Dawid Lynch „W pogoni za wielką rybą”, czyli potęga Medytacji Transcendentalnej

http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2013/10/dawid-lynch-w-pogoni-za-wielka-ryba.html

Rozumiem metaforę i ukutą na potrzeby budowy naszego umysłu głębię. Jestem wdzięczna za to, że mogę myśleć o pomysłach, jak o żywych istotach, które czują.


Niestety wolałabym, by te „ryby” tkwiły gdzieś w stanie wegetacji, „nieżycia” do momentu, aż ich nie wyłowię. Nie chcę o sobie myśleć jako o kimś, kto brutalnie wyrywa te istoty z ich środowiska naturalnego, do obcej nieznanej im rzeczywistości. Nie dość, że wyrywa ze spokojnego, płynnego jestestwa głębi do porażającego dziś, to jeszcze te ostre haczyki, przebijanie ciała...Nie! Nawet, jeśli – podobno – ryb, to nie boli, nie uważam, żebym miała prawo do takich czynów.


Ale, mimo całej otoczki, po pierwsze chciałabym miewać pomysły, czyli dobierać się jakoś do tych ryb. Po drugie nie chciałabym pozostawić ich w ciągłym niebycie, na który byłyby skazane, gdybym do nich nigdy nie dotarła.


Muszę opracować więc metodę wabienia ich, która w procesie wizualizacji nie byłaby w moim odczuciu brutalna. I w związku z tym: zmieniam założenia – niech szczęśliwie żyją pełnią życia w głębi. Piękne, dostojne, zachwycające, czekające aż dojrzeję do tego, by je poznać. Na pewno nie będę im śpiewać, by przypłynęły…nikomu bym tego nie zrobiła, pewnie domyślacie się, dlaczego. Niech to JA zejdę do głębi tego świata, czerpiąc inspirację z ich obecności. Niech sam fakt medytowania i wewnętrznego spokoju wystarczy dla nawiązania kontaktu.

Nie zamierzam zbytnio opierać się na słowach Lyncha. Nie ma jednej sprawdzonej recepty. To, jaki sposób wybierzecie jest sumą waszych doświadczeń życiowych i tego, jaką osobowość posiadacie. I Wasz sposób zawsze będzie dla Was najlepszy.

Życzę Wam i sobie spełniania przed powrotem na powierzchnię!!

A tak konkretnie o książce, to…

Wydanie książki: dopracowane, estetyczne, zachęcające prostotą. Jej nietypowy, przez to wyróżniający, kwadratowy kształt, przyciąga wzrok. Twarda oprawa, zapewnia możliwość częstego powrotu do lektury. Projekt okładki pod kątem wzoru i koloru, daje poczucie błogości, tak w odbiorze wizualnym, jak i podczas czytania. Język również jest bardzo przystępny.

Dla fanów reżysera chcących zgłębić tajniki jego twórczości, poznać inspiracje i motywacje, ta pozycja, to nie lada gratka. Dla przypadkowych „czytaczy” miła lektura, dzięki której dowiadujemy się czegoś, o konkretnym człowieku, a zarazem możemy zastanowić się chwilę nad własnym życiem. Można z tej książki nie wynieść nic i stwierdzić, że tylko zmarnowano na nią papier - jeśli nie trafi się na nią, w odpowiednim momencie życia. Niektórzy nie są gotowi na ogrom białej przestrzeni wewnątrz.

Dla tych, dla których nadeszła już pora, to książka o poznawaniu siebie i swoich możliwości, o tym, że jak już się zacznie nie można przestać i nie da się bez tego żyć.

Dawid Lynch „W pogoni za wielką rybą”, czyli potęga Medytacji Transcendentalnej

http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2013/10/dawid-lynch-w-pogoni-za-wielka-ryba.html

Rozumiem metaforę i ukutą na potrzeby budowy naszego umysłu głębię. Jestem wdzięczna za to, że mogę myśleć o pomysłach, jak o żywych istotach, które czują.


Niestety wolałabym, by te „ryby” tkwiły...