Wszystkie "arcydzieła" czy opowiadania zebrane wchodzące do kanonu literatury sci-fi, wszystkie te, które otrzymały Hugo i Nebulę, mogą się schować przy opowiadaniach Dicka, które nierzadko pisał dla korzyści finansowych, w kilka dni. Mam wielką radochę i sporo do myślenia praktycznie po przeczytaniu każdej krótkiej formy pisanej Philipa. Podobnie zresztą z Arthurem C. Clarkiem. Obaj tworzą pomysł wokół którego kreują fabułę, a wszystko i tak sprowadza się do genialnej puenty. W opowiadaniach w tym tomie, Philip K. Dick ukazuje (jak to zawsze zresztą), ludzką naturę i wątpliwości co do niej. Może to spora nadinterpretacja, ale praktycznie wszystkie opowiadania mają tę głębię, której właśnie szukam w sci-fi. Nie ma dobrych i złych, są tylko wybory dokonywane przez jedną lub drugą stronę, a sam czytelnik ma nieraz problem ze zdefiniowaniem kto czyni dobrze lub komu się bardziej ten świat należy. To jest też świetna cecha Dicka. On nie ocenia. Pozostawia to czytelnikowi. Bardzo dobry zbiór opowiadań.

Wszystkie "arcydzieła" czy opowiadania zebrane wchodzące do kanonu literatury sci-fi, wszystkie te, które otrzymały Hugo i Nebulę, mogą się schować przy opowiadaniach Dicka, które nierzadko pisał dla korzyści finansowych, w kilka dni. Mam wielką radochę i sporo do myślenia praktycznie po przeczytaniu każdej krótkiej formy pisanej Philipa. Podobnie zresztą z Arthurem C....