Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie nie jest to najlepsza książka, jaką przeczytałam. Wręcz przeciwnie - strasznie się na niej zawiodłam... Tajemnicza choroba? W porządku, myślałam, będzie ciekawie. Nie, jednak nie. Ta choroba to było takie dno, że nie wiedziałam co myśleć. Sam zamysł może nie taki zły, ale potem... Cóż, może zacznę od początku. Althea i Oliver znają się od zawsze, blablabla, rozumieją się bez słów, są przyjaciółmi, super świetnie, aż tu nagle Oliver zapada na dziwną chorobę - po prostu od czasu do czasu zapada w 3-tygodniowy sen, jak niedźwiedź. A potem się po prostu budzi. W czasie gdy on sobie smacznie śpi, Althea wpada w złe towarzystwo, pije, pali, bierze narkotyki, farbuje się na czarno - jednym słowem zdrowa, normalna 17-latka (nie, to nie jest typowe zachowanie 17-letniej osoby, żartowałam). A, i jeszcze zaczyna uprawiać seks. Norma. Później kłóci się z Oliverem, ten wyjeżdża na badania do Nowego Yorku, ona jedzie za nim, ale on w tym czasie zapada w sen, więc z nim nie rozmawia - w zamian dołącza do grupy bezrobotnych, którzy gotują jedzenie dla bezdomnych i pomaga im, mieszka z nimi i zaprzyjaźnia się. Potem to Oliver jej szuka, a gdy ją znajduje uprawiają seks, po czym ich drogi się rozchodzą. Althea zostaje z bezrobotnymi, a Ol uczestniczy dalej w leczeniu. a h a. Ta książka nie ma zakończenia, nie ma sensu i jest stratą czasu. Bardzo jej nie polecam, nie popełniajcie mojego błędu i jej nie czytajcie. Miałam nadzieję, że akcja się rozwinie i do pewnego czasu naprawdę interesowały mnie losy tej dwójki, ale potem straciłam nadzieję i tak się to wszystko skończyło. Nie polecam najgorszemu wrogowi!!