" Spędziłam w zamknięciu już 264 dni.
Towarzystwa dotrzymują mi tylko niewielki notatnik, uszkodzone pióro i liczby w mojej głowie. 1 okno. 4 ściany. 1,5 metra kwadratowego powierzchni. 26 liter alfabetu w języku, którym nie mówiłam przez 264 dni odosobnienia. "

Fabuła tej książki jest dosyć pospolita: zagubiona w świecie nastolatka, odrzucona przez najbliższych przez to że jest inna. Posiada magiczną moc, potem pojawia się także nieszczęśliwa miłość, bla, bla, bla...
Po przeczytaniu odłożyłabym ją na półkę, tak jak każdą inną książkę, która była tylko poczekalnią dla czegoś fenomenalnego.

Ale jednak coś w niej jest. Coś przykuło moją uwagę i zmieniło przekonanie o banale tej powieści.

Początkiem wszystkiego jest cela, w której siedzi osamotniona dziewczyna gnieciona przez własne myśli i wyrzuty sumienia. Problemem jest jej dar, który w większej mierze stanowi jej przekleństwo. Swoim dotykiem krzywdzi innych, przez to nie może poczuć bliskości drugiego człowieka. Dosyć przytłaczająca wizja samotności, która przechodzi w obsesję. Jej najbliższe towarzystwo to notatnik i pióro, dzięki którym chociaż niewielką część rozbieganych myśli może gdzieś umiejscowić.

Dodatkowo dziewczyna żyje w przyszłości, którą autorka postanowiła pomalować na czarno. Świat w którym żyje wyzbył się wszelkiego piękna naturalnego (nie latają ptaki, nie ma zieleni), a jego miejsce zajmują posępni i nieszczęśliwi obywatele zniewolonego państwa.

Najbardziej pociąga mnie w tej książce bitwa, rozgrywająca się w głowie głównej bohaterki. Przekreślone myśli zostają przykrywane kłamstwami do których dziewczyna sama siebie chce przekonać.

Książka jest dobra dla osób, którzy lubią kiedy emocje bohatera wprowadzają go w stan refleksji i melancholii. Lektura - w zależności od obioru czytelnika - może pobudzać, zaskakiwać, przygnębiać. Głębokie monologi łączą się z dobrą akcją.

" Spędziłam w zamknięciu już 264 dni.
Towarzystwa dotrzymują mi tylko niewielki notatnik, uszkodzone pióro i liczby w mojej głowie. 1 okno. 4 ściany. 1,5 metra kwadratowego powierzchni. 26 liter alfabetu w języku, którym nie mówiłam przez 264 dni odosobnienia. "

Fabuła tej książki jest dosyć pospolita: zagubiona w świecie nastolatka, odrzucona przez najbliższych przez to...