Minusy:
- Opowieść raczej o zajadlej nienawiści, a nie o miłości.
- Napisana w starym stylu i starym językiem.
- Do bólu przewidywalna fabuła i zakończenie.
- Bohaterka pokorna, nijaka, nie mająca własnego zdania, zmuszająca się do uczucia, którego od początku nie było. Udająca, że jest zadowolona z tego, co dostała od losu. Jako empatka męczyłam się razem z nią.
- Wszystkie postaci drugoplanowe zachowują się odpychająco. Gdybym poznała tych ludzi w realnym życiu, czym prędzej zakończyłabym te znajomości.
- Decyzję bohaterów niczego nie zmieniają wobec nie dającej się pokonać nienawiści, wobec czego na pewnym etapie opowieść osiąga swoisty "pat" bezsilności
- Fatum i sytuacja z serii "jaki ten świat mały"
- Okropna postać męska - rzekomy amant, którego należałoby zwyczajnie chlastać w twarz po każdej wypowiedzi. Agresywny i źle traktujący kobietę, którą niby kocha.
- Zero atmosfery, człowiek tylko czeka aż ten syf wreszcie się jakoś skończy
- Ostatecznie nienawiść króluje do końca, bohaterka się nie zmienia, jej działania nie mają wpływu na nic a o jej losie znów decydują zewnętrzne okoliczności/historyczne zawirowania

Minusy:
- Opowieść raczej o zajadlej nienawiści, a nie o miłości.
- Napisana w starym stylu i starym językiem.
- Do bólu przewidywalna fabuła i zakończenie.
- Bohaterka pokorna, nijaka, nie mająca własnego zdania, zmuszająca się do uczucia, którego od początku nie było. Udająca, że jest zadowolona z tego, co dostała od losu. Jako empatka męczyłam się razem z nią.
-...

Lili, na początku wydała mi się całkiem sensowną postacią, lecz po poznaniu baroneta stała się bezwolną marionetką wmawiającą sobie wielką miłość.
Książka ma w sobie jakąś ciężkość chociaż taktyka autorki, która przez ok.300 stron stosowała niedomówienia co do historii zwaśnionych rodów zmusiła mnie do pokonania 430 stron, żeby dotrwać do mdłego zakończenia.
Fabuła miała potencjał, lecz nie wykorzystany, nie polecam tej książki.

Lili, na początku wydała mi się całkiem sensowną postacią, lecz po poznaniu baroneta stała się bezwolną marionetką wmawiającą sobie wielką miłość.
Książka ma w sobie jakąś ciężkość chociaż taktyka autorki, która przez ok.300 stron stosowała niedomówienia co do historii zwaśnionych rodów zmusiła mnie do pokonania 430 stron, żeby dotrwać do mdłego zakończenia.
Fabuła miała...

Bardzo ciekawa książka. Piękne opisy przyrody, wciągająca historia. Trochę długa, ale to docenia się w miarę czytania.

Bardzo ciekawa książka. Piękne opisy przyrody, wciągająca historia. Trochę długa, ale to docenia się w miarę czytania.

Nigdy wcześniej nie słyszałam o tej książce, nie przeczytałam ani jednej opinii na jej temat, a mimo to postanowiłam dać jej szansę. Myślę, że najbardziej skusiła mnie obietnica szkockiego klimatu, kultury i pięknych opisów przyrody.
Z przykrością muszę przyznać, że trochę się rozczarowałam.
.
Zacznijmy od tego, że "Zew górzystej krainy" to literatura piękna, w moim odczuciu książka, którą spokojnie można zaliczyć do obyczajówek lub romansów.
.
Uważam, że jest to pozycja dość przeciętna. Nie wyróżnia się niczym szczególnym, jest dość przewidywalna i niekiedy przesłodzona, a w niektórych momentach odniosłam wrażenie, że nawet trochę przegadana i rozwleczona. Bohaterowie irytują brakiem konsekwencji i egzaltacją, a główna postać męska-Niall-jest po prostu bucem i egoistą. Na dodatek jest to pierwszy bohater męski, którego huśtawka nastrojów przewyższyła zachowania wszystkich kobiet przed okresem. Byłam w stanie polubić jedynie dwóch bohaterów-Dustena i babcię Mhairie, którzy byli bardzo autentyczni, szczerzy i zabawni. .
.
Czytając tę książkę, nie odczułam prawie w ogóle szkockiego klimatu. Liczyłam na cudowne opisy przyrody, a dostałam ich tyle, co kot napłakał. Jedynie niewielkie wzmianki historyczne na temat Szkocji i powstania Jakobitów potwierdziły, że wszystko dzieje się w tym kraju.
Spotkałam się również z błędami logicznymi w fabule, ale nie były one zbyt rażące-raczej śmieszne. .
.
Pomimo wyżej wymienionych zastrzeżeń, muszę przyznać, że z czasem wciągnęłam się w opisywaną historię i przewracałam kolejne kartki z zaciekawieniem i wypiekami na twarzy. Ma ona swój klimat-lekko tajemniczy i mroczny, a sekrety przeszłości i niewyjaśnione zbrodnie bardzo intrygują. Do tego postacie Dustena i Mhairie są naprawdę sympatyczne i chociażby dla nich kontynuowałam lekturę. Również wątek miłosny, a raczej wątki miłosne, były całkiem zgrabnie poprowadzone i może nie zachwycały oryginalnością, ale angażowały w historię. .
.
Jeśli są to wasze klimaty, sięgnijcie. Ale nie oczekujcie niczego wybitnego. .

