Na początku jeszcze jeszcze mi się podobała, w miarę jak zbliżał się koniec, coraz mniej.
Właściwie nie bardzo wiem, co mogę na jej temat powiedzieć. Myślę, że historia w pewnym momencie wymknęła się autorce spod kontroli. Trochę chaotyczne i nadmuchane to było.
Niemniej jednak sięgnę po drugą część. Choćby z ciekawości, czy będzie lepsza.

Na początku jeszcze jeszcze mi się podobała, w miarę jak zbliżał się koniec, coraz mniej.
Właściwie nie bardzo wiem, co mogę na jej temat powiedzieć. Myślę, że historia w pewnym momencie wymknęła się autorce spod kontroli. Trochę chaotyczne i nadmuchane to było.
Niemniej jednak sięgnę po drugą część. Choćby z ciekawości, czy będzie lepsza.

Być może w oryginale książka jest lepsza. Być może wcale nie. Z całą pewnością za to tłumacz się tej książce nie przysłużył. Kalki z angielskiego, drewniane opisy, nienaturalne dialogi czasami kompletnie nie pasujące do akcji. Bohaterowie znienacka obrzucający się obelgami nie do końca wiadomo dlaczego. Fabuła nawet dała by może radę, ale koszmarny język zabija chęć czytania. Raczej odradzam, chyba, że jesteście twardzi jak Tommy Lee Jones w Ściganym ;)

Być może w oryginale książka jest lepsza. Być może wcale nie. Z całą pewnością za to tłumacz się tej książce nie przysłużył. Kalki z angielskiego, drewniane opisy, nienaturalne dialogi czasami kompletnie nie pasujące do akcji. Bohaterowie znienacka obrzucający się obelgami nie do końca wiadomo dlaczego. Fabuła nawet dała by może radę, ale koszmarny język zabija chęć...

Według mnie ta książka przypomina patchwork'owy kocyk - poszczególne elementy do siebie średnio pasują, ale całościowo tworzą spójną całość. Wielokrotnie czytałam książki łączące w sobie magię i "normalną rzeczywistość". Połączenia te wychodziły różnie, niektóre dobrze inne źle. W tym konkretnym przypadku wyszło topornie. Przejściom pomiędzy wątkami brakuje "zgrania", spójności (ewentualnie ja nie potrafię ich dostrzec). Jednak uważam, że jeśli "Ryzykowny układ" byłby bardziej "doszlifowany" czy "dopieszczony", to miałby potencjał do zostania dobrą historią i równie dobrą książką.

Według mnie ta książka przypomina patchwork'owy kocyk - poszczególne elementy do siebie średnio pasują, ale całościowo tworzą spójną całość. Wielokrotnie czytałam książki łączące w sobie magię i "normalną rzeczywistość". Połączenia te wychodziły różnie, niektóre dobrze inne źle. W tym konkretnym przypadku wyszło topornie. Przejściom pomiędzy wątkami brakuje...

Pozytywne zaskoczenie. Zaczynało się średnio, ale w miarę czytania pochłonęło mnie całkowicie. Zakończenie nieprzewidywalne, fabuła całkiem niezła, a zagadka dobra. Niestety bohaterowie momentami byli zbyt schematyczni lub wychodzili poza swój charakter [do ciebie mówię, Jacku Winterze, a zapowiadałeś się tak fajnie], do tego trochę nawala logika i ciąg przyczynowo-skutkowy zdarzeń, ale głównie na drugim planie, więc czasem można na to machnąć ręką [a przynajmniej zignorować i sięgnąć po drugi tom, może tam się pani Kittredge poprawi].

Pozytywne zaskoczenie. Zaczynało się średnio, ale w miarę czytania pochłonęło mnie całkowicie. Zakończenie nieprzewidywalne, fabuła całkiem niezła, a zagadka dobra. Niestety bohaterowie momentami byli zbyt schematyczni lub wychodzili poza swój charakter [do ciebie mówię, Jacku Winterze, a zapowiadałeś się tak fajnie], do tego trochę nawala logika i ciąg...

Sa jak ogien i woda lecz razem moga rozwiklac zagadke.
Inspektor Pete ma talent dedektywistyczny i racjonalne podejscie do swiata. Jest twarda i uparta wie tez ze jako policjantka nie moze ulegac sentymentom. Gdy w Londynie zaczynaja ginac dzieci zostaje wybrana do tej sprawy. Jack to dawny znajomy Pete ktory jest uzalezniony od uzywek. Niewazne jednak jak nisko upadl bo jest jedyna osoba ktora moze jej pomoc w sledztwie.Pete uzyje wszelkich podstepow by zmusic go do wspolpracy. Musze przyznac ze kryminaly z nutka magii maja cos w sobie.

