Książka przerażająco wręcz prawdziwa, która momentami wydaje się wręcz proroctwem. Sam bohater, jako profesor akademicki, wydaje się być mało konsekwentny w swoim życiu. Nie ma jasnych przekonań, razem, celów ani marzeń, jest też oportunistą. Ciekawsza byłabym wersji książki w której bohater ma mocniejsze przekonania i komentuje otaczającą to rzeczywistość.

Książka przerażająco wręcz prawdziwa, która momentami wydaje się wręcz proroctwem. Sam bohater, jako profesor akademicki, wydaje się być mało konsekwentny w swoim życiu. Nie ma jasnych przekonań, razem, celów ani marzeń, jest też oportunistą. Ciekawsza byłabym wersji książki w której bohater ma mocniejsze przekonania i komentuje otaczającą to rzeczywistość.

Książka wciąga, jest pewnym ostrzeżeniem,
ale i dobrym obrazem,
w którym miejscu jako Cywilizacja Zachodnia jesteśmy?

Sam nie wiem czy dane 6/10 to nie zbyt wiele?
Czy warto przeczytać? - jest to powieść z pewnym przesłaniem

Książka wciąga, jest pewnym ostrzeżeniem,
ale i dobrym obrazem,
w którym miejscu jako Cywilizacja Zachodnia jesteśmy?

Sam nie wiem czy dane 6/10 to nie zbyt wiele?
Czy warto przeczytać? - jest to powieść z pewnym przesłaniem

Sporo pewnie po tej książce we mnie zostanie. Najbardziej chyba niezwykle trafnie sformułowane myśli, jak zestawienie problemów z erekcją z suchą pochwą.
Według Artura Rojka ,,Wszystkich nas czeka to samo, chu***y hip-hop", a według Michela Houellebecqa jest gorzej - nasz hip-hop jest tylko preludium do tego, żeby dekadenckie i pozbawione wyższej wartości teksty kultury zaprowadziły nas w miejsce, gdzie naszej cywilizacji zostanie zaproponowany koniec. Koniec równie niezrozumiały, jak koniec Imperium Rzymskiego. Czy da się powstrzymać tę agonię? Lubię wierzyć, że tak, ale za pozycja nie wzmocniła mojej wiary...

Sporo pewnie po tej książce we mnie zostanie. Najbardziej chyba niezwykle trafnie sformułowane myśli, jak zestawienie problemów z erekcją z suchą pochwą.
Według Artura Rojka ,,Wszystkich nas czeka to samo, chu***y hip-hop", a według Michela Houellebecqa jest gorzej - nasz hip-hop jest tylko preludium do tego, żeby dekadenckie i pozbawione wyższej wartości teksty kultury...

Książka, której tragiczny dzień wydania zapewnił ogólnoświatową promocję. Siła tej futurystycznej powieści nie tkwi w języku czy pogłębionej psychologii poszczególnych postaci, lecz w trafności spostrzeżeń autora co do życia publicznego w Europie Zachodniej.
Losy narratora i głównego bohatera – przeciętnego naukowca, specjalisty w zakresie twórczości Jorisa-Karla Huysmansa zdają się być tylko tłem dla głównego elementu fabuły – przejęcia władzy przez radykałów, w tym przypadku islamskich. Autor trafnie pokazał, że bogate współczesne społeczeństwa zachodnie są dość leniwe i nie wykazują zbyt dużego zainteresowania sprawami publicznymi, o ile ich nie dotyczą. Te same od lat elity tradycyjnych partii politycznych nie przyciągają nowych wyborców, a tradycyjna lewica i tradycyjna prawica z nieudacznymi politykami tkwią od lat w tym samym miejscu. W takiej sytuacji nie trudno spowodować wejście do drugiej tury wyborów radykałom. Przynajmniej z jednej strony otwartym, a z drugiej strony ukrytym.
I ci otwarci są bardziej odpychający, więc ludzie wolą mniejsze zło, które jest bardziej stonowane, mówi okrągłymi zdaniami i robi bardziej przyjacielskie wrażenie. Zaś to ukryte puszcza oko do prawicy (tradycja, religia) i lewicy (prawa mniejszości, co prawda tylko narodowych i wyznaniowych, ale zawsze). I pozamiatane.
Później mamy mechanizm gotującej się żaby, który sprawdził i sprawdza się w wielu krajach. Zaczynają spokojnie, potem coraz bardziej odcinają kawałek po kawałku prawa obywateli, tak aby dotykały stopniowo tylko grup, a nie wszystkich od razu. A kiedy przyjdą po nas – nie będzie się miał kto upomnieć. No chyba, że damy się kupić – kasą, stanowiskiem, splendorem czy nawet świętym spokojem.
Dodatkowym atutem książki jest prosty i łatwy język – czyta się szybko, łatwo połykając fabułę. Może nawet za łatwo, tak samo, jak akceptować zło, które akurat nas bezpośrednio nie dotyczy.

