci do świata nastoletniej elity-wszyscy są piękni, młodzi, bogaci...i wszyscy uczęszczają do jednej szkoły. Uczęszcza do niej również główna bohaterka powieści-Shuyler Van Alen. Zawsze była inna niż jej 'koledzy'. Nie miała markowych ubrań, nie była bogata, piękna ani sławna. Dziewczynie nie szczególnie to przeszkadzało. Jednak z czasem zaczyna podejrzewać, że rzeczywiście nie jest normalna...a nawet...że nie jest człowiekiem. Kiedy umiera jedna z najpopularniejszych dziewczyn w szkole, Shuyler zaczyna podejrzewać że za jej śmiercią może stać ktoś z 'jej gatunku'. Jedyną poszlaką jest tajemnicze słowo Croatan. Dziewczyna chce poznać prawdę za wszelką cenę.

"Czerń jest kolorem nocy, biel jest prawdziwym kolorem śmierci"

O książce słyszałam wielokrotnie. Wszyscy zachwalali styl pisania i niezwykła wyobraźnię autorki. W końcu sama postanowiłam zapoznać się z jej twórczością. Klęcząc jak zwykle przed regałem z książkami w bibliotece, zdjęłam z półki dwie części Błękitnokrwistych. Magnetyzująca, szalenie intrygująca okładka jeszcze bardziej zachęciła mnie do czytania. Już chwilę później szłam w deszczu przyciskając do piersi książki, usiłując chronić je przed deszczem.

Styl pisania autorki jest prosty i przyjemny. Młodzieżowy język łatwo zrozumieć każdemu. Akcja wciąga od pierwszej strony. Przez pierwszą połowę książki nic się nie wyjaśnia. Nie wiemy kim jest Shuyler ani jak funkcjonuje świat błękitnokrwistych. Dopiero w połowie powieści zaczynamy powoli rozumieć fabułę. Nie wiem czy będzie wam to się podobać, ale mi odpowiadało to że autorka nie wyłożyła nam wszystkiego na pierwszej stronie, tylko wprowadziła atmosferę tajemniczości.

Rzadko zdarzają się sytuacje, w których jest tak, że nie polubiłam ani jednego bohatera. Jednak z tym wypadku niestety tak jest. Wszyscy są opisanie wedle znanych schematów: skromna, poważnie siebie nie doceniająca dziewczyna, piękna, sławna zołza i jej zabójczo przystojny brat. Wieje nudą.

Ocena: 5/6
Podsumowując książka jest godna polecenia. Mimo kilku znaczących wad strasznie wciąga. Jeśli wejdziecie do świata Błękitnokrwistych to gwarantuje wam, że wyjdziecie z niego dopiero po przeczytaniu ostatniej kartki. A nawet wtedy będziecie rozmyślać o dalszych losach bohaterów.

Ostatnio na rynku wydawniczym pojawia się mnóstwo powieści o wampirach. Pierwsza wampiryczna saga jaką przeczytałam był Zmierzch, na którym strasznie się zawiodłam. Od tamtego czasu unikałam powieści o tej tematyce. Jednak ogrom książek właśnie o tym temacie wręcz zmusił mnie do ponownego spojrzenia na wampiry z perspektywy innego autora. Tak stałam się posiadaczką cyklu...

Na pewno kiedyś o czymś zapomnieliście. Mógł być to zwykły drobiazg albo poważniejsza sprawa. Jednak najważniejsze chwile waszego życia zawsze pozostały w waszej pamięci. Pamiętaliście datę swoich urodzin, imiona rodziców, pierwszy dzień w szkole, pierwszą miłość czy wczorajsze lekcje. Nie wyobrażacie sobie, że moglibyście o tym zapomnieć. Że codziennie moglibyście zapominać o wszystkim, o całej swojej przeszłości. Dla was przeszłość jest odkryta i jawna.
London Lane nie ma tyle szczęścia.




Przeszłość jest dla mnie na zawsze stracona
London to pozornie zwyczajna licealistka. W rzeczywistości jej pamięć codziennie o 4:33 zostaje zresetowana. Dziewczyna radzi sobie tylko dzięki notatkom, w których opisuje dokładnie co danego dnia robiła oraz dzięki pomocy swojej mamy i najlepszej przyjaciółki Jamie. Bohaterka zna za to swoją przyszłość. Jednak wszystko wali się kiedy najlepsza przyjaciółka London obraża się na nią i okazuje się, że matka ma przed nią jakieś tajemnice. Gdyby tego było mało dziewczyna zakochuje się w chłopaku, którego nie widzi w swojej przyszłości...

Przyszłość to dla mnie wspomnienie
Autorka napisała niezłą książkę o której jednak łatwo można zapomnieć. Język jest prosty, lekki i przyjemny dla oka. Chwilami zbyt prosty nawet. Narracja jest pierwszoosobowa, co jest dobrym rozwiązaniem. Dzięki niej możemy poznać odczucia i myśli głównej bohaterki, która jest osóbką dość oryginalną. Mimo wszystko autorka poświęciła zbyt mało czas na opisanie umiejętności London. Wiemy jedynie, że widzi przyszłość i zapomina przeszłość. Ale czemu.? Jak to działa.? I dlaczego matka wierzy jej, że zapomina swoje całe życie w ciągu jednej chwili.? Jak London ją o tym przekonała.? Na te pytania nie znajdziecie odpowiedzi w tej książce. Kiedy skończyłam ją czytać miałam mnóstwo wątpliwości i pytań.

Fabułą jest przewidywalna. Miłość London i Luka właściwie nic nie wnosi do powieści. Schemat jest ten sam co we wszystkich powieściach: niezwykła nastolatka poznaje pięknego chłopaka i zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia. Jedynie wątek przygodowy mi się spodobał. Tajemnica, którą matka ukrywała przed London wcale nie była taka mały. Mroczny rodzinny sekret był świetnie opisany i przedstawiony.

Ocena: 3/6
Mimo wszystko książka jest dość słaba. Owszem zasługuje na uwagę, ale tylko nielicznym się spodoba. Jest świetna na nudne wieczory. Jeśli chcecie ją przeczytać to lepiej wypożyczcie ją z biblioteki lub pożyczcie od kogoś, bo w innym razie będzie to strata waszych pieniędzy. Czyta ją się szybko i równie szybko o niej zapomina

Na pewno kiedyś o czymś zapomnieliście. Mógł być to zwykły drobiazg albo poważniejsza sprawa. Jednak najważniejsze chwile waszego życia zawsze pozostały w waszej pamięci. Pamiętaliście datę swoich urodzin, imiona rodziców, pierwszy dzień w szkole, pierwszą miłość czy wczorajsze lekcje. Nie wyobrażacie sobie, że moglibyście o tym zapomnieć. Że codziennie moglibyście...