Wziąłem tę książkę w pechowym momencie, skończyłem bowiem czytać absolutny majstersztyk "1493. Świat po Kolumbie" Manna i wziąłem się za niniejszą pozycję, a obie poruszają (częściowo) podobne tematy. Mann po prostu niszczy tę książkę i zostawia z niej wióry.

A drugi pech, to że Yuval Harari pisze tak jak robi się watę cukrową -- trochę konkretu i dużo powietrza. Autor ubóstwia chyba słowo pisane, bo nie jest w stanie podać jednego przykładu, nie, to musi być cały barokowy akapit porównań. Służę cytatem (str. 61) "Naszym związkom [...] nieodłącznie towarzyszą obrączki, łóżka, szykowne ubrania, seksowna bielizna, prezerwatywy ..." -- to był 1 wiersz, a autor ciągnie to jeszcze na dodatkowe 2 wiersze, bo tępy czytelnik jeszcze sobie tego dobrze nie wyobraził. Im dłużej czytamy, tym więcej takich wypełniaczy.

O ile początek jest dość obiektywny, a nawet super obiektywny, bo autor poddaje krytyce swoje własne spojrzenie, to i to zaczyna z czasem się załamywać. Już na stronie 172 jako wiarygodny przykład z psychologii człowieka autor podaje... Harry'ego Pottera. Czekam na nowe wydania podręczników fizyki bazujących na Gwiezdnych Wojnach.

Przy ekonomii autor przedstawia kapitalizm jako religię (mimo, iż jego założenia są falsyfikowalne), a socjalizm i etatyzm z kolei to coś na miarę grawitacji. Jest tak oczywiste, że np. państwo musi zapewniać "bezpłatną" edukację, że prawda ta wypada poza jakąkolwiek klasyfikację. Sekcja o komputerach jest na szczęście krótka, bo upada jeszcze niżej.

Patrząc na tytuł książki i rozwinięcie wątków mam nieodparte wrażenie, że autor się pogubił -- do czasu wprowadzenia na scenę pierwszych cywilizacji widać w jakim kierunku toczy się opowieść autora. Po tym następuje zupełny misz-masz i przewodniej myśli nie byłem w stanie dostrzec.

Zalety? Autor inteligentnie rozprawia się z religiami (jestem ateistą), zainteresował mnie mocno buddyzmem, bo przedstawił go poza kontekstem religijnym, jako filozofię lub nawet po prostu styl życia.

Osobom zainteresowanym historią jako taką wpadną jeszcze w oko różne ciekawostki (np. nie znałem tła stanu finansów Francji kiedy Ludwik XVI przejmował władzę), ale biorąc pod uwagę, że książka liczy 504 strony, to płacimy głównie za powietrze.

Wziąłem tę książkę w pechowym momencie, skończyłem bowiem czytać absolutny majstersztyk "1493. Świat po Kolumbie" Manna i wziąłem się za niniejszą pozycję, a obie poruszają (częściowo) podobne tematy. Mann po prostu niszczy tę książkę i zostawia z niej wióry.

A drugi pech, to że Yuval Harari pisze tak jak robi się watę cukrową -- trochę konkretu i dużo powietrza. Autor...