Myślę, że jestem jedną z tych osób, które uwielbiają udowadniać, że tzw."mocne książki" nie robią na nich większego wrażenia. Nie inaczej było z "Pamiętnikiem diabła". Gdy tylko przeczytałam gdzieś opinie, że książka ta zapada w pamięć i wywołuje skrajne emocje - wiedziałam, że muszę ją dostać w swoje ręce. Teraz jest już po wszystkim i jeżeli miałabym użyć jednego przymiotnika, który opisywałby naszego głównego bohatera, byłoby to słowo: obślizgły.

"Jeżeli wierzysz w niebo i piekło, to ja jestem ludzkim odbiciem diabła."

To najtrafniejsze zdanie, które opisuje Jakuba Sobańskiego. Jest śliski jak wąż, który miał być symbolem diabła. Ten chłopak, z pozoru nie wyróżnia się od wielu innych studentów, co czyni jego postać tym bardziej przerażającą, kiedy w końcu zdamy sobie sprawę z faktu jego wewnętrznego zepsucia. Jeżeli kiedykolwiek posiadał sumienie, najprawdopodobniej już dawno zostało pożarte przez robaki jego czynów.
Jakub Sobański to psychopata, który nie cofa się przed niczym, aby spełnić swoje najmroczniejsze potrzeby. A my, czytelnicy jesteśmy dopuszczeni do najgłębszych czeluści jego zdeprawowanego umysłu. Dzięki temu osoby, dla których profile psychologiczne są interesujące, będą tą książką zafascynowane. Natomiast co wrażliwsze mogą walczyć z grymasem obrzydzenia.
Smaczku dodaje fakt, że Adrian Bednarek to polski autor, jak i akcja całej książki dzieje się głównie w Krakowie, więc naprawdę po przeczytaniu tej pozycji można niepewnie rozglądać się po ulicach i złapać się na refleksji dotyczącej tego, czy fikcja literacka mogłaby mieć coś wspólnego z realiami, w których żyjemy.
"Pamiętnik diabła" jest jak najbardziej godny uwagi.

Myślę, że jestem jedną z tych osób, które uwielbiają udowadniać, że tzw."mocne książki" nie robią na nich większego wrażenia. Nie inaczej było z "Pamiętnikiem diabła". Gdy tylko przeczytałam gdzieś opinie, że książka ta zapada w pamięć i wywołuje skrajne emocje - wiedziałam, że muszę ją dostać w swoje ręce. Teraz jest już po wszystkim i jeżeli miałabym użyć jednego...