Wielkiej literatury się nie spodziewałam, więc pod tym względem nie czuję się rozczarowana. Natomiast myślę mimo wszystko, że tytuł „Masa. O kobietach polskiej mafii” jest jednak na wyrost. Bo o prawdziwych kobietach mafii w wynurzeniach byłego gangstera było niewiele i raczej wszystko pokazane z perspektywy faceta, który po akcji musi „spuścić z krzyża”, a zresztą zaliczanie panienek, czy są chętne, czy nie, jest częścią gangsterskiego „etosu pracy”.

Opowieści Masy są obsceniczne, wulgarne i we mnie wzbudziły przerażenie, oburzenie i obrzydzenie. Myślę jednak, że są one ważne i potrzebne. To, że na co dzień człowiek się z takimi ludźmi nie spotyka, to nie znaczy, że ich nie ma. Zaskoczyło mnie, jak trafnie Masa diagnozuje zachowania mafiosów. Nie dorabia do całości zbędnej ideologii. Mówi jak było. I dlatego te wspomnienia są takie wstrząsające. Dobrą robotę wykonał też pan Górski, który umiejętnie prowadzi rozmowę.

Dla osób o mentalności „trzech małpek” lektura tego wywiadu będzie trudna. Dla mnie była to ciężka książka, bo jednak Masa nie szczędzi drastycznych szczegółów na temat relacji męsko-damskich, jakie panowały w jego środowisku. Nie umiem zrozumieć zachowania opisywanych dziewczyn, bo zachowań chłopców z miasta nawet nie będę próbowała zrozumieć, przyjmę je jako fakt. Myślę, że warto zrzucić klapki z oczu i zobaczyć też tę ciemną stronę rzeczywistości.

Wielkiej literatury się nie spodziewałam, więc pod tym względem nie czuję się rozczarowana. Natomiast myślę mimo wszystko, że tytuł „Masa. O kobietach polskiej mafii” jest jednak na wyrost. Bo o prawdziwych kobietach mafii w wynurzeniach byłego gangstera było niewiele i raczej wszystko pokazane z perspektywy faceta, który po akcji musi „spuścić z krzyża”, a zresztą...