Od Hatfield przez Whitehall do Tower - pętamy się po Anglii epoki Tudorów, wciągnięci w fascynującą grę o władzę i wpływy, angażującą zarówno tych najpotężniejszych, jak i tych zupełnie maluczkich. Sprawne pióro autora sprawia, że odwraca się kartkę za kartką chłonąc wartko płynącą treść.

Od Hatfield przez Whitehall do Tower - pętamy się po Anglii epoki Tudorów, wciągnięci w fascynującą grę o władzę i wpływy, angażującą zarówno tych najpotężniejszych, jak i tych zupełnie maluczkich. Sprawne pióro autora sprawia, że odwraca się kartkę za kartką chłonąc wartko płynącą treść.

Zgrabnie stworzone czytadło, nieporażające głupotą, ale niestety też oryginalnością. Przede wszystkim pobrzmiewają tu echa Dumasa starszego - po trochu "Trzech muszkieterów", a po trochu "Królowej Margot", lecz w wydaniu popularnym i czysto rozrywkowym. Czy to jest wada powieści? Zależy, jak na to patrzeć. Jeśli sięgamy po ten tytuł dla czystej rozrywki, to prezentuje się całkiem zacnie. Jeśli jednak szukamy ambitnej powieści historycznej, to raczej nie ten adres.

Zgrabnie stworzone czytadło, nieporażające głupotą, ale niestety też oryginalnością. Przede wszystkim pobrzmiewają tu echa Dumasa starszego - po trochu "Trzech muszkieterów", a po trochu "Królowej Margot", lecz w wydaniu popularnym i czysto rozrywkowym. Czy to jest wada powieści? Zależy, jak na to patrzeć. Jeśli sięgamy po ten tytuł dla czystej rozrywki, to prezentuje się...

Druga część przygód Brendana Prescotta podobała mi się ciut mniej niż pierwsza. Przede wszystkim intryga osnuta na przechwytywaniu kompromitujących listów, których potem można by użyć jako broni, dowodu zbrodni, czy nawet środka szantażu wydała mi się zanadto wydumana. Przez wiele rozdziałów nie mogłam pojąć, czemu niektóre z kompromitujących pism po prostu nie zostały w porę zniszczone przez ich adresatów. Wprawdzie potem autor postarał się o jakie takie wyjaśnienie tego fenomenu, ale i tak nie do końca mnie przekonał.
Niestety, w książkę wkradł się ten przynajmniej jeden błąd. Królowa Maria, która Brendana znała tylko pod przybranym nazwiskiem w którymś momencie zwraca się do niego tym prawdziwym. Szkoda, że umknęło to uwadze autora, tłumacza i wydawcy.
Jestem przekonana, że mroczną i niepewną atmosferę dworu Marii I Tudor pan Gortner oddał bardzo dobrze: nikt nie mógł czuć się tam do końca bezpiecznie, a najmniejsza skłonności do pozostania przy wyznaniu protestanckim, czy najdrobnieszy gest sympatii w stosunku do królewskiej siostry, Elżbiety mogły mieć katastrofalne skutki. Z imponująca łatwością można było utracić przychylność królowej, zostać oskarżonym o zdradę, a nawet stracić głowę. Taki właśnie los niemalże spotkał głównego bohatera. Najpierw zaufany królewski sługa, z czasem wypada z łask, by koniec końców cieszyć się choć z tego, że udało mu się zachować głowę na karku. Jedyna jego radość, że przyczynił się walnie do tego, by zapewnić względne bezpieczeństwo uwielbianej przez niego księżniczce Elżbiecie. Przy tej okazji Brendan przeżywa mnóstwo przygód i nie potrzeba oficjalnego oskarżenia o zdradę, by co rusz znajdował się o włos od śmierci, czy to od trucizny, rapiera, czy w odmętach lodowatej i śmierdzącej odpadkami Tamizy (to fakt, że nie ma chłopak szczęścia do wody),czy w płomieniach. Dowiaduje się też wreszcie prawdy o swoich korzeniach i przestaje czuć się jak człowiek bez przeszłości.
Do przeczytania, ale według mojej oceny nie jest to najlepsza książka tego pisarza.

Druga część przygód Brendana Prescotta podobała mi się ciut mniej niż pierwsza. Przede wszystkim intryga osnuta na przechwytywaniu kompromitujących listów, których potem można by użyć jako broni, dowodu zbrodni, czy nawet środka szantażu wydała mi się zanadto wydumana. Przez wiele rozdziałów nie mogłam pojąć, czemu niektóre z kompromitujących pism po prostu nie zostały w...

