Cóż, do tej książki nigdy mnie za specjalnie nie ciągnęło, więc rozczarowanie nie było zauważalne. Bardzo szybko chciałam skończyć tę książkę, a lekki i przyjazny język mi to umożliwił. Podobało mi się również to, że w listach do zmarłych narratorka przybliża nam ich historię. To mi się podobało. No nie wiem co jeszcze na plus. Historia nie wydała mi się jakaś ciekawa, czytałam naprawdę bardziej emocjonalne powieści. Praktycznie nie czułam żadnych emocji czytając książkę Dellairy. A teraz wady. Jak dla mnie główna bohaterka. Zupełnie nie zrozumiałam, co ona robi w takim towarzystwie! I do tego to jej ciągłe milczenie. Tak jakby podobało jej się to, że ktoś robi jej krzywdę. Kompletnie nie łykam jej związku ze Skayem. Tylko się obściskiwali. Dialogi nudne i nijakie. Praktycznie było ich brak. Osobiście nie rozumiem, o co tyle szumu. Jak dla mnie zwyczajna opowiastka o stracie i odrodzeniu. Odniosłam wrażenie, że Ava tak bardzo wczuła się w rolę Laurel, rozpaczającej po śmierci jej siostry, że zrobiła z niej wariatkę. Jak dla mnie banał, ale nie powiem, że zupełna katastrofa.

Cóż, do tej książki nigdy mnie za specjalnie nie ciągnęło, więc rozczarowanie nie było zauważalne. Bardzo szybko chciałam skończyć tę książkę, a lekki i przyjazny język mi to umożliwił. Podobało mi się również to, że w listach do zmarłych narratorka przybliża nam ich historię. To mi się podobało. No nie wiem co jeszcze na plus. Historia nie wydała mi się jakaś ciekawa,...