W Starym Królestwie sytuacja pogarsza się z dnia na dzień i w wielu miejscach pojawiają się hordy zmarłych. W pobliżu czai się jednak potężniejsze zło roztaczając macki, które obejmują coraz większe tereny. W obronie życia staje Lirael, młoda czarodziejka i jednocześnie następczyni Abhorsenów. Droga, którą musi pokonać usiana jest pułapkami, ale wspiera ją grupa oddanych przyjaciół gotowych poświęcić wiele w słusznej sprawie. Czy mają szansę wygrać z prastarym wrogiem? Czy dobro ostatecznie zatriumfuje nad złem?

Oprawa graficzna tej części komponuje się idealnie z cała serią. Każdy z tomów jest dosyć obszerny, lecz w tym wypadku jest to zaletą. „Lirael” to moje trzecie spotkanie ze Starym Królestwem i garstką przyjaciół o niezwykłych zdolnościach. Styl pisarski, a także pomysłowość autora zdążyłam już poznać i tym bardziej zastanawiałam się, czy w trzeciej części jest jeszcze w stanie mnie zaskoczyć. Często okazuje się, że kontynuacje są gorsze od poprzedniczek. Cieszę się, że w tym wypadku się to nie sprawdziło. Można by nawet pokusić się o stwierdzenie, że z każdą kolejną odsłoną tego cyklu coraz głębiej się wsiąka w świat wykreowany przez autora, a jego umiejętność przykuwania uwagi czytelnika wzrasta.

Fabuła jest ciekawa i przebiega dwutorowo. Raz jesteśmy świadkami wydarzeń dotyczących Lirael, by po chwili zobaczyć zło rozprzestrzeniające się wokół Niszczyciela i sieć, jaką misternie zaplata, by osiągnąć wytyczony cel. Zabieg ten wzbogaca opowieść dodając jej intensywności. Sceneria jest różnorodna i wypełniona magią. W tej części nie przemierzamy już zakamarków lodowca Clayrów, czy też wielkiej i pełnej tajemnic biblioteki. Trafiamy w równie interesujące miejsca, do których należą przykładowo korytarze prowadzące w głąb studni, w których to równie wiele może się wydarzyć.

Każdy z bohaterów zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych ma swoją rolę do odegrania. Bywa ona na równi zaskakująca jak i przeznaczona. Grono postaci zostało w większości przedstawione w poprzednich tomach serii. Teraz poznajemy ich bliżej łącznie z zadaniami, jakie przed nimi stoją. Najmocniejszą więź czułam z Lirael, gdyż to na jej barki w dużej mierze spada ciężar odpowiedzialności. Czarodziejka odkrywa swoje przeznaczenie i skrawki przeszłości mające z kolei duży wpływ na jej przyszłość. Dziedzictwo to niesie dużo niebezpieczeństw, ale też i zobowiązań. W trakcie podróży i przygotowań do walki z Orannisem towarzyszy jej między innymi wierny druh, czyli Podłe Psisko.

Swoje zdolności i cel poznaje też Sameth. Wcześniej niepewny, zniechęcony i niepogodzony z losem teraz dzielnie prze do przodu z podniesionym czołem i uśmiechem na ustach. Nie jest mu łatwo, lecz odkąd spada z niego brzemię odpowiedzialności staje się szczęśliwszy mimo mglistej jeszcze przyszłości.

Akcja rozwija się dynamicznie i usiana jest co rusz nowymi wydarzeniami. Niektóre z nich są bardziej przewidywalne, inne z kolei mniej, ale wszystkie sprawiają, że czas z lekturą można uznać za dobrze spędzony.

Trzecia część serii o Starym Królestwie to dobra lektura z wyrazistymi bohaterami i ciekawą, przeplataną magią fabułą. Autor miał nietuzinkowy pomysł na trylogię i potrafi tak snuć opowieść, że nawet w kolejnej części nadal jest interesująca. Lektura przenosi nas w zupełnie inny świat, w którym wszystko jest możliwe. Niektóre zwierzęta potrafią mówić, papierowe skrzydła są dobrym środkiem lokomocji i latają kierowane gwizdaniem, a dźwięk odpowiedniego dzwonka potrafi odesłać w śmierć, ale także pozwolić z niej wrócić. Szkoda, że to już ostatni tom cyklu, choć przede mną jeszcze prequel „Clariel”, za który zabiorę się niebawem.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2015/04/13/abhorsen-garth-nix/

W Starym Królestwie sytuacja pogarsza się z dnia na dzień i w wielu miejscach pojawiają się hordy zmarłych. W pobliżu czai się jednak potężniejsze zło roztaczając macki, które obejmują coraz większe tereny. W obronie życia staje Lirael, młoda czarodziejka i jednocześnie następczyni Abhorsenów. Droga, którą musi pokonać usiana jest pułapkami, ale wspiera ją grupa oddanych...