Z autorem spotkałam się po raz pierwszy, jednak wiele (dobrego!) o nim słyszałam; że fenomenalnie radzi sobie w aspektach dawnych, historycznych, że ma "rękę" do lekkiego oddawania wydarzeń z minionych epok, że jego dzieła cechuje plastyczność przedstawianych miejsc, dworów, rozmów, opisów, że bezbłędnie orientuje się w faktach, które płynnie łączy z fikcją, a jego wyobraźnia praktycznie nie zna pojęcia "granica".

Od razu powiem, że recenzja będzie pozytywna, ale z jednym małym minusem. Dopiero w trakcie czytanie Spisku Tudorów zorientowałam się, że jest to druga część cyklu o tej dynastii; jednak wydarzenia przedstawione w książce: Sekret Tudorów. Kroniki nadwornego szpiega Elżbiety I są przywoływane w omawianej dziś publikacji, więc praktycznie ubytku żadnego nie odczułam ;).

Delikatnie o fabule

Trwa XVI wiek. Na angielskim tronie zasiada Maria Tudor, córka Henryka VIII i Katarzyny Aragońskiej. W kraju, pod jej rządami panuje katolicyzm, jednak pojawia się też grono heretyków, które w pozycji władczyni najchętniej widziałoby (przyrodnią) siostrę królowej - Elżbietę - pogankę. Maria, pełna obaw co do podejrzewanego spisku przeciwko sobie, postanawia wyjść za syna cesarza Hiszpanii, by w pełni ujednolicić wyznawaną wiarę, a dodatkowo zyskać ogólny szacunek i... Potomka, mającego pełne prawo do tronu zarówno angielskiego i hiszpańskiego. Marzeniem jej jest, by nowo powstała dynastia: Tudorów - Habsburgów zatrzęsła Europą w posadach. Maria nie bierze pod uwagę tylko kilku rzeczy: po pierwsze, ma już trzydzieści siedem lat (małżonek jest oczywiście młodszy od niej) i nie jest pewne, czy donosi ewentualną ciążę, po drugie Filip wcale nie chce jej za żonę, bowiem ma ochotę na jej młodszą siostrę, po trzecie... Nie będę za bardzo zdradzać fabuły, bo musicie to wszystko sami przeczytać!

Co myślę?

Przede wszystkim, dla mnie genialnym wyjściem jest narracja. Pierwszoosobowa, prowadzona przez wiernego sługę Elżbiety, który wysłany na dwór królewski robi wszystko, by ochronić swoją panią przed ścięciem i hańbą. Brendan Prescott został przedstawiony tak głęboko psychologicznie, że wręcz można poczuć, jak "siedzi" się w jego duszy i sercu, odczuwa się wszystko (wzloty i upadki) razem z nim, po kolei ocenia poszczególnych bohaterów z jego perspektywy... Brendan jest sługą idealnym, a dane przez niego słowo ma wagę świętości.

Tak jak wspomniałam na początku, byłam zafascynowana stylem Gortnera. Lekki, płynny, bez zbędnych ceregieli opisujący wydarzenia dziejące się w poszczególnych miejscach Londynu, a granica łącząca rzeczywiste fakty z fikcją jest bardzo giętka. Rozmywa się świadomość, że coś zostało przez autora wymyślone, co według mnie jest strzałem w dziesiątkę!

Autor, jako, że studiował epokę renesansu, bajecznie odnajduje się w klimacie epoki.

Uwielbiam książki opisujące dwory, damy, dżentelmenów, hrabiów, piękne suknie, obyczaje itp., i ta publikacja idealnie więc wpasowała się w mój gust. Opis wszelkich intryg, knowań, spisków, przekrętów dodaje Spiskowi Tudorów dodatkowego smaczku sensacyjnego. Z zapartym tchem śledziłam losy postaci, a łomoczące serce z wrażenia czuję do teraz. Emocje trwają do ostatniej strony. Naprawdę.

Podsumowując: musicie ją przeczytać!

Zapraszam do przeczytania moich innych recenzji na www.wirtualnaksiazkablogspot.com

Z autorem spotkałam się po raz pierwszy, jednak wiele (dobrego!) o nim słyszałam; że fenomenalnie radzi sobie w aspektach dawnych, historycznych, że ma "rękę" do lekkiego oddawania wydarzeń z minionych epok, że jego dzieła cechuje plastyczność przedstawianych miejsc, dworów, rozmów, opisów, że bezbłędnie orientuje się w faktach, które płynnie łączy z fikcją, a jego...