Książka z 1957 roku, więc pewnie wtedy dobór tekstów był taki, żeby pokazać Stany Zjednoczone jako złych imperialistów. Ale dzięki temu właśnie dziś ta książka ma wartość.
Jak mówić od działaniach własnego państwa i narodu, które są w ewidentny sposób nieetyczne? Czy można i czy należy być dumnym z podbojów kolonialnych? Czy bitwa, którą wygrała nasza dzielna armia nie była przypadkiem rzezią nieuzbrojonych kobiet i dzieci? Jak być patriotą w takiej sytuacji?
Twain, jako Amerykanin zadawał sobie i współrodakom takie pytania. I jak to on: zadawał je z poczuciem humoru (tutaj akurat gorzkim poczuciem humoru) i ze złośliwością.

Przy okazji można się dowiedzieć trochę o historii, która dla nas jest kompletnie obca, jak na przykład o wojnie amerykańsko-hiszpańskiej, która była wojną w obronie... Kuby(!),a która dla Hiszpanii była gigantycznym szokiem kulturowym. Jeszcze więcej można się dowiedzieć o zajęciu przez Amerykanów Filipin - kto z nas wie coś o historii tego kraju?

Uwielbiam Twaina, jego opowiadania to jest dla mnie wzorzec poczucia humoru - zorientowałem się jednak, że bardzo wielu jego tekstów nie znam, szczególnie właśnie tekstów humorystycznych przemówień i artykułów prasowych. Nadrabiam.

Książka z 1957 roku, więc pewnie wtedy dobór tekstów był taki, żeby pokazać Stany Zjednoczone jako złych imperialistów. Ale dzięki temu właśnie dziś ta książka ma wartość.
Jak mówić od działaniach własnego państwa i narodu, które są w ewidentny sposób nieetyczne? Czy można i czy należy być dumnym z podbojów kolonialnych? Czy bitwa, którą wygrała nasza dzielna armia nie była...