W nocy miałam sen. Śnił mi się młodzieniec, który stał w sadzie pełnym cytrynowych drzew. Zaraz po przebudzeniu zauważyłam, że w mojej sypialni urosło drzewo cytrynowe, które lekko uszkodziło baldachim. Zanim moja matka kazała je ściąć, zdążyłam podkraść kilka cytryn. Piekłam cały ranek tarty z tych owoców. Wszystko odmierzyłam idealnie i włożyłam w pieczenie całe moje serce. Tarty będą dla Króla na dzisiejszy bal w Zamku Kier.

Książka opowiada o Cath Pinkerton, która jest dziedziczką Skalistej Zatoki Żółwiowej. Jest świetną piekarką, najlepszą w całym Kier. Jej największym marzeniem jest posiadanie własnej cukierni razem z jej służącą - Mary Ann. Pewnego dnia wybiera się na bal, który organizuje Król Kier. Władca wykonuje z nią pierwszy taniec, a wzrok każdego jest skupiony na ubraniu Cath. Był to bowiem bal czarno-biały, natomiast Markiza, jej matka kazała ubrać głównej bohaterce czerwoną suknię. Jak się później okazuje, jej rodzicielka nie bez powodu zmusiła dziewczynę do ubrania tej krzykliwej kreacji. Jako jedyna wyróżniała się z tłumu, a na tym balu król miał się publicznie oświadczyć i wybrać małżonkę na przyszłą Królową Kier. Markiza wiedziała, że będzie to Catherine.

Cath nie chce wyjść za króla, ponieważ pragnie prawdziwie się zakochać, a dodatkowo wie, że jeśli zostanie Królową Kier nie spełni swojego marzenia związanego z cukiernią. Dzięki Kotu z Cheshire, bohaterka widząc, do czego to wszystko zmierza, wymyka się z balu i trafia na Jokera - królewskiego trefnisia, który oczarował ją parę chwil wcześniej, na występie w sali balowej. W trakcie ich spotkania dochodzi do ataku. Wszyscy byli świadkami jak Dżabbersmok zaatakował zamek i porwał dwóch dworzan. Bohaterka będzie musiała zdecydować czy iść za losem, który zgotowali jej rodzice, czy za głosem serca.

To moje pierwsze spotkanie z tą autorką, ale już na samym wstępie muszę przyznać, że zadziwiające. Historia nawiązuje do Alicji w Krainie Czarów i skupia się głównie na postaci Catherine Pinkerton i jej losach. Wszystko dąży do tego, aby wyjaśnić dlaczego Królowa Kier stała się tak bezwzględna, okrutna i uwielbiająca ścinać głowy. Przyznam, że mało pamiętam z Alicji, ale ta opowieść została tak genialnie i interesująco przedstawiona, że czuję ogromną chęć aby jeszcze raz przeczytać te książki, albo ewentualnie obejrzeć ekranizację.

Główna bohaterka przechodzi ogromną metamorfozę. Pierwszy raz zdarzyło mi się czytać, że najistotniejsza postać zmienia się z pozytywu na negatyw, ponieważ sami przyznacie, że w książkach jest raczej na odwrót. Do pewnego momentu w lekturze bardzo lubiłam Cath, ponieważ byłam w stanie zrozumieć jej podstępowanie i w jakiej znalazła się sytuacji. Nie chciała rozczarować rodziców, ale również nie potrafiła zrezygnować z marzeń, które jako jedyne stanowy sens w jej życiu. Później Cath zaczęła mnie lekko dezorientować, a na końcu byłam całkowicie przerażona tym, co się stało i do czego to wszystko dążyło.

Moje przerażenie nie jest w żadnym stopniu negatywne, ponieważ cała fabuła jest fenomenalna i dawno nie czytałam tak bajowej historii. Autorka skupiła się głównie na kreacji głównych bohaterów - Catherine i Jokera, a niestety innych zostawiła lekko z tyłu, jednak nie odczułam tego w jakikolwiek sposób źle. Królewski trefniś jest kolejną postacią wartą uwagi. Mężczyzna świetny, prześmieszny, lekko tajemniczy i skrywający sekrety. Jego poczucie humoru i sposób bycia bardzo przypadł mi do gustu. To bohater. który zawładnie niejednym czytelniczym sercem.

Nieraz zdarzyło mi się zmienić zdanie na temat jakiejś postaci. Wydaje mi się, że wszystkich których lubiłam, później przestałam i na odwrót. Totalna zmiana wydarzeń, zwroty akcji, która swoją drogą przebiega w szybkim tempie budzącym zachwyt i niepewność. Co jakiś czas zostały odkryte nowe sekrety, tajemnice wychodziły na jaw, a ja byłam w lekkim szoku, ponieważ wszystko co zakładałam nie spełniło się nawet w kilku procentach. Treść oszałamia i hipnotyzuje. Chce poznać więcej książek Meyer.

Pojawiają się bohaterowie, których możemy spotkać w Alicji w Krainie Czarów, mówię tutaj o: Kapeluszniku, Walecie Kier czy Kocie z Cheshire. Ten ostatni szczególnie zapadł mi w pamięci, gdyż ten kociak to życie. Ironiczny, sarkastyczny i zabawny. Plotkarz, który zbiera nowe informacje w całym Królestwie Kier. Nie ukrywa tego, że rozpowiada istotne rzeczy na około. Lubi towarzystwo Cath, a szczególnie jej wypieki, więc odwiedza ją bardzo często.

Powieść, którą zaserwowała nam Marissa Meyer jest czarodziejska, iluzjonistyczna i bardzo zaczarowana. Książka wciągnęła mnie już od samego początku i byłam ogromnie ciekawa jak wszystkie wydarzenia zostaną przedstawione, co mnie czeka na kartach tej powieści i jak los poznanych postaci złączy się ze sobą. Nie jestem niczym rozczarowana. Pisarka poradziła sobie dobrze i ciężko mi powiedzieć czy czegokolwiek brakowało w tej historii. Nie odczułam niczego takiego, więc myślę, że to była naprawdę dobra czytelnicza podróż.

Autorka ma fascynujące i porywające pióro. Napisana w bardzo wciągający sposób historia pochłonęła mnie od razu, a zakończenie wyjaśniło wszystko to, czego się zupełnie nie spodziewałam. Głównym miejscem akcji jest Królestwo Kier, ale mamy wspomniane również Szachy - gdzie panuje Biała i Czerwona Królowa. Doskonale przedstawiony fantastyczny świat, który porywa nas i ekscytuje. Jestem pod niebywałym wrażeniem.

Bez serca to lektura wyjątkowa. Momentami brutalna, smutna historia, która przeplata się z humorem, miłością i szczęściem. Nie jest to zwykły romans dwójki bohaterów. Mamy tu coś zupełnie innego, przerażającego i niewesołego. Książka zabrała mnie w całkowicie inną rzeczywistość, którą chciałabym poznać na własne oczy. Była to świetna przygoda, którą na pewno kiedyś powtórzę.

W nocy miałam sen. Śnił mi się młodzieniec, który stał w sadzie pełnym cytrynowych drzew. Zaraz po przebudzeniu zauważyłam, że w mojej sypialni urosło drzewo cytrynowe, które lekko uszkodziło baldachim. Zanim moja matka kazała je ściąć, zdążyłam podkraść kilka cytryn. Piekłam cały ranek tarty z tych owoców. Wszystko odmierzyłam idealnie i włożyłam w pieczenie całe moje...