Cała recenzja: http://bo-w-nich-jest-caly-swiat.blogspot.com/2017/07/martwy-az-do-zmroku-charlaine-harris_25.html

Uważam, że motyw syntetycznej krwi i wyjścia wampirów na ulicę jest bardzo oryginalny, a już na pewno był lata temu, bo ta książka jest już trochę stara. Uwielbiam poznawać nowe wampirze opowieści. Mimo tego, że wampir jako sama postać w kulturze ma pewne stałe cechy rozpoznawcze, to ich sylwetkami można się "bawić" na tyle różnych sposobów. Chociaż widzę oczywiste podobieństwa do Zmierzchu czy choćby do serii Love at Stake, Martwy aż do zmroku to naprawdę fajna historia.

Mimo wszystko bardziej wolę serial, ponieważ twórcy cholernie dobrze wykorzystali potencjał bohaterów i sytuacji, które pod ręką Charlaine Harris jakoś tak nie wiem, zwiędły? Umarły śmiercią tragiczną? Żeby czasem nie zarzucić jakimś spoilerem, to powiem tylko, że chodzi o postać Tary, Lafayetta i wątku Bractwa Słońca, które pojawiło się już w drugim tomie i jakoś tak nie wiem. No nijakie to troszkę było.

Mam mały problem ze stylem, jakim te książki są napisane. Nie wiem jednak, na ile to wina stylizacji językowej, bo narracja jest pierwszoosobowa. Mimo tego, że Sookie ma dwadzieścia pięć lat, to tak naprawdę w środku jest głupiutką dziewczynką. Owszem, pracuje, stara się utrzymać, ale jej myśli są czasami takie płytkie i głupie. Że już nie wspomnę, że często przyznaje się w myślach na przykład do fantazji seksualnych z Samem. Potem natomiast oczywiście jest z Billem. Z nim również uprawia seks. Potem pojawia się Eric (ŁO BOZIU, KOCHAM GO) a jeszcze potem Alcide i...

Cała recenzja: http://bo-w-nich-jest-caly-swiat.blogspot.com/2017/07/martwy-az-do-zmroku-charlaine-harris_25.html

Uważam, że motyw syntetycznej krwi i wyjścia wampirów na ulicę jest bardzo oryginalny, a już na pewno był lata temu, bo ta książka jest już trochę stara. Uwielbiam poznawać nowe wampirze opowieści. Mimo tego, że wampir jako sama postać w kulturze ma pewne stałe...