O, k...a!!

Nie wiem ile razy w trakcie lektury wypowiedziałem te słowa, ale zacznę od początku.

Jakiś czas temu przeczytałem "Wilcze kobiety". Książka mi się podobała i siłą rozpędu zaraz kupiłem trzy wcześniejsze tomy.

To coś, bo książką nie potrafię tego nazwać, jest tragiczne !!

Ponieważ wątek kryminalny jest zupełnie na marginesie, skupię się na pozostałych "zaletach" tego czegoś.

Po pierwsze język. Tak koszmarnym, topornym stylem mógłby się popisać niedouczony licealista a i tak myślę, że doprowadziłby swoją polonistkę do paroksyzmów wściekłości. Zdania są budowane w najprostszy możliwy sposób. Tak tępo, łopatologicznie, chociaż to też nie oddaje w pełni tego, co wyszło spod pióra pani Greń. Zdania niekiedy wręcz żenują swoją konstrukcją i stąd "panienki" wyrywały mi się z ust na poły bezwiednie. Już na 30-stej stronie miałem ochotę rzucić to coś w kąt, ale przecież mam jeszcze dwa tomy...

Po drugie postacie - bohaterowie tego czegoś.
To są niby dorośli ludzie a ich zachowanie, sposób rozmów między sobą, słownictwo.. To wszystko przypominało mi bandę dzieciaków - szczeniaków. Te ich niby docinki, wyzwiska, Jezu, to była zupełna tragedia. I wszyscy dorośli nagle padli porażeni pociskiem z łuku jakiegoś beskidzkiego Amora.
Co który spojrzał na kobitkę a ona na niego to już oczu i serca nie mogli oderwać!! Czekałem, aż wszyscy razem pójdą do parku i zaczną na ławkach wyrzynać serca przebite strzałą i inicjały ukochanych.
Jak można było w ogóle coś takiego napisać ??

A już zupełnie na marginesie, to trzeba być upośledzonym na umyśle, aby osobie poznanej kilka tygodni wcześniej przelać na konto wszystkie swoje pieniądze.

Zgroza !!!

O, k...a!!

Nie wiem ile razy w trakcie lektury wypowiedziałem te słowa, ale zacznę od początku.

Jakiś czas temu przeczytałem "Wilcze kobiety". Książka mi się podobała i siłą rozpędu zaraz kupiłem trzy wcześniejsze tomy.

To coś, bo książką nie potrafię tego nazwać, jest tragiczne !!

Ponieważ wątek kryminalny jest zupełnie na marginesie, skupię się na pozostałych...