Dialogi sztuczne niemal prawie jak u Niziurskiego, młodzież - niemal wyłącznie pozytywni bohaterowie, tacy idealiści :) Cóż - tak się kiedyś pisało za komuny, takie filmy o i dla młodzieży kręciło (te wszystkie "Tolki Banany, etc). Przeczytałem z rozbawieniem tę drętwotę.

Dialogi sztuczne niemal prawie jak u Niziurskiego, młodzież - niemal wyłącznie pozytywni bohaterowie, tacy idealiści :) Cóż - tak się kiedyś pisało za komuny, takie filmy o i dla młodzieży kręciło (te wszystkie "Tolki Banany, etc). Przeczytałem z rozbawieniem tę drętwotę.

Pierwsza powieść Paukszty, którą było mi dane przeczytać.

Dobrze się ją czyta, a sama historia jest interesująca.

Głównymi bohaterami jest grupka młodzieży. Spędzają razem wakacje, podczas których zakochują się, przeżywają różne rozterki i w międzyczasie na dodatek odkrywają tajemniczą historię związaną z Niemcami.

Książka dedykowana do starszej młodzieży.

Pierwsza powieść Paukszty, którą było mi dane przeczytać.

Dobrze się ją czyta, a sama historia jest interesująca.

Głównymi bohaterami jest grupka młodzieży. Spędzają razem wakacje, podczas których zakochują się, przeżywają różne rozterki i w międzyczasie na dodatek odkrywają tajemniczą historię związaną z Niemcami.

Książka dedykowana do starszej młodzieży.

Uwielbiam powieści pana Eugeniusza Paukszty, często utkane na kanwie lat wojennych. Tutaj akcja osadzona w latach 70 wciąż jeszcze ciągnie za sobą wspomnienia kombatantów. Grupa studentów, podróżująca po zachodnio-północnych regionach nie tylko spędza w ten piękny sposób wakacje czy poniekąd wplątuje w szemraną historię ale też próbuje odzyskać imiona tych, którzy spoczęli w bezimiennym grobie.Ile bohaterów, tyle charakterów. Przyjemnie się czyta także o kombatantach jako o równych gościach ;-). Autor sam doświadczony przez te trudne wojenne lata, przedstawia ich w bardzo ludzkim świetle. A Teofil Wirnik już zupełnie rozkłada mnie na łopatki. A jak to z młodością zwykle bywa, miłość towarzyszy jej na każdym kroku. Książka wciągnęła mnie już od początku. Uważam, że jest jedną z najciekawszych pośród powieści tego autora.

Uwielbiam powieści pana Eugeniusza Paukszty, często utkane na kanwie lat wojennych. Tutaj akcja osadzona w latach 70 wciąż jeszcze ciągnie za sobą wspomnienia kombatantów. Grupa studentów, podróżująca po zachodnio-północnych regionach nie tylko spędza w ten piękny sposób wakacje czy poniekąd wplątuje w szemraną historię ale też próbuje odzyskać imiona tych, którzy spoczęli...

Opowieść o grupie studentów podróżujących po okolicach Wałcza i ich przeżycia raczej miłosne .
Pozytywna ale dla mnie za lekka , mało akcji. No ale to przecież można zaliczyć do młodzieżowego romansu.

Opowieść o grupie studentów podróżujących po okolicach Wałcza i ich przeżycia raczej miłosne .
Pozytywna ale dla mnie za lekka , mało akcji. No ale to przecież można zaliczyć do młodzieżowego romansu.

Książka jak to u Paukszty zaczyna wciągać (i to mocno),ale dopiero mniej więcej w drugiej połowie. Poruszone ciekawe problemy, ale faktycznie były to zupełnie inne czasy, stąd też dialogi momentami trochę już nie pasują do obecnego zwulgaryzowanego świata. Chciałoby się rzec - niestety...

Książka jak to u Paukszty zaczyna wciągać (i to mocno),ale dopiero mniej więcej w drugiej połowie. Poruszone ciekawe problemy, ale faktycznie były to zupełnie inne czasy, stąd też dialogi momentami trochę już nie pasują do obecnego zwulgaryzowanego świata. Chciałoby się rzec - niestety...

