Violeta Lax jest historyczką sztuki, która bada twórczość swojego dziadka, aż staje się w końcu specjalistą w tej dziedzinie. Czy dziadek był tym za kogo go uważano?

Gdy pojawił się na kartach wielki dom rodzinnej rezydencji, w którym ma powstać muzeum ciekawość wzrosła. Czułam się jak przy oglądaniu serialu "Tajemnice domu Anubisa".

Emocje i myśli Violi, które postanawia wylać na papierze dobrze rozumiem. Intrygowało mnie jej życie.
Narracja nadana przez autorkę sprawia, że czułam się jakby znała myśli czytelnika.

Tajemnice rodzinne i mroczna sceneria za zamkniętymi drzwiami otworzyła nie tylko oczy moje i bohaterki, ale też w pałacyku odkryto zwłoki kobiety. Kreowana intryga jest siłą tej książki, która nie pozwala o sobie zapomnieć.

.....
Cała recenzja na ig: d_wachowicz

Violeta Lax jest historyczką sztuki, która bada twórczość swojego dziadka, aż staje się w końcu specjalistą w tej dziedzinie. Czy dziadek był tym za kogo go uważano?

Gdy pojawił się na kartach wielki dom rodzinnej rezydencji, w którym ma powstać muzeum ciekawość wzrosła. Czułam się jak przy oglądaniu serialu "Tajemnice domu Anubisa".

Emocje i myśli Violi, które...

Zamknięte pokoje to hiszpańska saga rodzinna trwająca od lat 90 XIX-wieku do współczesności. Wnuczka słynnego malarza Amadea Laxa przyjeżdża do Barcelony, aby dopiąć sprawę związaną z otwarciem posiadłości, w którym ma się znajdować spuścizna artystyczna dziadka. Podczas prac remontowych w ukrytym pokoju zostają znalezione zwłoki kobiety, a na jaw wychodzą skrywane przez wiele lat sekrety. Czy malarz mający reputację dobrego, ale skrzywdzonego przez żonę człowieka faktycznie jest tym, za kogo uchodził?

Mroczne rodzinne tajemnice, klimat schyłku XIX-wiecznej Barcelony, a w centrum wydarzeń ekscentryczny malarz ze swoją autorską kolekcją dzieł. Brzmi świetnie, ale niestety lektura okazała się rozczarowaniem. Chociaż spodobał mi się przedział czasowy, w którym akcje umiejscowiła autorka, dawne dzieje Laxów oraz portret psychologicznego artysty z mroczną przeszłością to przez wszechobecny chaos nie czytało mi się jej dobrze.

Przez większość stron przy pomieszanej chronologii poznajemy losy przeróżnych członków rodziny. Bohaterów jest dużo, ale ich perypetie zawierają niewielki procent książki, bowiem ich losy rozmywają się, aby w centrum wydarzeń postawić Amadeo. W połączeniu z różnorodnymi formami przekazu informacji - wycinkami z gazet, listami, e-mailami oraz historią Hiszpanii robi się tego za dużo i mi osobiście ciężko było przywiązać do czegoś większą uwagę.

Nie umiałam się wczuć w przedstawione wydarzenia i po części mnie nudziły, szczególnie wątki związane z teraźniejszością, przeżycia wnuczki, które w żaden sposób nie składały się na poruszaną przez większy czas historię starej posiadłości i jej mieszkańców. Przesyt informacji sprawił, że to, co było istotne dla zakończenia zostało zatarte w pamięci przez nieistotne elementy i uniemożliwiało mi dokładne poznanie dziejów. 'Zamknięte pokoje' miały potencjał, ale dla mnie nie został wykorzystany.

Zamknięte pokoje to hiszpańska saga rodzinna trwająca od lat 90 XIX-wieku do współczesności. Wnuczka słynnego malarza Amadea Laxa przyjeżdża do Barcelony, aby dopiąć sprawę związaną z otwarciem posiadłości, w którym ma się znajdować spuścizna artystyczna dziadka. Podczas prac remontowych w ukrytym pokoju zostają znalezione zwłoki kobiety, a na jaw wychodzą skrywane przez...