Sa jak ogien i woda lecz razem moga rozwiklac zagadke.
Inspektor Pete ma talent dedektywistyczny i racjonalne podejscie do swiata. Jest twarda i uparta wie tez ze jako policjantka nie moze ulegac sentymentom. Gdy w Londynie zaczynaja ginac dzieci zostaje wybrana do tej sprawy. Jack to dawny znajomy Pete ktory jest uzalezniony od uzywek. Niewazne jednak jak nisko upadl ...

Caitlin Kittredge stworzyła coś, czego do tej pory jeszcze nie czytałam. Połączenie fantastyki z kryminałem w znakomitym stylu. Jeśli podobały Wam się takie pozycje jak ,,Nethergrim. Otchłanny", czy seria ,,Król Kruków" powinniście być usatysfakcjonowani, gdyż pierwszy tom tej serii, moim zdaniem, jest świetny.

Kilkanaście lat wcześniej między Pete Caldecott a Jackiem Winterem doszło do naruszenia pewnego magicznego rytuału. Dziewczyna była przekonana, że chłopak jej siostry umarł. Po latach jest policjantką, a w Londynie zaczynają znikać dzieci. Dostaje cynk na spotkanie z informatorem. Na miejscu spotyka... Jacka, który jawnie ją nienawidzi. Jednak tylko razem mogą uratować dzieci, które zaczynają ginąć. Czy zjednoczą siły, by działać w sprawie, w którą zaangażowana jest magia?

Opis tej książki czytałam wielokrotnie i jakoś nigdy specjalnie nie byłam nią zainteresowana. Jednak za którymś razem z rzędu postanowiłam, że cena jest tak okazyjna, iż mogę się na nią skusić. Nie minęło wiele czasu od kupna, gdy zabrałam się za jej lekturę. Publikacja wciągnęła mnie już od pierwszej strony i z każdą kolejną stroną to uczucie jeszcze się pogłębiało. Wiedziałam, że nie zasnę, nie poznawszy zakończenia.

Styl pisarki jest bardzo prosty, młodzieżowy. Bardzo spodobało mi się także dość niecodzienne połączenie kryminału z fantastyką. Na półce czeka już na mnie drugi tom. Jestem bardzo ciekawa, jak to wszystko dalej się potoczy. Książkę czyta się naprawdę szybko i ze sporym zainteresowaniem. Gdy traficie na nią na jakiejś promocji, warto dać jej szansę.

,,Ryzykowny układ" Caitlin Kittredge to pierwszy tom serii, z którym z przyjemnością się zapoznałam. Szybka akcja, niebezpieczeństwo, magia, czyli wszystko co lubię. Jeśli Wy także, zachęcam do lektury.

Moja ocena: 5,5/6

Caitlin Kittredge stworzyła coś, czego do tej pory jeszcze nie czytałam. Połączenie fantastyki z kryminałem w znakomitym stylu. Jeśli podobały Wam się takie pozycje jak ,,Nethergrim. Otchłanny", czy seria ,,Król Kruków" powinniście być usatysfakcjonowani, gdyż pierwszy tom tej serii, moim zdaniem, jest świetny.

Kilkanaście lat wcześniej między Pete Caldecott a Jackiem...

Dzięki Ryzykownemu układowi wchodzimy w brutalny, krwawy, choć magiczny świat. Świat Czerni. Świat Czarnego Londynu pełnego duchów (wiecznie głodnych),druidów, czarowników (często robiących za płatnych zabójców) i wszelkiej innej potwory.
Fabuła zaczyna się 12 lat przed głównymi wydarzeniami, kiedy to nasz mag – Jack Winter przyprowadza na cmentarz nastoletnią siostrę swojej dziewczyny: Pete (Petunie) Caldecott. On ma 26 lat, ona 16. On wie czym ONA jest, ONA – nie bardzo. Wywołują ducha, który wymyka się z kontroli i doprowadza czarownika do śmierci. Ale czy na pewno? Bo lata później Pete, już jako dorosła policjantka z londyńskiego Scotland Yardu, dostaje cynk w sprawie porwanej dziewczynki. Przyjeżdża do obskurnego motelu, gdzie w jednym z pokoi siedzi znajomy blondasek – zmarnowany, ale żywy…
Dawno nie czytałam czegoś tak przepełnionego agresją, gniewem, czy nawet nienawiścią. Słowa na k**, p**, s** i inne wiązanki przekleństw kipią w niemal każdym dialogu. Jedynie dzieci szczędzą na języku, ale to chyba tylko i wyłącznie przez traumę, której doznają: porywacz oślepia je i powoli wysysa z nich MOC.
Wiecie co mi przypomina ta książka? Połączenie przygód Johna Constantine’a i Harrego Dresdena – Jack Winter (aż chce się napisać Frost :D) wręcz kipi cechami tych dwóch panów: ma Wzrok, jest niepokorny (mało powiedziane),egocentryczny, pozornie na niczym mu nie zależy, pali i pije na potęgę, jeszcze do każdej kobiety mówi per skarbie! Za każdym razem, kiedy czytałam w dialogu to jedno małe słowo – w duszy słyszałam i widziałam Matta Ryana nazywającego dziewczyny love w Constantinie (serialu).