Książka, której tragiczny dzień wydania zapewnił ogólnoświatową promocję. Siła tej futurystycznej powieści nie tkwi w języku czy pogłębionej psychologii poszczególnych postaci, lecz w trafności spostrzeżeń autora co do życia publicznego w Europie Zachodniej.
Losy narratora i głównego bohatera – przeciętnego naukowca, specjalisty w zakresie twórczości Jorisa-Karla Huysmansa...

Gdy w rozmowach ze znajomymi, bądź w artykułach prasowych przewijało się nazwisko Michela Houellebecq'a pierwszym słowem, które przychodziło mi do głowy było słowo "skandal". Ten francuski pisarz był wielokrotnie krytykowany za obsceniczność, rasizm i islamofobię. Jego twórczość przez jednych doceniana i nagradzana u innych budzi niesmak i zażenowanie.

Postanowiłam więc sprawdzić po której ze stron stanę ja i dlatego sięgnęłam po książkę "Uległość", której wysłuchałam w formie audiobooka w bardzo dobrej interpretacji Adama Baumana.
Powieść ta jeszcze przed premierą była krytykowana za szerzenie nastrojów antyislamskich. Co ciekawe pojawiła się ona na księgarskich półkach w dniu zamachu na redakcję Charlie Hebdo w Paryżu, co tylko podgrzało atmosferę wokół niej. Jej bohaterem jest wykładowca akademicki, żyjący spokojny, żeby nie powiedzieć nudnym, życiem które kręci się wokół pracy, przelotnych romansów ze studentkami i spotkań towarzyskich z kolegami po fachu. Nie ma rodziny, przyjaciół i żyje z dnia na dzień podążając utartymi ścieżkami. Świat wokół niego też go specjalnie nie interesuje, a polityka nudzi. I choć ożywa się trochę gdy po raz pierwszy w historii Francji prezydentem zostaje muzułmanin Mohammed Ben Abbes, to szybko aklimatyzuje się do nowej rzeczywistości i zaczyna dostrzegać więcej zalet niż wad tego, że Francja zmienia się w kraj wyznaniowy.

To opowieść, którą można interpretować na wielu płaszczyznach. Dla większości czytelników jest to utwór islamofobiczny, mający przestrzec Zachód przed niedaleką przyszłością, kiedy to nasza kultura i wartości zniszczone zostaną przez islam. Powstaje jednak pytanie co to za wartości, bo obraz współczesnych Europejczyków nakreślony w tej książce to obraz zepsucia, rozpasania seksualnego i konformizmu. Język, którym operuje autor i obrazy, które kreśli dla wielu mogą okazać się zbyt dosadne i wulgarne jednak doskonale obrazują jego tezę. I choć kilka razy chciałam przerwać lekturę zmęczona chociażby dosadnością opisów łóżkowych igraszek głównego bohatera to muszę przyznać, że "Uległość" dała mi do myślenia. Nieprędko zapewne sięgnę po kolejne powieści Michela Houellebecq'a, ale nie dziwi mnie, że jego twórczość jest tak często komentowana nie tylko w jeśli chodzi o jej wartość literacką.

