No! - Po raz kolejny stary dobry Clancy! Stara szkoła dobrego technothrillera, sensacji, itd. „Stan zagrożenia” to piąta odsłona cyklu „Jack Ryan”, a siódma „Jack Ryan Uniwerse”, którą to serię postanowiłem poznać po kolei. „Stan zagrożenia” skądś już znałem*, choć na szczęście niewiele z niego pamiętałem, i lektura (o ile tak można powiedzieć o słuchaniu audiobooka) była świetną zabawą. Tym razem Jack Ryan zmierzy się z tematem karteli narkotykowych i zaoferuje czytelnikowi (słuchaczowi) to, co w gatunku najlepsze – wciągającą fabułę, dynamiczną akcję, smaczki technologiczne i militarne, oraz odpowiednią dawkę napięcia i skomplikowania wątków. Wszystko to wzbogacone o elementy, które wynoszą tę książkę ponad przeciętność – celną analizę słabości krajów i społeczeństw demokratycznych (Zachodu) wobec przeciwników stosujących przeciwko nim bezwzględnie i konsekwentnie strategie konfliktu asymetrycznego oraz ich słabości – poprawności politycznej, kadencyjności wybieralnych władz podległych dyktaturze mediów i wskaźników popularności oraz infantylności dużej części inteligencji. Niestety, choć książka ujrzała światło dzienne po raz pierwszy w 1989, wspomniane studium pięt achillesowych wolnego świata w konfrontacji z różnego rodzaju tyraniami nie utraciło niczego ze swej aktualności. Reasumując – powieść warta polecania. Świetna rozrywka, która wcale się nie zestarzała i wciąż może komuś otworzyć oczy na aktualne i dziś problemy. W tym wydaniu lektor (Janusz Zadura) sprawił się na piąteczkę z małym minusem (zdarzyły się potknięcia, choć zapewne nie wszystkie były tylko jego winą – mam wrażenie, że część miała podłoże na innych etapach procesu wydawniczego, a w trakcie realizacji audio zostały po prostu przeczytane tak, jak zostały wydrukowane). Jeszcze raz polecam


* może kiedyś czytałem, może oglądałem ekranizację z 1994 z Harrisonem Fordem, nie pamiętam

No! - Po raz kolejny stary dobry Clancy! Stara szkoła dobrego technothrillera, sensacji, itd. „Stan zagrożenia” to piąta odsłona cyklu „Jack Ryan”, a siódma „Jack Ryan Uniwerse”, którą to serię postanowiłem poznać po kolei. „Stan zagrożenia” skądś już znałem*, choć na szczęście niewiele z niego pamiętałem, i lektura (o ile tak można powiedzieć o słuchaniu audiobooka) była...

Bardzo dobra i logiczna książka. Świetnie rozwijana fabuła i całość doskonale skomponowana. Cały czas jest ciekawie i nie ma bzdur ani nudy. Pisarz pokazuje swój prawdziwy talent w książkach. To naprawdę można polecić, jako książkę wyższej jakości z tych sensacyjnych.

W książce jest kilka błędów logiczne, Jak przykładowo wkładanie ciał do helikoptera po zaatakowanym lotnisku handlarzy. Mieli wsadzić do helikoptera dwa ciała, potem wsadzili sześć, a potem okazało się że są dwa.

Autor to także co może i dobrze, ale skrajnie niepoprawny patriota. Wymyśla pobudki szlachetne Amerykanów mimo że takich nigdy w ich historii kraju nie było.

Bardzo dobra i logiczna książka. Świetnie rozwijana fabuła i całość doskonale skomponowana. Cały czas jest ciekawie i nie ma bzdur ani nudy. Pisarz pokazuje swój prawdziwy talent w książkach. To naprawdę można polecić, jako książkę wyższej jakości z tych sensacyjnych.

W książce jest kilka błędów logiczne, Jak przykładowo wkładanie ciał do helikoptera po zaatakowanym...

Nie da się oderwać.

Nie da się oderwać.