Reszta na: https://libracja.wordpress.com/2015/01/23/ryzykowny-uklad-czyli-czern-pan-wkurzony-i-panna-bezczelna/

Dzięki Ryzykownemu układowi wchodzimy w brutalny, krwawy, choć magiczny świat. Świat Czerni. Świat Czarnego Londynu pełnego duchów (wiecznie głodnych),druidów, czarowników (często robiących za płatnych zabójców) i wszelkiej innej potwory.
Fabuła zaczyna się 12 lat przed głównymi wydarzeniami, kiedy to nasz mag – Jack Winter przyprowadza na cmentarz nastoletnią siostrę...

CZY PASUJE MI, TAKI UKŁAD...?

To, że lubię fantastykę jest wiadome nie od dziś, ale czy dark fantasy też się wpisuje w to co lubię? Sądząc po bardzo kuszącym opisie Ryzykownego układu byłam skłonna stwierdzić, że tak i owszem. Wszak to też fantastyka aczkolwiek o nieco mroczniejszym klimacie.

Mamy młodą policjantkę Pete Caldecott, jest odważna, twardo stąpająca po ziemi... przed którą staje do rozwiązania zagadka zaginięcia dzieci.
Ktoś udziela jej wskazówki, gdzie może odnaleźć jedno z nich. Tym ktosiem jest Jack Winter, były kochanek jej siostry, była gwiazda estrady.. I nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie drobny szczegół. Przez dwanaście lat był dla Pete martwy.
I teraz dopiero się zaczyna akcja, bohaterowie muszą stoczyć walkę z czasem aby w porę odnaleźć pozostałe porwane dzieci, z tajemniczym i na pewno bardzo niebezpiecznym porywaczem. I było by im zdecydowanie łatwiej wykonać to zadanie, gdyby przy okazji nie toczyli walki między sobą...

Niezwykle rządu zdarzają mi się takie chwilę. Kiedy to mam zamiast chęci czytania, ochotę zrobić coś wręcz przeciwnego i porzucić książkę nie czytając jej już dalej. Tym razem, jednak miałam na to ochotę przez pierwszą część książki niemalże co kilka stron. Dobrnęłam do końca ale zajęło mi to więcej czasu niż przypuszczałam. W wyniku czego zaczęłam dochodzić do wniosku, że jednak mroczne klimaty to chyba nie moje klimaty. Choć przyznać muszę, że mimo ogólnego wrażenia książka ma ciekawą fabułę i bardzo charakternych bohaterów, może czasem, aż za bardzo.

Podsumowanie
+
Nie tuzinkowi bohaterowie.

-
Jak to się czasem mówi słysząc pewne rzeczy, że "uszy więdną...", czy jakoś tak? W myśl tego czytając Układ mi więdły oczęta i to był główny powód chęci porzucenia książki...

Jednym zdaniem
Po przeczytaniu Ryzykownego układu, przyszła mi do głowy pewna myśl, która wzięła się z języka migowego. Mianowicie skojarzyła mi się z jednym ze znaków - mocny. I coś w tym chyba jest, bo
RYZYKOWNY UKŁAD TO MOCNA KSIĄŻKA
Cytat
-

CZY PASUJE MI, TAKI UKŁAD...?

To, że lubię fantastykę jest wiadome nie od dziś, ale czy dark fantasy też się wpisuje w to co lubię? Sądząc po bardzo kuszącym opisie Ryzykownego układu byłam skłonna stwierdzić, że tak i owszem. Wszak to też fantastyka aczkolwiek o nieco mroczniejszym klimacie.

Mamy młodą policjantkę Pete Caldecott, jest odważna, twardo stąpająca po...

Pomieszanie dobrego kryminału z Harrym Potterem i z Facetami w Czerni z odrobiną horroru. Na początku niezbyt porywająca, ale z czasem coraz bardziej wciąga i zaskakuje.

Pomieszanie dobrego kryminału z Harrym Potterem i z Facetami w Czerni z odrobiną horroru. Na początku niezbyt porywająca, ale z czasem coraz bardziej wciąga i zaskakuje.

Bohaterowie jak dla mnie za ciężcy. Trochę autorka nie wiadomo co chciała osiągnąć niby mieli być wredni i kasliwi względem siebie i miało być między ni. I napięcie seksualne. A ftak nie było zobaczymy co Tom drugi nam zaoferuje

Bohaterowie jak dla mnie za ciężcy. Trochę autorka nie wiadomo co chciała osiągnąć niby mieli być wredni i kasliwi względem siebie i miało być między ni. I napięcie seksualne. A ftak nie było zobaczymy co Tom drugi nam zaoferuje