W pierwszym momencie chciałam zostawić tę książkę, ponieważ raził mnie styl. Jednak poszczególne historie były na tyle poruszające, że co chwilę do niej wracałam. W końcu przeczytałam większość biografii.
Smutne, poruszające, dające do myślenia losy polskich dziewczyn, które walczyły w szeregach AK.
Ze szczególna uwagą przeczytałam historię młodziutkiej Inki, której pomnik odsłonięto niedawno w Warszawie. Dzięki tej książce, dziewczyna znana mi tylko z notatek w gazetach poświęconych temu wydarzeniu, stała się osobą z krwi i kości, młodą dziewczyną, pełną marzeń i planów na przyszłość. Bezsensownie zamordowaną, jak wiele innych, o których nawet nic nic nie wiemy.
Spodobało mi się w tej książce, że pokazane tam są nie tylko losy niezłomnych, których nie złamały najgorsze tortury, ale także tych, które zostały złamane, które współpracowały. Autor ich nie ocenia, dzięki temu także losy pokonanych bohaterów mogą wzbudzać współczucie, zrozumienie.
Styl - faktycznie - fatalny. Jednak książka bardzo wartościowa.
Polecam tym osobom, które są w stanie przebrnąć przez słabiutką formę i skoncentrować się na ważnej treści.

Kolejna w mojej biblioteczce z tematu "Dziewczyny..." po poruszających "Dziewczynach wojennych" oraz "Dziewczynach z powstania".

W pierwszym momencie chciałam zostawić tę książkę, ponieważ raził mnie styl. Jednak poszczególne historie były na tyle poruszające, że co chwilę do niej wracałam. W końcu przeczytałam większość biografii.
Smutne, poruszające, dające do myślenia losy polskich dziewczyn, które walczyły w szeregach AK.
Ze szczególna uwagą przeczytałam historię młodziutkiej Inki, której pomnik...