Za dużo gadania i polityki, za mało akcji i strzelanin.

Za dużo gadania i polityki, za mało akcji i strzelanin.

138/180/2022
Chyba przy okazji Dział Navarony” pytałam, gdzie ci mężczyźni… teraz znowu chciałoby się tak zakrzyknąć. Dżungla im niestraszna, strzelać umieją, poderżnąć gardło, jak trzeba, nie wspominając już o lataniu telepiącym helikopterem. Ach, jooooo.
No dobra, a zostawiwszy na boku wzdychanie, to książka typowa dla Clancy’ego. No raczej. Dlatego właśnie przecież ją czytałam! Źli handlarze narkotyków plus jeden nieudany bubek po dobrej amerykańskiej stronie. Dużo planowania, a filozofowania o wielkich sprawach (ojczyzna, obowiązek, wierność…) jeszcze więcej. Akcja się rozkręca pomaluśku, ale fajerwerków (i truposzy) nie brakuje. Ryan musi wkroczyć pod koniec, żeby uratować to, co się jeszcze ratować da. Ale co tam Ryan, prawdziwym bohaterem jest tu Clark, ten który później będzie zaufanym kierowcą Ryana (czytam te powieści nie po kolei, więc to akurat wiem). Ciekawa jestem, jak będzie wyglądała ekranizacja, jakoś nie wydaje mi się, żeby Harrison Ford usunął się w cień. Pewnie filmowy Ryan zawłaszczy sobie książkowego Clarka… Zobaczę niebawem i dam znać.
Książka napisana została 1989 r., więc jest niezbyt poprawna politycznie, szczególnie w odniesieniu do kobiet. Mundurowi dziwią się, że mają kobiety w szeregach. Kilka razy podkreśla się, jakie to one są dobre (na łodzi i w helikopterze). Ryan poucza panią (antypatyczną, trzeba przyznać),że jak chce się bawić z dużymi chłopcami w Waszyngtonie to coś tam…
„-Gdzie ci się to stało?
-W Polsce. (…) Dwie przecznice od ambasady przeskoczyłem przez mur. To znaczy, chciałem przeskoczyć. Na ziemi siedział kot, zwykły dachowiec. Nadepnąłem na niego, on zamiauczał, a ja potknąłem się i złamałem sobie pieprzone biodro, jak stara baba w wannie.”
„W akademii KGB jeden z wykładowców porównał ich [Amerykanów] do dawnego polskiego sejmu, zbieraniny przeszło pięciuset szlachciców, z których wszyscy bez wyjątku musieli wyrazić zgodę nim cokolwiek uchwalono – i z tej też przyczyny nie uchwalono nigdy niczego, zostawiając Polskę na pastwę tych, którzy potrafili podjąć prostą decyzję.” Racja.

PS. Film zaliczony. Dość wierna ekranizacja, pojedyncze epizody są zmienione, niektóre wątki okrojone, w szczególności Chaveza. Clark jest, ale w cieniu Ryana (w przeciwieństwie do powieści).
Ale Harrison Ford w tej roli jakoś mi nie leży. Za stary. Chociaż w filmie oczywiście jest znacznie młodszy niż teraz. No i jak Indiana Jones może być analitykiem w dziedzinie bezpieczeństwa / polityki zagranicznej?

138/180/2022
Chyba przy okazji Dział Navarony” pytałam, gdzie ci mężczyźni… teraz znowu chciałoby się tak zakrzyknąć. Dżungla im niestraszna, strzelać umieją, poderżnąć gardło, jak trzeba, nie wspominając już o lataniu telepiącym helikopterem. Ach, jooooo.
No dobra, a zostawiwszy na boku wzdychanie, to książka typowa dla Clancy’ego. No raczej. Dlatego właśnie przecież ją...

Niestety, nie da się już tego słuchać, mimo że Janusz Zadura jest świetnym lektorem i dzięki niemu trawiłam tę książkę do momentu, w którym Elisabeth Ellion wydziera się na Ryana w pokoju hotelowym. Zabrnęłam bardzo daleko, ale nie obchodzi mnie już, jak to się skończy.

