Było ciężko, przyznaję. Przebrnąwszy ledwo przez pierwsze 100 stron nie oczekiwałam, że dalej będzie lepiej, ale niesamowicie mnie wciągnęło. Jestem pod wrażeniem autorki, że udało jej się stworzyć taką rzeczywistość- pomysł na historię to po prostu rewelacja. Te całe dusze, przejmowanie planet, wymyślne stwory- mimo tego wszystkiego jest to realna opowieść o pięknej przyjaźni i miłości. I to nie taka płytka historyjka, której dziś jest pełno, zapewniam. Stworzeni bohaterowie czynią książkę bardziej interesującą, a ich wypowiedzi bawią i wzruszają w odpowiednim czasie. Tu kolejny ukłon w stronę autorki- dialogi podobały mi się baaardzo! Chociaż na jej miejscu opisy obcych planet, ich mieszkańców, a nawet budowy samych dusz nieco bym uprościła, bo jak dla mnie były jakieś zbyt skomplikowane i mimo że czytałam je po kilka razy, to nie mogłam ogarnąć. Po kilku próbach przestałam się starać. Przyznaję też, że dawno płakałam w czasie czytania książki. W tym przypadku doszło chyba do histerii, bo kilka razy musiałam odłożyć ją na bok, żeby się uspokoić. Główna bohaterka wywarła na mnie zbyt wielkie wrażenie, żeby przejść obojętnie obok tego, co się działo. Właśnie, kreacja tytułowego "Intruza" również jest niesamowita- jej rozdarcie wewnętrzne zostało super przedstawione. Koniec końców naprawdę nie spodziewałam się, że to taka dobra książka. Miłe zaskoczenie!

Było ciężko, przyznaję. Przebrnąwszy ledwo przez pierwsze 100 stron nie oczekiwałam, że dalej będzie lepiej, ale niesamowicie mnie wciągnęło. Jestem pod wrażeniem autorki, że udało jej się stworzyć taką rzeczywistość- pomysł na historię to po prostu rewelacja. Te całe dusze, przejmowanie planet, wymyślne stwory- mimo tego wszystkiego jest to realna opowieść o pięknej...