Kiersten Rowe dość mocno wyróżnia się wśród rówieśników. Wycofana samotniczka, bardzo ostrożna i skryta, przyciąga wzrok nie tylko dzięki rudym włosom. Jest niemal niemożliwie zdystansowana względem otoczenia. Na jej szczęście (lub nieszczęście), jej współlokatorka – Lisa – nie jest bynajmniej osobą, która bezapelacyjnie szanuje prywatność innych. Jednak mimo bezpośredniej i bezpretensjonalnej nowej znajomej, Kiersten jest dość twardym orzechem do zgryzienia. Nie tak dawno dziewczyna przeżyła wypadek rodziców, w którym oboje zginęli i teraz gnębiona wyrzutami sumienia jest niemal uzależniona od antydepresantów.
Jednak cóż by to była za opowieść bez NIEGO! ON w tym przypadku to Weston Michels, bezpośredni i bardzo wygadany opiekun roku. Po przypadkowym spotkaniu w dziekanacie, Wes zaczyna nawiązywać kontakt z wycofaną Kiersten. Bardzo szybko okazuje się, że chłopak ma na nią niemal zbawienny wpływ. Dzięki niemu oraz wujowi, z którym dziewczyna zamieszkała po śmierci rodziców, powstaje lista rzeczy, które Kiersten musi zrobić. Bardzo szybko okazuje się, że Wes, który miał być tylko przyjacielem staje się kimś więcej, choć i ta postać jest nieco zagmatwana. Bezproblemowy i prostolinijny Wes zdaje się chować więcej, niż ktokolwiek mógłby się spodziewać…

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/utrata-rachel-van-dyken/

Kiersten Rowe dość mocno wyróżnia się wśród rówieśników. Wycofana samotniczka, bardzo ostrożna i skryta, przyciąga wzrok nie tylko dzięki rudym włosom. Jest niemal niemożliwie zdystansowana względem otoczenia. Na jej szczęście (lub nieszczęście), jej współlokatorka – Lisa – nie jest bynajmniej osobą, która bezapelacyjnie szanuje prywatność innych. Jednak mimo bezpośredniej...