Jest to pierwsza książka tego autora jaką przeczytałem (właściwie to odsłuchałem) i jestem zadowolony z tego wyboru. Większość komentujących przedmówców podkreśla, że nie jest to najlepsza książka jaką napisał, więc może być już tylko lepiej.
Zgadzam się, że jest w niej wiele wad. Nie będę wymieniał wszystkich, ale naprawdę kilka rzeczy może irytować.
Choćby bohaterowie: Nie da się polubić ani jednego z nich. Poczynając od tytułowej Pani prokurator, na trzecioplanowych sprzątaczkach kończąc. Naprawdę! Kompletnie nikt mi nie przypadł do gustu.
Kolejna sprawa, ktora mnie drażniła, to wielce nieprawdopodobne, wręcz fantastyczne elementy fabuły. Nie będę pisał tu szczegółów, bo nie znoszę spoilerów, ale autor miał dużą fantazję.
Miał też dużą skłonność do rozciągania i powtarzania wszelkich wyznań miłosnych, jak i wywodów ,,ala-medycznych". W tych momentach trochę ziewałem.
Dużo marudzę, więc nasuwa się pytanie, czemu ocena nie jest niższa?
Nie jest, bo autor miał talent do słowa pisanego. Świetny styl i bogate słownictwo. Do tego klimat przedwojennej Warszawy i to opisany przez autora, który znał to z autopsji a nie współczesne wyobrażenia.
Z pewnością kiedyś przeczytal kolejne książki tego autora.
Ps. Polecam też wpisać nazwisko autora w Google. Można się dowiedzieć ciekawych faktów z jego życia jak i na temat śmierci.

Jest to pierwsza książka tego autora jaką przeczytałem (właściwie to odsłuchałem) i jestem zadowolony z tego wyboru. Większość komentujących przedmówców podkreśla, że nie jest to najlepsza książka jaką napisał, więc może być już tylko lepiej.
Zgadzam się, że jest w niej wiele wad. Nie będę wymieniał wszystkich, ale naprawdę kilka rzeczy może irytować.
Choćby bohaterowie:...

Poznałem już Tadeusza Dołęgę-Mostowicza poprzez Znachora i Profesora Wilczura. Następna poszła Prokurator Alicja Horn. Nie do końca było to to, czego się spodziewałem.
Wiele wątków, bohaterzy czasami irytujący do granic możliwości. Nijak szło mi polubić, któregokolwiek z pojawiających się bohaterów. Ciężko wypowiedzieć się głębiej bez spoilerów, ale pomysły autora są zaskakujące, choć czasami i niesmaczne.
Pogubiłem się o co konkretnie chodziło w tej książce. Mowa jest o Prokurator Alicji Horn, a nieraz czułem dominację Julki w książce. Mimo wszystko były lepsze i gorsze momenty. Takie, które sprawiały, że musiałem robić sobie przerwę kilkudniową, jak i takie że słuchanie szło żwawo.

Poznałem już Tadeusza Dołęgę-Mostowicza poprzez Znachora i Profesora Wilczura. Następna poszła Prokurator Alicja Horn. Nie do końca było to to, czego się spodziewałem.
Wiele wątków, bohaterzy czasami irytujący do granic możliwości. Nijak szło mi polubić, któregokolwiek z pojawiających się bohaterów. Ciężko wypowiedzieć się głębiej bez spoilerów, ale pomysły autora są...

Uwielbiam książki z początków XX wieku. Międzywojnie miało niesamowity klimat. Fabuła książki jest tak zaplątana i powikłana, że przebija niejedną telenowelę. I jakże niesamowicie głupi obraz kobiet wyłania się nam z kart powieści. Miałam nadzieję, że nasza Alicja chociaż okaże się inna, ale... To trzeba przeczytać xD Świetna rozrywka!

Uwielbiam książki z początków XX wieku. Międzywojnie miało niesamowity klimat. Fabuła książki jest tak zaplątana i powikłana, że przebija niejedną telenowelę. I jakże niesamowicie głupi obraz kobiet wyłania się nam z kart powieści. Miałam nadzieję, że nasza Alicja chociaż okaże się inna, ale... To trzeba przeczytać xD Świetna rozrywka!