Nigdy wcześniej nie słyszałam o tej książce, nie przeczytałam ani jednej opinii na jej temat, a mimo to postanowiłam dać jej szansę. Myślę, że najbardziej skusiła mnie obietnica szkockiego klimatu, kultury i pięknych opisów przyrody.
Z przykrością muszę przyznać, że trochę się rozczarowałam.
.
Zacznijmy od tego, że "Zew górzystej krainy" to literatura piękna, w moim...

Całkiem przyzwoite romansidlo, idealne na wakacje czy długą podróż pociągiem. Znajdziemy w nim nawet wątek edukacyjny, czyli trochę historii Szkocji.

Całkiem przyzwoite romansidlo, idealne na wakacje czy długą podróż pociągiem. Znajdziemy w nim nawet wątek edukacyjny, czyli trochę historii Szkocji.

Romans osadzony w klimatycznej Szkocji. Nie porwał mnie ani fabułą, ani sylwetkami bohaterów, ani tym bardziej stylistyką. Cóż, chyba ten gatunek literacki jakoś mi nie odpowiada: wszystko zbyt przewidywalne, jednowymiarowe. Poza tym, jeśli na co czwartej (w przybliżeniu) stronie bohaterkę przeszywają dreszcze, to chyba lekka przesada. Książka z serii: "przeczytane-zapomniane".

Romans osadzony w klimatycznej Szkocji. Nie porwał mnie ani fabułą, ani sylwetkami bohaterów, ani tym bardziej stylistyką. Cóż, chyba ten gatunek literacki jakoś mi nie odpowiada: wszystko zbyt przewidywalne, jednowymiarowe. Poza tym, jeśli na co czwartej (w przybliżeniu) stronie bohaterkę przeszywają dreszcze, to chyba lekka przesada. Książka z serii:...

Ta książka od początku wciągnęła mnie i urzekła swoim klimatem. Jednak nie jest to takie mdłe romansidło jakby mogło się wydawać. Myślę, że to za sprawą głównej bohaterki Lili, która jako bękart i córka kucharki nie miała łatwego życia, ale za to twardo stąpa po ziemi. Ma swój urok, charakter i trzeźwy osąd sytuacji. Czy w sytuacji kiedy zapiekła rodowa nienawiść zdaje się odbierać niektórym rozum można odnaleźć swoje szczęście? Serdecznie polecam!!!!

Ta książka od początku wciągnęła mnie i urzekła swoim klimatem. Jednak nie jest to takie mdłe romansidło jakby mogło się wydawać. Myślę, że to za sprawą głównej bohaterki Lili, która jako bękart i córka kucharki nie miała łatwego życia, ale za to twardo stąpa po ziemi. Ma swój urok, charakter i trzeźwy osąd sytuacji. Czy w sytuacji kiedy zapiekła rodowa nienawiść zdaje się...

Książka bardzo przyjemna, lekko się czyta. Ja nie jestem fanką tego typu pióra, ale muszę stwierdzić, że z miłą chęcią czytałam kartka po kartce. Bohaterka przeżywa wiele rozterek, ja będąc na jej miejscu zostawiła bym wszystko za sobą i wróciła do domu, no ale w tedy nie było by zakończenia, które jest bardzo zaskakujące. No cóż polecam by przeczytać Zew gdyż moim skromnym zdaniem każdemu zamarzy się podróż do Szkocji 😊

Książka bardzo przyjemna, lekko się czyta. Ja nie jestem fanką tego typu pióra, ale muszę stwierdzić, że z miłą chęcią czytałam kartka po kartce. Bohaterka przeżywa wiele rozterek, ja będąc na jej miejscu zostawiła bym wszystko za sobą i wróciła do domu, no ale w tedy nie było by zakończenia, które jest bardzo zaskakujące. No cóż polecam by przeczytać Zew gdyż moim skromnym...

Powieść mnie miło zaskoczyła, może dlatego że za dużo się po niej nie spodziewałam. Przeczytałam jakąś niepochlebną opinię na jej temat i długo nie mogłam się za nią zabrać. Ale to był błąd.
Dwa zwaśnione rody, miłość i zazdrość, rodzinne tajemnice to wszystko co lubię.
Polecam jeśli ktoś lubi takie klimaty.

Powieść mnie miło zaskoczyła, może dlatego że za dużo się po niej nie spodziewałam. Przeczytałam jakąś niepochlebną opinię na jej temat i długo nie mogłam się za nią zabrać. Ale to był błąd.
Dwa zwaśnione rody, miłość i zazdrość, rodzinne tajemnice to wszystko co lubię.
Polecam jeśli ktoś lubi takie klimaty.

Ciekawa powieść. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki autorka opisała miejsce akcji, plenery, stary dwór itd czułam się jakbym stała obok i obserwowała życie bohaterów. Polubiłam główną bohaterkę, w pewnym sensie nie rozumiałam niektórych jej działań, ale taka specyfika postaci. Plus za historię z przeszłości dotyczącą babci Mharie, świetnie mi się ją czytało. Natomiast całość trochę mi się dłużyła. Niesamowicie irytował mnie główny bohater, sto razy bardziej polubiłam jego kuzyna. Generalnie mówiąc polecam na długie jesienne wieczory, akurat aura jest sprzyjająca na wyprawę na górzyste tereny Szkocji.

Ciekawa powieść. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki autorka opisała miejsce akcji, plenery, stary dwór itd czułam się jakbym stała obok i obserwowała życie bohaterów. Polubiłam główną bohaterkę, w pewnym sensie nie rozumiałam niektórych jej działań, ale taka specyfika postaci. Plus za historię z przeszłości dotyczącą babci Mharie, świetnie mi się ją czytało. Natomiast...