Na początku musiałam się trochę przymuszać do czytania, ale w miarę jak poznałam bohaterów wciągnęłam się bardziej w fabułę. Całkiem przyjemny styl i język, można poczytać dla rozrywki. I chociaż treść jest w większości wymysłem autora to jednak odwołuje się do konkretnego momentu historii Anglii i w dość ciekawy sposób opisuje realia życia w tamtych czasach.

Na początku musiałam się trochę przymuszać do czytania, ale w miarę jak poznałam bohaterów wciągnęłam się bardziej w fabułę. Całkiem przyjemny styl i język, można poczytać dla rozrywki. I chociaż treść jest w większości wymysłem autora to jednak odwołuje się do konkretnego momentu historii Anglii i w dość ciekawy sposób opisuje realia życia w tamtych czasach.

Spisek Tudorów to moja druga literacka konfrontacja z prozą C.W. Gortnera. Kilka miesięcy wstecz miałem niewątpliwą przyjemność pokazywania oraz odkrywania Przysięgi królowej, burzliwej i pięknej historii Izabeli Kastylijskiej i Ferdynada Aragońskiego.

Teraz zmieniamy miejsce na mapie Europy, zmieniamy klimat wpadając w sam środek zawirowań politycznych na angielskim dworze XVI wieku. Krwawa Maria nie przebierając w środkach stara się przywrócić Anglię na łono wiary katolickiej jednocześnie dążąc do zawarcia sojuszu z Hiszpanią. Spisek Tudorów jest jednocześnie kontynuacją wątków rozpisanych przez autora wcześniej w książce, Sekret Tudorów. Kroniki nadwornego szpiega Elżbiety I. Jednak tak naprawdę, jeśli nie znamy pierwszej możemy tylko przez chwilę czuć się zagubieni. Autor umiejętnie nawiązuje do wątków ze swojej wcześniejszej książki, stąd lektura tej jest miłą, historyczną podróżą w odległe czasy.

Podróżą, w którą zaprasza nas Brendan Prescott, zaufany powiernik księżniczki Elżbiety w jej walce o władzę i angielski tron. To z jego perspektywy obserwujemy spiski, knowania i dworskie intrygi. To również on z pomocą swojego zaufanego giermka robi wszystko, aby Elżbieta nie trafiła na szafot, gdyż jej pozycja w oczach jej siostry, jej królowej była mocno nadwyrężona. (...)

Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku:
http://internetowacela.blogspot.com/2018/09/cw-gortner-spisek-tudorow.html

Spisek Tudorów to moja druga literacka konfrontacja z prozą C.W. Gortnera. Kilka miesięcy wstecz miałem niewątpliwą przyjemność pokazywania oraz odkrywania Przysięgi królowej, burzliwej i pięknej historii Izabeli Kastylijskiej i Ferdynada Aragońskiego.

Teraz zmieniamy miejsce na mapie Europy, zmieniamy klimat wpadając w sam środek zawirowań politycznych na angielskim...

Pajęczyna kłamstw i intrygi szpiegów na dworze Tudorów.
Gra, w której stawką jest korona... albo śmierć.

Jest rok 1553. Na angielskim tronie zasiada Maria I Tudor, później znana jako Krwawa Maria. Królowa bezwzględnymi metodami próbuje przywrócić w Anglii katolicyzm i zawrzeć sojusz z Hiszpanią. Poddani jednak buntują się przeciw jej rządom. Szepty w pałacowych korytarzach powtarzają imię księżniczki Elżbiety jako kandydatki do przejęcia tronu. Maria zaś czeka tylko na fałszywy krok siostry, by raz na zawsze pozbyć się rywalki.

Tymczasem na skutek spisku hiszpańskiego ambasadora listy Elżbiety wpadają w niepowołane ręce, a ich treść wystarczy, by skazać księżniczkę na śmierć. Czy wiernemu szpiegowi uda się odzyskać je na czas?

Spisek Tudorów to trzymająca w napięciu do ostatniej strony opowieść o bezwzględnej walce dwóch sióstr o tron oraz o spisku, który dopomógł Elżbiecie Wielkiej sięgnąć po koronę- choć mógł zaprowadzić ją prosto na szafot.

Książka ta jest oparta na zajściach prowadzących do kluczowego i często pomijanego wydarzenia w historii dynastii Tudorów: buntu Wyatta. Gdyby powstanie to zakończyło się zwycięstwem, przyszłość Anglii najprawdopodobniej wyglądałaby zupełnie inaczej. Dokładnie zaplanowana, ale ujawniona w ostatnim momencie rewolta upadła. Od wieków historycy spierają się o to, czy Elżbieta wiedziała o spisku przeciwko siostrze, królowej Marii I, i czy była w jakikolwiek sposób zaangażowana w ową intrygę.

Pajęczyna kłamstw i intrygi szpiegów na dworze Tudorów.
Gra, w której stawką jest korona... albo śmierć.

