"...zemsta być może upaja i ma rozkoszny smak, ale z wszystkich kwiatów życia więdnie najszybciej i spod rozkoszy zemsty szczerzy zęby trupia czaszka."
Mika Waltari - Egipcjanin Sinuhe

Zemsta...
Czy jest czymś dobrym, uczuciem, który sprawi, że człowiek może poczuć się lepiej...?

Z pewnością śmiem twierdzić, że jednak nie..., ona nie niesie za sobą niczego pozytywnego. Wręcz przeciwnie, wyżera naszą moralność doszczętnie, czyniąc z niej ruinę. Człowiek ogarnięty zemstą, opiera swoje życie wyłącznie na niej. Ona go niszczy, zabiera z niego całą dobroć.
Jednak tak naprawdę co może nam dać ta zemsta? Do czego nas będzie prowadzić? Czy może nam przynieść ulgę, sprawić , że poczujemy się lepiej? Czy jeśli zemścimy się na kimś, zniknie z naszej duszy ten ciężar, ten żal i gorycz, to wszystko co nas dusiło, przygniatało, co tak nas niszczyło i dewastowało od środka.

Wszyscy ostatnimi miesiącami żyli Oscarami i ich nominacjami, w szczególności tą jedną. A mianowicie rozchodzi się o porywający hit z Leonardem Di Caprio w roli głównej o niepokojącym tytule "Zjawa". Każdy zastanawiał się czy Leo w końcu dostanie tą złotą statuetkę, czy też nie?
Jak wszyscy zapewne dobrze wiedzą, dostał to, na co od tak dawna czekał . Koło jego nosa przeszło pięć nominacji. Niektórzy twierdzą, że bardziej jak tym razem, na tego Oscara zasłużył przy okazji kręcenia jego ostatniego film "Wilk z Wall Street". Jednego i drugiego nie oglądałem, więc ciężko mi się wypowiadać. Jak obejrzę, wtedy poznam odpowiedź na to pytanie.

Sama książka mnie zachwyciła. Jedna z lepszych przygodówek jakie miałem okazję przeczytać. Ciekawe miejsce akcji umiejscowione w niezwykle intrygującym plenerze. Czas akcji jest pomieszany trochę pomiędzy rzeczywistym przebiegiem akcji, a wątkami, które krótko informują nas, o przeszłości i genezie życia kluczowych postaci. To jest tylko dodatek, ponieważ w głównej mierze akcja opiera się na wydarzeniach, kiedy to główny bohater Hugh Glass wstępuje do Futrzarskiej Kompanii Gór Skalistych. Wraz z ludźmi, których zrzeszyła rusza w śmiertelnie niebezpieczną ekspedycję wiodącą przez dziewicze, nieznane tereny. Kto będzie zainteresowany, rozszerzoną fabułę znaleźć można w opisie. Lecz najlepiej nie patrzeć na opisy, opinie, to co jest na zewnątrz. Szkoda czasu, po prostu trzeba upolować książkę i przeczytać. Z czystym sumieniem mogę od siebie powiedzieć, że czas jej poświęcony, z pewnością nie będzie zmarnowany.

Największe wrażenie robią chyba sceny walki, pełne dynamizmu wątki, które przyspieszają akcje do granic wytrzymałości czytelnika, doprowadzając emocje czytelnika naprawdę wysoko. Wszystko jest opisane w tak dokładny, a zarazem dosadny sposób, iż niektóre wydarzenia wydają się czytającemu wręcz niewiarygodne...Nawet, gdy nic się nie dzieje, że od książki ciężko się oderwać...

Dodatkowym elementem, który sprawia, że książka robi jeszcze większe wrażenie na czytelniku jest fakt, że większość postaci jest prawdziwa. Hugh Glass, John Fitzgerald, Jim Bridger, oni istnieli naprawdę. Niektóre fakty i wydarzenia, jak poinformował na końcu książki autor zostały nagięte, dodane, zmienione. Jednak większość odnosi się do prawdziwych losów tychże postaci. A więc autentyczny był atak niedźwiedzia, gehenna Glassa, po porzuceniu jego przez dwóch towarzyszących mu kompanów, zostawienie go samego na pastwę losu oraz jego cudowone ocalenie, bo inaczej jak cudem, tego nazwać nie można. Historycy oczywiście kłócą się między sobą, spierając się o niektóre rzeczy mieszając fakty z plotkami. Mimo wszysto postać Glassa, jego historia mogą budzić podziw. Bowiem wola jego walki o życie, o przetrwanie przeszła niezwykle ciężką próbę. Nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić...
Sama myśl o tym może przerazić...

Przechodząc przez to wszystko, czego doświadczył Hugh Glass od ataku niedźwiedzia, każdy czytając, będzie miał okazję się przekonać, co może stać się motorem napędowym dla zemsty i w jaki sposób przeradza się ona w obsesję pełną nienawiści i złości. Pytanie tylko do czego może to wszystko doprowadzić.../

"Każde przetrwanie to zwycięstwo improwizacji"
Jarosław Grzędowicz - "Pan Lodowego Ogrodu - Tom I"

"W obliczu zemsty nie ma miejsca na sumienie"
C.J Roberts - "Dotyk ciemności"

"...zemsta być może upaja i ma rozkoszny smak, ale z wszystkich kwiatów życia więdnie najszybciej i spod rozkoszy zemsty szczerzy zęby trupia czaszka."
Mika Waltari - Egipcjanin Sinuhe

Zemsta...
Czy jest czymś dobrym, uczuciem, który sprawi, że człowiek może poczuć się lepiej...?

Z pewnością śmiem twierdzić, że jednak nie..., ona nie niesie za sobą niczego pozytywnego....