I dobrze, że jednak im "nie wyszło". Przecież nie mogło. Mieli inne potrzeby i wartości. Tylko na chwilę o nich zapomnieli. Jego światem był las, jej - miasto. Poza tym na niego czekała inna miłość.

I dobrze, że jednak im "nie wyszło". Przecież nie mogło. Mieli inne potrzeby i wartości. Tylko na chwilę o nich zapomnieli. Jego światem był las, jej - miasto. Poza tym na niego czekała inna miłość.

Jeśli ktoś nie lubuje się w literaturze obyczajowej, którą Pani Stanisława drobiazgowo i pieczołowicie tworzyła, to nie ma czego w tej pozycji szukać. Zdecydowanie tło społeczne jest atutem tej książki - począwszy od opisu codziennego życia, obyczajów społecznych, relacji międzyludzkich i moralnych dylematów i strapień leśniczych, gospodyń, myśliwych, duchownego, młodego inwalidę, kończąc na kontraście między ludźmi ze wsi a miasta w XX wieku. Jednak głównym wątkiem fabularnym jest więź romantyczna, która zaczyna się kształtować między poważanym leśniczym a kobietą z miasta, po wielu przejściach. Nie można odmówić autorce kunsztu literackiego. Tym bardziej żal mi tak świetnie napisanej książki, której bogactwo językowe wciąga, ale fabuła odtrąca. :( Spodziewałam się romansu, nastawiłam się na porywy serca a tu...niczego takiego nie odnotowałam między rzekomo zakochaną w sobie parą. Nie tylko do siebie nie pasowali, nie widzę nawet powodu, dla którego mieliby się sobą zainteresować(poza atrakcyjną aparycją). Z tego powodu, nie mogłam im kibicować a fragmenty między nimi były wydrążone niczym wydmuszka. Ujęte pięknym językiem, ale bez znaczenia, bez głębi.

Jeśli ktoś nie lubuje się w literaturze obyczajowej, którą Pani Stanisława drobiazgowo i pieczołowicie tworzyła, to nie ma czego w tej pozycji szukać. Zdecydowanie tło społeczne jest atutem tej książki - począwszy od opisu codziennego życia, obyczajów społecznych, relacji międzyludzkich i moralnych dylematów i strapień leśniczych, gospodyń, myśliwych, duchownego, młodego...

Dziwna książka. Dobrze napisana, ale nie mam o niej zdania. Ani genialna, ani beznadziejna. Historia niestety nieciekawa, ale bohaterowie w porządku bardzo.

Dziwna książka. Dobrze napisana, ale nie mam o niej zdania. Ani genialna, ani beznadziejna. Historia niestety nieciekawa, ale bohaterowie w porządku bardzo.

Delikatna, stonowana opowieść o wspaniałym facecie:) Fleszarowa-Muskat to mistrzyni postaci kobiecych, albo się je kocha albo nienawidzi. Mężczyżni zazwyczaj bywają dla nich tylko tłem. Tym razem bohaterem jest leśniczy przed czterdziestką gospodarujący w lesie na głębokiej prowincji. Singiel, ale nie samotny, bo mieszka z dwoma gospodyniami, pomocnikiem, młodym inwalidą i gromadką zwierząt. Inteligentny, przystojny, zachwycająco prawy... Tylko niestety ślepy, bo mając pod nosem fantastyczną dziewczynę, zakochuje się w pustej miastowej lali. Na szczęscie ani ona nie może wytrzymać w lesie, ani tym bardziej on w Warszawie, zatrudniony u cwanego prywaciarza. Świetne postaci, barwne tło obyczajowe i cudowna cudowna umiejętnośc autorki snucia niezwykłych opowieści o zwykłych ludziach.