Solidna powieść. Dołega-Mostowicz jak zwykle zalewa czytelnika akcją, wieloma jej zmianami i ciekawymi bohaterami, z których do każdego się ma większą lub mniejszą sympatię. Czyta sie to wlasciwie jak ksiazke przygodową. Stąd jak zawsze czyta się to świetnie, ostatnie 150 stron przeczytałem w pół dnia. Wrażenie robi mocno rozbudowana fabuła, chapeus bas jak połączone zostały wątki. Widzę dużo negatywnych opinii o Winklerze - mi jako mężczyzna bardzo się podobał, prawdziwy samiec alfa i król życia :) warto zauważyć, że mimo wątpliwej moralności jednak miał twarde zasady i honor.

Tak że lektura tej książki i zanurzenie w stworzonym tam świecie mocno wciągnęło, może ktoś powie, że to nie są ksiazki najwyższych lotow, ale jak dla mnie świetnie spędzony czas, tego oczekuję od powieści, zatem polecam jak wszystkie książki Dołęgi-Mostowicza (to była już czwartą, którą przeczytalem). Kurcze, jestem kilka godzin po lekturze i już tęsknię za bohaterami, z chęcią bym poczytał o ich losach kolejne 500 stron :)

Solidna powieść. Dołega-Mostowicz jak zwykle zalewa czytelnika akcją, wieloma jej zmianami i ciekawymi bohaterami, z których do każdego się ma większą lub mniejszą sympatię. Czyta sie to wlasciwie jak ksiazke przygodową. Stąd jak zawsze czyta się to świetnie, ostatnie 150 stron przeczytałem w pół dnia. Wrażenie robi mocno rozbudowana fabuła, chapeus bas jak połączone...

Bardzo męcząca książka pod względem zachowania bohaterów. Ma się ochotę nimi potrząsnąć bo załamują swoim postępowaniem. Wątek gwałtu zupełnie niepotrzebny, niesmaczny, nieprawdopodobny i po prostu dziwaczny. Podejście do kobiet właściwe dla tamtych czasów więc się nie czepiam. Brakuje mi jakiegoś morału całej tej historii, mam wrazenie, ze przeczytałam 500 stron i nic z tego nie wynika. Na plus opis ówczesnych czasów i Warszawy.

Bardzo męcząca książka pod względem zachowania bohaterów. Ma się ochotę nimi potrząsnąć bo załamują swoim postępowaniem. Wątek gwałtu zupełnie niepotrzebny, niesmaczny, nieprawdopodobny i po prostu dziwaczny. Podejście do kobiet właściwe dla tamtych czasów więc się nie czepiam. Brakuje mi jakiegoś morału całej tej historii, mam wrazenie, ze przeczytałam 500 stron i nic z...

Powieść nie tak dobra jak "Znachor", czy "Kariera Nikodema Dyzmy", ale warta przeczytania, choćby dlatego, że można dzięki niej poczuć atmosferę przedwojennej Warszawy i pozachwycać się stylem, jakim pisał Dołęga-Mostowicz (uwielbiam!).
Głównym bohaterem tej powieści jest Jan Winkler. Jak dla mnie postać ze wszech miar negatywna. W trakcie rozwoju akcji okazuje się, że to przestępca, gwałciciel i pedofil, a do tego łamacz niewieścich serc. Podobał się każdej kobiecie, która przewinęła się przez tę książkę i większość z miejsca się w nim zakochiwała. Serio, panie Dołęga? Nie słyszałam jeszcze o takim mężczyźnie, w którym kochałyby się prawie wszystkie kobiety. Zrozumiałabym jeszcze, że leciałby na niego biedne służące, kelnerki, czy tancerki, bo był bogaty i przystojny, ale żeby tytułowa kobieta u władzy, piękna i inteligentna pani prokurator tak straciła dla niego głowę, że dopuściła się wielu irracjonalnych i idiotycznych czynów? Nurtuje mnie również pytanie jak pan Jan będąc mężczyzną po czterdziestce dawał fizycznie radę zaspokajać te wszystkie zakochane w nim panie. Autora chyba poniosła wyobraźnia, ale tak dobrze mi się czytało, że przymykam na to oko.
Książka wydana prawie dziewięćdziesiąt lat temu, a napisana bardzo przystępnym językiem. Jak dla mnie okazała się świetną rozrywką (pomimo absurdalności niektórych wydarzeń) i do tego napisana piękną polszczyzną. Polecam.