Początek lat 70-tych ubiegłego wieku. Wrzesień. Ostatni miesiąc studenckich wakacji. Jola, Zośka, Bożena, Antek i Marek przybywają do leśniczówki zagubionej w puszczy nieopodal Złocieńca. Stąd zamierzają wyruszyć na wędrówkę szlakiem walk na Wale Pomorskim. Nie jest to jednak zwykła wyprawa studencka. Historia o opowiedziana przez starego leśniczego sprawia, że studenci postanawiają przywrócić tożsamość dwojgu żołnierzy pochowanych w bezimiennych grobach. Tymczasowo nazywają ich Cecylią i Janem. Razem z poznanym na zlocie kombatanckim starym wiarusem Wiernikiem starają się, aby na tabliczki przybite na brzozowych krzyżach wróciły prawdziwe imiona tych, którzy polegli za Polskę.

Więcej na:
http://ksiazkiprzygodowe.blogspot.com/2013/11/modosc-i-gwiazdy-eugeniusz-paukszta.html

Początek lat 70-tych ubiegłego wieku. Wrzesień. Ostatni miesiąc studenckich wakacji. Jola, Zośka, Bożena, Antek i Marek przybywają do leśniczówki zagubionej w puszczy nieopodal Złocieńca. Stąd zamierzają wyruszyć na wędrówkę szlakiem walk na Wale Pomorskim. Nie jest to jednak zwykła wyprawa studencka. Historia o opowiedziana przez starego leśniczego sprawia, że studenci...

To pierwsza książka tego autora jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Pierwsze strony ciekawią,. ale po dwustu stronach robi się mało ciekawa.

Studenci na wakacjach przeżywają różne przygody.



Znalazłam też ciekawe cytaty w treści:
„My sami o sobie tak naprawdę to bardzo niewiele wiemy. Wsłuchujemy się w różne opinie o nas, złe czy dobre, pozwalamy się właściwie zastępować w określaniu nas samych przez innych”. (str 52)

„Czasem lokuje się uczucia zbyt nieopatrznie, potem przychodzi rozczarowanie. I wtedy czeka się już cierpliwie na prawdziwe spełnienie” (str 281)

To pierwsza książka tego autora jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Pierwsze strony ciekawią,. ale po dwustu stronach robi się mało ciekawa.

Studenci na wakacjach przeżywają różne przygody.



Znalazłam też ciekawe cytaty w treści:
„My sami o sobie tak naprawdę to bardzo niewiele wiemy. Wsłuchujemy się w różne opinie o nas, złe czy dobre,...

Studenckie wakacje, jakże inne od obecnych, kiedy goni się tylko za stażami, doświadczeniem i pieniądzem. Grupa znajomych wyrusza na wędrówkę szlakiem walk na Wale Pomorskim, która pozwala poznać im historię tego regionu oraz siebie nawzajem.

Studenckie wakacje, jakże inne od obecnych, kiedy goni się tylko za stażami, doświadczeniem i pieniądzem. Grupa znajomych wyrusza na wędrówkę szlakiem walk na Wale Pomorskim, która pozwala poznać im historię tego regionu oraz siebie nawzajem.

Super!

Super!

Książki Paukszty znajdują się w gronie tych do których wciąż wracam - choć nie do końca wiem dlaczego. Mają w sobie jakąś magię, specyficzny klimat, akcja większości toczy się tuż po wojnie, a bohaterowie i świat rządzą się priorytetami zupełnie innymi niż współcześnie. Dla mnie idealne na wakacje - by trochę oderwać się od tego "tu" i "teraz". Polecam!

Książki Paukszty znajdują się w gronie tych do których wciąż wracam - choć nie do końca wiem dlaczego. Mają w sobie jakąś magię, specyficzny klimat, akcja większości toczy się tuż po wojnie, a bohaterowie i świat rządzą się priorytetami zupełnie innymi niż współcześnie. Dla mnie idealne na wakacje - by trochę oderwać się od tego "tu" i "teraz". Polecam!