Delikatna, stonowana opowieść o wspaniałym facecie:) Fleszarowa-Muskat to mistrzyni postaci kobiecych, albo się je kocha albo nienawidzi. Mężczyżni zazwyczaj bywają dla nich tylko tłem. Tym razem bohaterem jest leśniczy przed czterdziestką gospodarujący w lesie na głębokiej prowincji. Singiel, ale nie samotny, bo mieszka z dwoma gospodyniami, pomocnikiem, młodym inwalidą i...

I już wiadomo z kogo zrzyna autorKasia.. Brakuje tylko jej tabloidowego sznytu, cała reszta, wypisz wymaluj dokładnie taka sama

I już wiadomo z kogo zrzyna autorKasia.. Brakuje tylko jej tabloidowego sznytu, cała reszta, wypisz wymaluj dokładnie taka sama

"Szukając gdzie indziej" to opowieść o miłości dwojga ludzi ze skrajnych światów: miasta i wsi, bogactwa i skromności, a także o skrajnych osobowościach. Połączyło ich to, że oboje czuli się samotni i zagubieni. Odnaleźli się w sobie, jednak ich światy nie mogły współistnieć. Ta powieść to gorzka historia, swoista przestroga przed szukaniem "gdzie indziej", obnażająca smutną prawdę, ze nie zawsze miłość zwycięża wszystkie przeszkody.
Uwielbiam panią Stanisławę, za jej subtelność, romantyczność, wrażliwość na piękno przyrody i wspaniałe portrety bohaterów. No cóż, akurat ta książka miała tego wszystkiego najmniej, ze wszystkich dotąd przeze mnie przeczytanych. Mimo to nie zamierzam się zniechęcać, każdemu autorowi zdarzają się także gorsze książki.

"Szukając gdzie indziej" to opowieść o miłości dwojga ludzi ze skrajnych światów: miasta i wsi, bogactwa i skromności, a także o skrajnych osobowościach. Połączyło ich to, że oboje czuli się samotni i zagubieni. Odnaleźli się w sobie, jednak ich światy nie mogły współistnieć. Ta powieść to gorzka historia, swoista przestroga przed szukaniem "gdzie indziej", obnażająca...

„Szukając gdzie indziej” to według opisu historia miłości młodego leśniczego i przybyłej w okolice warszawianki. Rzecz w tym, że Fleszarowa- Muskat nie napisała romansu, ale powieść obyczajową o niełatwym życiu z całymi urokami codzienności lat sześćdziesiątych gdzieś tam na kaszubskiej wsi. Do pisarstwa Flerszarowej trzeba się przyzwyczaić, wszystko toczy się powoli się spokojnie, nie ma tu szybkich zwrotów akcji czy wielu wydarzeń. Jednak co mi się w jej twórczości podoba to wachlarz różnorakich postaci ze zróżnicowanym, często niełatwym życiem. Codzienność w PRL- trudna i prawdziwa stanowi już tylko historię, są przez pisarkę naprawdę dobrze opisane. W książce były może ze dwie scenki patetyczne, dziś wywołujące u nas uśmiech, gdy mowa o minionym ustroju. Ogólnie jednak uważam, że powieść jest dobra, szczególnie jako odskocznia od współczesności.

„Szukając gdzie indziej” to według opisu historia miłości młodego leśniczego i przybyłej w okolice warszawianki. Rzecz w tym, że Fleszarowa- Muskat nie napisała romansu, ale powieść obyczajową o niełatwym życiu z całymi urokami codzienności lat sześćdziesiątych gdzieś tam na kaszubskiej wsi. Do pisarstwa Flerszarowej trzeba się przyzwyczaić, wszystko toczy się powoli się...

Nudna... Ciągnęła mi się straaaaaasznie, jak zrobiło się ciekawiej pod koniec to się dość głupio skończyła. To była moja pierwsza książka Fleszarowej i raczej po kolejne nie sięgnę. Nie dam rady. :/

Nudna... Ciągnęła mi się straaaaaasznie, jak zrobiło się ciekawiej pod koniec to się dość głupio skończyła. To była moja pierwsza książka Fleszarowej i raczej po kolejne nie sięgnę. Nie dam rady. :/