Audiobook (czytał Adam Bauman)

Gdy w rozmowach ze znajomymi, bądź w artykułach prasowych przewijało się nazwisko Michela Houellebecq'a pierwszym słowem, które przychodziło mi do głowy było słowo "skandal". Ten francuski pisarz był wielokrotnie krytykowany za obsceniczność, rasizm i islamofobię. Jego twórczość przez jednych doceniana i nagradzana u innych budzi niesmak i zażenowanie.

Postanowiłam więc...

Dobra pod względem jakości czy stylu, obrzydliwa z perspektywy treści.

Omawiana w materiale od 22:47.

Dobra pod względem jakości czy stylu, obrzydliwa z perspektywy treści.

Omawiana w materiale od 22:47.

Albo dobra, albo ciut lepsza, taka jest dla mnie ta książka.
Pierwszy raz czytam Houellebecq'a. Jeśli poprzednie jego książki są conajmniej tak dobre jak ta, to zdecydowanie jeszcze po niego sięgnę.

Albo dobra, albo ciut lepsza, taka jest dla mnie ta książka.
Pierwszy raz czytam Houellebecq'a. Jeśli poprzednie jego książki są conajmniej tak dobre jak ta, to zdecydowanie jeszcze po niego sięgnę.

Powieść w swojej wymowie dramatyczna. Obnażająca katastrofalny poziom intelektualistów na tak zwanym Zachodzie.

Powieść w swojej wymowie dramatyczna. Obnażająca katastrofalny poziom intelektualistów na tak zwanym Zachodzie.

Ciekawe, wciągające, ale za grzeczne.

Ciekawe, wciągające, ale za grzeczne.

Bohater przyznaje, że jego jedynym przeznaczeniem jest analizowanie Huysmansa, jednak nie dąży do tego celu z gorliwością, nie wydaje się zmotywowany. Konformizm to słowo, które opisuje jego życie najlepiej. Niemal zawsze wybiera to, co najwygodniejsze.
Jeśli chodzi o aspekt totalitaryzmu, to zabrakło wyraźnego przedstawienia kilku kluczowych elementów takich jak tajna policja, monitorowanie czy donosicielstwo, tak jak to zostało ukazane w 1984. Mimo tego, najważniejsza część - indoktrynacja, kontrola informacji oraz kult nadrzędnych wartości zostały zawarte. Bohater nie jest temu poddawany w szczególny sposób, ponieważ by go zadowolić wystarczy zapewnić mu dużo pieniędzy i kilka żon.
W prawdziwym świecie bardziej konserwatywne jednostki oparłyby się nowym wartościom, chociaż wewnętrznie. Wtedy np. potrzeba ciągłego monitorowania stałaby się kluczowa, w celu odnalezienia takich ludzi i podjęciu bardziej radykalnych kroków, co jednak nie trwałoby krótko.
Wartość rodziny, która zostaje przedstawiona jako tak istotna, w rzeczywistości jest z czasem coraz mniej ważna. Dynamiczny rozwój technologii sprawia, że świat zbliża się w stronę wizji przedstawionych w filmie Łowca Androidów albo w książce Nowy Wspaniały Świat.
Wolność wymaga priorytetyzacji nad fizjologiczne poczucie szczęścia i nie podejmowania takich wyborów, które nas jej pozbawią.

Bohater przyznaje, że jego jedynym przeznaczeniem jest analizowanie Huysmansa, jednak nie dąży do tego celu z gorliwością, nie wydaje się zmotywowany. Konformizm to słowo, które opisuje jego życie najlepiej. Niemal zawsze wybiera to, co najwygodniejsze.
Jeśli chodzi o aspekt totalitaryzmu, to zabrakło wyraźnego przedstawienia kilku kluczowych elementów takich jak tajna...