Violeta Lax, historyk sztuki z Art Institute w Chicago, bada przeszłość i twórczość znanego hiszpańskiego malarza Amadea Laxa i w tym celu udaje się do Barcelony. Jest rok 2010. Od śmierci malarza (prywatnie dziadka bohaterki) minęło kilka dobrych dekad. Po administracyjnych przepychankach dopiero teraz udaje się zrealizować wolę zmarłego. W posiadłości, w której niegdyś mieszkał miał zamiar otworzyć muzeum sygnowane nazwiskiem rodowym umieszczając w nim zbiór swych wszystkich prac. Violeta wraz z kilkoma współpracownikami nadzoruje przebieg projektu. W zrujnowanej posiadłości jest wiele do zrobienia, kiedyś ciesząca się chwałą i splendorem, teraz straszy i zniechęca. Co wydarzyło się w zamierzchłej przeszłości? co spowodowało upadek posiadłości? o tym wszystkim bohaterka dowiaduje się od swojego ojca - syna malarza, ten jest jednak oszczędny w słowach, co podsyca ciekawość Violety. Drąży nieustannie przekopując wszystko z czym ma styczność dopóki nie dowie się co zaszło. Kiedy podczas prac remontowych zostają odkryte szczątki kobiety wie, że nie może się poddać. Kto chciał zatuszować jej śmierć? czy dojdzie w tej sytuacji do otwarcia muzeum? Wyciąganie na światło dzienne różnych brudów opłaci się kobiecie. Od tej chwili zupełnie inaczej będzie postrzegać historię swojej rodziny.

Przedstawione wydarzenia rozgrywać się będą z dwóch perspektyw czasowych. W teraźniejszości i przeszłości. W powieści zawarte jest wiele istniejących nazwisk jak i wydarzeń między innymi pożar w pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia 25.12.1932, który strawił Wielkie Domy Towarowe El Siglo w Barcelonie. Trudność czytelnikowi może sprawiać mnogość postaci i nie chronologiczność wydarzeń. Łatwość tracenia wątków skutecznie wybija z rytmu czytania, powodując częste wracanie się i przypominanie gdzie, co i jak.

Dobrych parę dni zajęło mi zabranie się za napisanie opinii dla tej książki. Rzadko jestem w takie sytuacji, że nie wiem jakich słów użyć, ponieważ podobała mi się i nie podobała jednocześnie. Jest to moja pierwsza pozycja ze zbioru autorki, pięknie wydana: okładka przepiękna, papier kremowy i gładki ale... niezwykle ciężka i nie wygodna w trzymaniu, trzy lub nawet cztery różne czcionki i jej wielkości (w książce znajdziemy wycinki z gazet, maile i listy) do zaakcentowania innej formy przekazu jak dla mnie zbyt drastyczny zabieg szybko zmęczył mi oczy. Jeśli chodzi o główny tekst, to musiałam zostawić na koniec. Był to jakiś koszmar. Maluteńka czcionka, litery jedne pod drugimi zlewały się w wielką plamę, ledwo zaznaczone dialogi i uboga ich ilość. Strasznie wymęczyła mnie ta powieść i nie mówię tutaj o pomyśle na nią i o całej historii, bo tę uważam za całkiem dobrą, chodzi mi o wydanie i o konstrukcję jej przedstawienia. Nie chronologiczność nadmiernie wytrącała z akcji. Zbyt długie przerwy pomiędzy wątkami i skupianie się na czym innym pozwalały na szybkie zapomnienie co działo się wcześniej, przez co wszystko było rozwleczone i niespójne. Nigdy nie używam znaczników i zawsze całą recenzję mam w głowie, na tyle dobrze zapamiętuję, że wiem gdzie czego szukać. Tutaj miałam z tym problem. Odrzuca mnie niechlujność i niestety spotkałam się w tym wypadku z jej nadmiarem.

Violeta Lax, historyk sztuki z Art Institute w Chicago, bada przeszłość i twórczość znanego hiszpańskiego malarza Amadea Laxa i w tym celu udaje się do Barcelony. Jest rok 2010. Od śmierci malarza (prywatnie dziadka bohaterki) minęło kilka dobrych dekad. Po administracyjnych przepychankach dopiero teraz udaje się zrealizować wolę zmarłego. W posiadłości, w której niegdyś...