Jest rok 1553. Na angielskim tronie zasiada Maria I Tudor, później znana jako Krwawa Maria. Królowa bezwzględnymi metodami próbuje przywrócić w Anglii katolicyzm i zawrzeć sojusz z Hiszpanią. Poddani jednak buntują się przeciw jej rządom. Szepty w pałacowych...

"Zemsta przynosi przyjemność tylko wtedy, gdy dokonuje się jej w pełni przewidując spustoszenie jakie poczyni" (str 135)
Jest to kontynuacja "Sekretu Tudorów" opowiedziana przez sympatycznego młodziana, będącego na usługach dwóch sióstr, pakującego się nieustannie w kłopoty, wielokrotnie ocierającego się o śmierć i któremu udaje się wreszcie rozwikłać zagadkę swojej przeszłości. Anglia pod rządami Marii z Elżbietą w cieniu. Świat władzy, intryg, spisków, przekupstwa, zdrad i kłamstw. Obraz arystokracji mającej świat u swoich stóp z jednej strony, a z drugiej biedoty ledwie wiążącej koniec z końcem i przyjmującej bezkrytycznie decyzje tych pierwszych. Chciwość, ambicja i wiara we własną nieomylność na jednej szali, lojalność, oddanie, poświęcenie z narażeniem swojego życia na drugiej.Niebezpieczna gra na dwa fronty, walka o panowanie i zachowanie życia.Udowadnianie swojej wartości.Prawda historyczna miesza się z fikcją.
"Ci, których kochamy, nie mogą cierpieć z powodu naszych słabości" (str 300)

"Zemsta przynosi przyjemność tylko wtedy, gdy dokonuje się jej w pełni przewidując spustoszenie jakie poczyni" (str 135)
Jest to kontynuacja "Sekretu Tudorów" opowiedziana przez sympatycznego młodziana, będącego na usługach dwóch sióstr, pakującego się nieustannie w kłopoty, wielokrotnie ocierającego się o śmierć i któremu udaje się wreszcie rozwikłać zagadkę swojej...

Po "Sekrecie Tudorów" przyszedł czas na "Spisek Tudorów" i moim zdaniem należy je czytać w takiej kolejności, bo jest to kontynuacja no i łatwiej jest zorientować się w sytuacji.
Druga część równie udana jak pierwsza, chociaż podczas czytania miałam jakieś dziwne odczucie, że jest jakoś inaczej. Okazało się, że ktoś inny ją tłumaczył a to jednak ma znaczenie.
Dalsze losy oddanego szpiega Elżbiety I i walka dwóch sióstr - Marii I Tudor (znanej jako Krwawa Maria) i Elżbiety Tudor o angielski tron.
Pamiętać należy, że w tej książce historia miesza się z fikcją a raczej z większą ilością fikcji.
Polecam i cieszę się, że jeszcze "Potomek Tudorów" przede mną.

Po "Sekrecie Tudorów" przyszedł czas na "Spisek Tudorów" i moim zdaniem należy je czytać w takiej kolejności, bo jest to kontynuacja no i łatwiej jest zorientować się w sytuacji.
Druga część równie udana jak pierwsza, chociaż podczas czytania miałam jakieś dziwne odczucie, że jest jakoś inaczej. Okazało się, że ktoś inny ją tłumaczył a to jednak ma znaczenie.
Dalsze losy...

Książka "płaszcza i szpady", dosyć barwny opis ciekawego okresu w historii Anglii.
Bohaterem powieści jest Brendan Prescot, szpieg na służbie księżniczki Elżbiety. Akcja rozgrywa się w 1554 roku, wtedy, gdy Maria, córka Henryka VIII planuje ślub z Filipem Habsburgiem i wprowadzenie na powrót katolicyzm.
Brendan jest posłańcem, przewozi tajne listy, śledzi spiski wielmożów, bije się z wrogami i jest zwodzony przez przewrotną, niebezpieczną kobietę.
Ot taka sobie książka do poduszki.

Książka "płaszcza i szpady", dosyć barwny opis ciekawego okresu w historii Anglii.
Bohaterem powieści jest Brendan Prescot, szpieg na służbie księżniczki Elżbiety. Akcja rozgrywa się w 1554 roku, wtedy, gdy Maria, córka Henryka VIII planuje ślub z Filipem Habsburgiem i wprowadzenie na powrót katolicyzm.
Brendan jest posłańcem, przewozi tajne listy, śledzi spiski wielmożów,...

Bardzo przyjemnie się czytało, chociaż nie była jakoś bardzo wciągająca.
Mało faktów historycznych.

Bardzo przyjemnie się czytało, chociaż nie była jakoś bardzo wciągająca.
Mało faktów historycznych.