Powieść nie tak dobra jak "Znachor", czy "Kariera Nikodema Dyzmy", ale warta przeczytania, choćby dlatego, że można dzięki niej poczuć atmosferę przedwojennej Warszawy i pozachwycać się stylem, jakim pisał Dołęga-Mostowicz (uwielbiam!).
Głównym bohaterem tej powieści jest Jan Winkler. Jak dla mnie postać ze wszech miar negatywna. W trakcie rozwoju akcji okazuje się, że to...

Jejku, co ten Dołęga-Mostowicz ćpał? Generalnie fabuła jest podobna do wielu polskich i amerykańskich filmów tamtych lat i naukowe odjazdy oraz telenowelowe melodramaty, które się tu dzieją, są typowe dla epoki i akceptowalne, a do tego mają swój urok, ale patologia obecna w związku Alicji i Bohdana... Straszna. To bardzo przykre, bo gdyby nie ich patologiczna relacja, to byłaby znakomita książka w epokowym stylu, piękny język, cudowny klimat... Straszna szkoda.

Jejku, co ten Dołęga-Mostowicz ćpał? Generalnie fabuła jest podobna do wielu polskich i amerykańskich filmów tamtych lat i naukowe odjazdy oraz telenowelowe melodramaty, które się tu dzieją, są typowe dla epoki i akceptowalne, a do tego mają swój urok, ale patologia obecna w związku Alicji i Bohdana... Straszna. To bardzo przykre, bo gdyby nie ich patologiczna relacja, to...

Ja niestety nie dobrnęłam do końca tej książki. Fabułę uznałam za tak banalną i nierealną, że nie chciałam tracić na tę książkę więcej czasu. Rozumiem pojecie syndromu sztokholmskiego, ale tutaj jest to podane zbyt banalnie i nieprawdopodobnie. Plus rzeczywiście za ukazanie ówczesnej Warszawy. Podobno to jedna z najsłabszych książek Dołęgi-Mostowicza, więc póki co nie zrażam się na zapas do innych jego powieści.

Ja niestety nie dobrnęłam do końca tej książki. Fabułę uznałam za tak banalną i nierealną, że nie chciałam tracić na tę książkę więcej czasu. Rozumiem pojecie syndromu sztokholmskiego, ale tutaj jest to podane zbyt banalnie i nieprawdopodobnie. Plus rzeczywiście za ukazanie ówczesnej Warszawy. Podobno to jedna z najsłabszych książek Dołęgi-Mostowicza, więc póki co nie...

Jedna ze słabszych pozycji w dorobku autora. Nie uwierzyłam w jego postacie. Główny wątek romansowy i to jak nagle zmienia się percepcja świata głównej bohaterki, nie przemawiają do mnie. Fabuła sprawia wrażenie nieprzemyślanej, a niektóre zachowania postaci nie współgrają z tym, czego dowiedzieliśmy się o nich na początku książki.

Jedna ze słabszych pozycji w dorobku autora. Nie uwierzyłam w jego postacie. Główny wątek romansowy i to jak nagle zmienia się percepcja świata głównej bohaterki, nie przemawiają do mnie. Fabuła sprawia wrażenie nieprzemyślanej, a niektóre zachowania postaci nie współgrają z tym, czego dowiedzieliśmy się o nich na początku książki.

Niedorzeczna książka. Myślałam, że nie zmęczę. Zmęczyłam i uważam, że nie było warto. Jedyny plus to obraz międzywojennej Warszawy.

Niedorzeczna książka. Myślałam, że nie zmęczę. Zmęczyłam i uważam, że nie było warto. Jedyny plus to obraz międzywojennej Warszawy.