"Intruz" dość długo czekał w kolejce do czytania - jakoś nie mogłam się przemóc, by zacząć czytać tą książkę. Najpierw obejrzałam film, a teraz, po kilku latach, wreszcie sięgnęłam po pierwowzór. I nie potrafię wytłumaczyć, czemu tak długo zwlekałam. A zwlekałam niepotrzebnie.

"Intruz" to piękna powieść o uczuciach - miłości, przywiązaniu, lojalności, wierności, odpowiedzialności, zaufaniu i wielu innych związanych z człowieczeństwem. Wagabunda (główna bohaterka) przeżyła już wiele żyć, jednak nigdy nie doświadczyła takiej palety emocji, z jaką przyszło jej się zmierzyć na Ziemi. Od samego początku swojej ziemskiej egzystencji czuła, że będzie ona niezwykła - wiedziała, że nie jest typową duszą, która ma po prostu przejąć ciało, by w nim egzystować. Przyszło jej "współpracować" ze swoją żywicielką, która nie miała zamiaru opuszczać własnego ciała. Z biegiem czasu Wagabunda zaczyna przejmować jej myśli, uczucia, potrzeby... I kierowana tymi potrzebami podejmuje walkę z samą sobą, z własnym gatunkiem, niepewna, po czyjej stronie tak naprawdę jest.

Autorka w genialny sposób ukazuje ewolucję głównych postaci - ich dylematy, rozdarcie pomiędzy dwoma światami, eskalację uczuć - po prostu piękno człowieczeństwa. Bo tylko człowiek jest zdolny do tylu skrajnych emocji i do takich poświęceń...

Książka skłania do refleksji - nad sobą, nad światem, w którym przyszło nam żyć. I daje nam nadzieję - pozwala jasno patrzeć w przyszłość.

"Intruz" dość długo czekał w kolejce do czytania - jakoś nie mogłam się przemóc, by zacząć czytać tą książkę. Najpierw obejrzałam film, a teraz, po kilku latach, wreszcie sięgnęłam po pierwowzór. I nie potrafię wytłumaczyć, czemu tak długo zwlekałam. A zwlekałam niepotrzebnie.

"Intruz" to piękna powieść o uczuciach - miłości, przywiązaniu, lojalności, wierności,...