Książka autorstwa Victorii Aveyard jest książką dystopijną, bez dwóch zdań. Więc, jak to w książkach tego typu bywa, zagłębiamy się w niesprawiedliwy świat, podzielony na panów i ich niewolników. A główny bohater, którego losy śledzimy zostaje wplątany przez przeróżne wydarzenia w sam środek walki o zniesienie podziałów i przyłącza się do rewolucji. Tak jest i w tym przypadku.
Główna bohaterka, nie jaka siedemnastoletnia Mare Barrow należy do rasy Czerwonych, zwykłych ludzi, którzy mieli pecha urodzić się z czerwoną krwią. Bo w świecie Mare o wszystkim decyduje kolor krwi. Jeżeli twoje żyły wypełnia srebrny płyn, potrafisz kontrolować jakiś żywioł lub wykonać inną "sztuczkę" - masz szczęście. Jesteś na szczycie drabiny społecznej. Natomiast jeżeli twoja krew jest czerwona, co tu dużo mówisz - masz pecha.
Czytając tą książkę, z każdym kolejnym rozdziałem zauważałam silne nawiązania do innych powieści. Gdy pierwsze rozdziały, szczególnie te z życia w Palach, przypominały mi Igrzyska Śmierci (porównania do młodszej siostry, zarabianie na życie w sposób niezgodny z prawem czy Kilorn, którego uczucia do Mare jak dla mnie daleko wykraczają za przyjaźń - Gale), z każdym kolejnym rozdziałem zaczęłam porównywać książkę do "Rywalek" Kiery Cass. Opis życia w pałacu, nauka etykiety... A pod koniec, szczególnie ostatnie rozdziały, dla mnie to była "Gra o tron" w wykonaniu Aveyard.
Nie powiem, że końcówka mnie nie zaskoczyła, bo zaskoczyła. Nie mogę wybaczyć autorce tego, co zrobiła z moim kochanym Marvenem, z którym już od pierwszej chwili shippowałam Mare... Ciągle miałam nadzieje, że to tylko gra, że podczas wizyty w lochach uwolni ukochaną i brata...
Jeżeli jesteśmy już przy Calu... nie, nie i jeszcze raz nie. Co prawda, na początku jeszcze się wahałam, którego z braci wolę, ale z czasem, po zamachu podczas Balu i zachowaniu Cala... nie, po prostu nie mogłam go znowu polubić.
Książka mimo wszelkich tych podobieństw jest niesamowita. Łączy to co niesamowite w Igrzyskach Śmierci, Rywalkach czy Grze o tron... Mimo tych prawie 500 stron, pochłonęłam ją w dwa wieczory. Czyta się ją niesamowicie szybko i przyjemnie. Z niecierpliwością czekam na następny tom, który na pewno przeczytam.

Książka autorstwa Victorii Aveyard jest książką dystopijną, bez dwóch zdań. Więc, jak to w książkach tego typu bywa, zagłębiamy się w niesprawiedliwy świat, podzielony na panów i ich niewolników. A główny bohater, którego losy śledzimy zostaje wplątany przez przeróżne wydarzenia w sam środek walki o zniesienie podziałów i przyłącza się do rewolucji. Tak jest i w tym...