Ksina po raz pierwszy przeczytałem 23 lata temu i odtąd właśnie ta powieść oraz Różanooka były moimi ulubionymi książkami (czytanymi tak wiele razy,że obie już się rozsypują); do poprzednich wznowień miałem ambiwalentny stosunek,gdyż nie jestem zwolennikiem akcji pt. "ponowne odcinanie kuponów od dawnego przeboju",a właściwie ponownego sprzedawania tego samego; Ksina Drapieżcę kupiłem ze względu na nowe,świetne jak poprzednie,opowiadanie. Średnio do gustu przypadły mi części dziejące się "po drugiej stronie lustra",czyli Wyprawa Kotołaka i Ksin Koczownik (prawdopodobnie powodem był tam brak Suminoru;sam Ksin z oryginalnej obsady to jednak ciut za mało). Z drugiej strony,jako fan książki i postaci w niej występujących,doskonale pamiętałem,że Autor mógłby napisać jeszcze wiele kolejnych części,ponieważ (jak pamiętają ci którzy czytali te utwory) zostało do "zagospodarowania" 5 lat działalności Ksina jako kapitana gwardii królewskiej,o których to latach wiemy niewiele,a które zostały wykorzystane tylko w jednej pozycji (Ksin Drapieżca),więc losów Kotołaka wcale nie trzeba ciągnąć w rzeczywistości alternatywnej. Ponieważ Autor pewnie czyta opinie na temat swojej książki,to chciałbym zaznaczyć że pomimo lekko mieszanych uczuć jestem jak najbardziej na TAK!A skąd mieszane uczucia?Może stąd,że Autor postanowił rozwinąć wątki pojawiających się w kolejnych (a także w pierwszej) częściach ważnych postaci (jak Tagero, Stara Kobieta czy Hamnisz),ale może zrobił to zbyt intensywnie (choć sama idea nie jest zła) i wydaje mi się,że widzę w tym pewne nieścisłości (np. w pierwszej części nie było nic o tym,że Hanti jest Karyjką; Stara Kobieta rzekomo znalazła Ksina,a tymczasem wychodzi na to że od początku wiedziała skąd się wziął... choć to akurat można zrzucić na ustęp "prosiła by nie pytał,więc uszanował jej wolę"; Tagero w momencie dziania się akcji "Różanookiej" ma ok. 47 lat (tak zdaje się wyszło z czynionych wtedy obliczeń; tutaj jest starszy od Galiona,który jest starszy od Aspaji... czyli dwudziestkę ma spokojnie,a cały czas wydawało mi się,że Ksin w momencie pierwszego spotkania z Hanti ma więcej niż powiedzmy 17 lat...). Poza tym takie nagromadzenie znanych postaci powoduje w kolejnych częściach wrażenie,że ten świat jest bardzo mały... Niestety,zapowiedzi kolejnych części zdają się wskazywać,że Autor nie chciał wykorzystać potencjału jakie daje mu te 5 niezagospodarowanych lat życia Ksina,a szkoda (można by spokojnie wepchnąć tam jeszcze i 5 kolejnych opowiadań albo i nawet całych powieści bo opowieści ze świata Suminoru wciąż są wciągające; wciągające są też kolejne części przygód woźnego trybunalskiego Stanisława Jakuba Lawendowskiego i są to dwie serie autorstwa Konrada T. Lewandowskiego,których rozszerzenie powitałbym z radością. Wciąż mam nadzieję,ze Autor jeszcze przemyśli sprawę...

Ksina po raz pierwszy przeczytałem 23 lata temu i odtąd właśnie ta powieść oraz Różanooka były moimi ulubionymi książkami (czytanymi tak wiele razy,że obie już się rozsypują); do poprzednich wznowień miałem ambiwalentny stosunek,gdyż nie jestem zwolennikiem akcji pt. "ponowne odcinanie kuponów od dawnego przeboju",a właściwie ponownego sprzedawania tego samego; Ksina...