Po raz kolejny sięgam po książkę autora hiszpańskiego i strasznie się czyta !!!! Dwa tygodnie męczyłam książkę , dla mnie za dużo opisów . Książka fajnie opisuje czasy w Hiszpanii od konca lat dziewietnastych i początek dwudziestych. Osobiście książki nie polecam

Po raz kolejny sięgam po książkę autora hiszpańskiego i strasznie się czyta !!!! Dwa tygodnie męczyłam książkę , dla mnie za dużo opisów . Książka fajnie opisuje czasy w Hiszpanii od konca lat dziewietnastych i początek dwudziestych. Osobiście książki nie polecam

nie dałam rady:((, strasznie nudna, opisy, opisy, opisy....nic nie wnoszące do i tak mizernej fabuły. Jest tyle ciekawych książek więc stwierdziłam, że szkoda mojego czasu na tą. Ale może komuś przypadnie do gustu;)

nie dałam rady:((, strasznie nudna, opisy, opisy, opisy....nic nie wnoszące do i tak mizernej fabuły. Jest tyle ciekawych książek więc stwierdziłam, że szkoda mojego czasu na tą. Ale może komuś przypadnie do gustu;)

Kilka razy w trakcie czytania miałam ochotę przestać i dać sobie z nią spokój. Jestem jednak wytrwała i czytałam dalej, próbując wniknąć w opisaną historię. A historia dotyczy życia i twórczości fikcyjnego malarza Amadeo Laxa oraz wszystkich ludzi związanych z nim, czy to poprzez powinowactwo rodzinne, czy powiązania erotyczno-przyjacielsko-finansowe, itp. Książka trudna w odbiorze, czasy teraźniejsze splatają się z przeszłością, styl powieści – chwilami mocno reportażowy, wycinki z gazet, fragmenty katalogów muzealnych z opisami obrazów, maile pomiędzy wnuczką artysty, jej matką, przyjaciółmi, mężem. Wszystko to tworzy – czy zamierzoną? – mieszankę stylów nie dla wszystkich do strawienia. Pomysł ciekawy - mroczna tajemnica rodzinna, rozwiązłość malarza, miłość tak wielka, że staje się nienawiścią, prowadzącą do zbrodni, mocno powikłane rodzinne relacje. Dla lubiących wyzwania.

Kilka razy w trakcie czytania miałam ochotę przestać i dać sobie z nią spokój. Jestem jednak wytrwała i czytałam dalej, próbując wniknąć w opisaną historię. A historia dotyczy życia i twórczości fikcyjnego malarza Amadeo Laxa oraz wszystkich ludzi związanych z nim, czy to poprzez powinowactwo rodzinne, czy powiązania erotyczno-przyjacielsko-finansowe, itp. Książka trudna w...

Historia, o której nie chciałoby się wiedzieć, że zdarzyła się naprawdę. Autorka przedstawia postać Amadea Laxa powoli odkrywając kolejne mroczne strony jego osobowości. O ile na początku można współczuć mu jak każdemu kto traci miłość życia o tyle na końcu powieści można go nienawidzić, brzydzić się nim jako człowiekiem a szacunek zachować jedynie dla jego wielkiego artystycznego talentu.
Książka przeniosła mnie w każdy zakamarek domu, który skrywał tak wiele tajemnic. Jest przepełniona smutkiem, złością, emocjami od których ciężko się uwolnić po odłożeniu jej na półkę.

Historia, o której nie chciałoby się wiedzieć, że zdarzyła się naprawdę. Autorka przedstawia postać Amadea Laxa powoli odkrywając kolejne mroczne strony jego osobowości. O ile na początku można współczuć mu jak każdemu kto traci miłość życia o tyle na końcu powieści można go nienawidzić, brzydzić się nim jako człowiekiem a szacunek zachować jedynie dla jego wielkiego...

Rodzinne tajemnice, artystyczny światek i klimatyczna Barcelona - trudno oprzeć się takiej mieszance.
Wykonanie jednak nie zachwyciło mnie aż tak, jak się spodziewałam.
Styl pisarski Care Santos na pewno zasługuje na uwagę. Przeplatanie akcji wycinkami gazet, listami i mailami oraz opisami obrazów to ciekawy zabieg literacki.
Jednak momentami miałam wrażenie, że forma przerosła treść i ciekawa historia ginęła gdzieś w powodzi tych udziwnień.
Fabuła jest naprawdę ciekawa, chociaż przeskoki czasowe i mnogość narracji momentami utrudniają odbiór.
Trochę zaskoczyła mnie też informacja, że postać malarza Amadea Laxa jest fikcyjna. Jednak cała historia przedstawiona jest tak, że mogła wydarzyć się naprawdę.
Świetny portret psychologiczny początkowo trudnego dziecka, a później ekscentrycznego, obsesyjnego, zamkniętego i skupionego na sobie artysty.
Również bardzo dobry obraz całej rodziny, nieporozumień i zazdrości, stosunków społecznych, prowadzenia domu i służby.
Wyjaśnienie zabójstwa z przeszłości oraz osobiste wątki z teraźniejszości wnuczki malarza dopełniają reszty.
Barcelona to osobna bohaterka powieści. Pisarka przedstawiła jej ciekawy obraz, klimat, nostalgię, rozwój, społeczeństwo, odmienność, poczucie wyższości i wyjątkowości.
Książka na pewno ciekawa i intrygująca, wykonanie mogłoby być trochę lepsze, ale myślę, że i tak zasługuje na zapoznanie się z nią.