Rozwlekłe elaboraty obejmujące niemal każdy aspekt fabuły: polityczny, techniczny, społeczny, towarzyski, przyrodniczy, ekonomiczny... Szczegółowe opisy tego wszystkiego zabijają tempo książki i śmiertelnie nużą.

Kończę z tą serią.

Niestety, nie da się już tego słuchać, mimo że Janusz Zadura jest świetnym lektorem i dzięki niemu trawiłam tę książkę do momentu, w którym Elisabeth Ellion wydziera się na Ryana w pokoju hotelowym. Zabrnęłam bardzo daleko, ale nie obchodzi mnie już, jak to się skończy.

Rozwlekłe elaboraty obejmujące niemal każdy aspekt fabuły: polityczny, techniczny, społeczny,...

Świetnie napisana i bardzo mocno wciąga. Autor nie przynudza. Chętnie przeczytam inne powieści nie znanego mi wcześniej pisarza.

Świetnie napisana i bardzo mocno wciąga. Autor nie przynudza. Chętnie przeczytam inne powieści nie znanego mi wcześniej pisarza.

Od tej części Tom Clancy zaczyna tworzyć swoje obszerne książkowe elaboraty geopolityczne, tłumacząc fabułę, akcję i bohaterów wedle prawideł rządzących rzeczywistym światem. I wszystko byłoby ładnie i pięknie, bo "Stan zagrożenia" przy swojej wielowątkowości i złożoności fabuły przypomina świetne "Bez skrupułów", pojawia się tutaj zresztą John Clark. Tylko jest kilka mankamentów, które odbierają radość z czytania:
- Amerykocentryzm i związany z tym naiwny patriotyzm kilku głównych bohaterów, na czele z Ryanem, który rozgrywa najwyższe władze USA z przyczyn idealistycznych i moralnych (może dlatego tak lubię postać Clarka, który po prostu chce ubić z nieskrywanej zemsty paru handlarzy narkotyków)
- pomimo że Clancy ładnie rozkminia sytuację geopolityczną Ameryki Środkowej, to jest to niestety czasami zbyt naiwne, zwłaszcza jeżeli obejrzało się wcześniej takie seriale jak "Narcos", "Zerozerozero", czy nawet "Breaking bad",
- nudy i nudy, nic się nie dzieje, a jak już się dzieje od czasu do czasu, to Clancy przedstawia żywszą akcję w tak beznamiętny sposób, że czytelnik się nudzi,
- opis okładkowy (to już nie wina pisarza) zdradza kulminacyjną akcję powieści, więc tym bardziej nudy.
Oprócz tych mankamentów powieść jest dobra, to bardziej obyczaj o rozgrywkach na scenie geopolitycznej z wykorzystaniem służb zbrojnych w małych potyczkach, niż realny sensacyjniak, nie dziwota zatem, że jak byłem szczeniakiem, to nie byłem w stanie przez to przebrnąć. Tak więc może być, czytałem to kilka tygodni, bo nie wciągają specjalnie.

Od tej części Tom Clancy zaczyna tworzyć swoje obszerne książkowe elaboraty geopolityczne, tłumacząc fabułę, akcję i bohaterów wedle prawideł rządzących rzeczywistym światem. I wszystko byłoby ładnie i pięknie, bo "Stan zagrożenia" przy swojej wielowątkowości i złożoności fabuły przypomina świetne "Bez skrupułów", pojawia się tutaj zresztą John Clark. Tylko jest kilka...

Bardzo dobra książka. Kolejna odsłona przygód Jacka Ryana.

Bardzo dobra książka. Kolejna odsłona przygód Jacka Ryana.

Gdyby nie dłużyzny, wielowątkowe wtrącenia, książka byłaby rewelacyjna.

Gdyby nie dłużyzny, wielowątkowe wtrącenia, książka byłaby rewelacyjna.