Rodzinne tajemnice, artystyczny światek i klimatyczna Barcelona - trudno oprzeć się takiej mieszance.
Wykonanie jednak nie zachwyciło mnie aż tak, jak się spodziewałam.
Styl pisarski Care Santos na pewno zasługuje na uwagę. Przeplatanie akcji wycinkami gazet, listami i mailami oraz opisami obrazów to ciekawy zabieg literacki.
Jednak momentami miałam wrażenie, że forma...

„Gdyby pewnego dnia wszystkie rodzinne sekrety wyszły na jaw, zmieniłoby to całą historię świata”.

„Zamknięte pokoje” Care Santos kryją w sobie wiele tajemnic oraz sekretów, które powoli odkrywamy razem z Violetą Lax, będącą nie tylko historykiem sztuki z Art Institute w Chicago, ale i wnuczką utalentowanego hiszpańskiego malarza Amadea Laxa.

Umieszczone głównie w scenerii klimatycznej Barcelony wydarzenia rozgrywają się zarówno w czasach współczesnych, jak i w przeszłości, zaprezentowanej - z niezwykłą wręcz dbałością o szczegóły - na przestrzeni kilkudziesięciu lat, począwszy od końca XIX wieku.

Na uwagę zasługuje także, jak to w sagach rodzinnych bywa, bogata galeria postaci zapełniających karty powieści. A losy ich, opisane w ciekawy i oryginalny sposób, poznajemy nie tylko dzięki tradycyjnemu trzecioosobowemu opowiadaczowi, ale również dzięki składającym się na fragmentaryczną narrację powieści: e-mailom, listom, wycinkom prasowym, notatkom z katalogów wystaw muzealnych oraz prywatnym zapiskom prowadzonym przez Violetę, pracującą nad skatalogowaniem nieznanych dotąd dzieł swego słynnego dziadka oraz rozwikłaniem mrocznych zagadek z przeszłości rodziny Laxów.

A tajemnic i sekretów, które skrywa w sobie bliższa i dalsza przeszłość, jest wiele…
Niektóre z nich zadziwiają, niektóre oburzają, a jeszcze inne zmieniają ogląd rzeczywistości…

Warto je poznać!

„Gdyby pewnego dnia wszystkie rodzinne sekrety wyszły na jaw, zmieniłoby to całą historię świata”.

„Zamknięte pokoje” Care Santos kryją w sobie wiele tajemnic oraz sekretów, które powoli odkrywamy razem z Violetą Lax, będącą nie tylko historykiem sztuki z Art Institute w Chicago, ale i wnuczką utalentowanego hiszpańskiego malarza Amadea Laxa.

Umieszczone głównie w...

Nie wiem, jak opisać tę książkę. Treść i temat świetne - wątek miłosny, kryminalny, stara Barcelona - super. Opisane ze smakiem i interesująco dla czytelnika. Denerwowało mnie jednak strasznie to przeskakiwanie w latach. Były momenty, że nie mogłam się rozeznać w postaciach. Czasem miałam wrażenie, że autorce trochę porozrzucały się kartki i połączyła je tak na chybił-trafił. Trzy razy chciałam przerwać i odłożyć na półkę z niedokończonymi. Zwyciężyła jednak zwykła ciekawość zakończenia. I jednak nie żałuję, że dobrnęłam do końca - było warto. Po raz kolejny też przekonałam się, że literatura HISZPAŃSKA to mój ulubiony gatunek, niezależnie z jakiej epoki... :)

Nie wiem, jak opisać tę książkę. Treść i temat świetne - wątek miłosny, kryminalny, stara Barcelona - super. Opisane ze smakiem i interesująco dla czytelnika. Denerwowało mnie jednak strasznie to przeskakiwanie w latach. Były momenty, że nie mogłam się rozeznać w postaciach. Czasem miałam wrażenie, że autorce trochę porozrzucały się kartki i połączyła je tak na...