Dostałem książkę o Michale Pirogu i zacząłem się zaczytywać. Michał i jego taneczne kroki były ze mną wszędzie: w pracy, w domu, w autobusie, przez kilka dni czytałem o tym, jak na życie patrzy polska gwiazda telewizyjna i zastanawiałem się, jak to się ma do mojego życia… Ano nijak. Mimo to już dawno się tak nie emocjonowałem, czytając losy „głównego bohatera”. Tancerz opowiada
o swoim dzieciństwie, o dorastaniu, ważnych wyborach w życiu i determinacji, która często określała kierunek jego życia.

Sceptycznie podchodziłem do tej autobiografii, ponieważ gatunek ten zawsze rezerwowałem dla ludzi w dojrzalszym wieku, niemal u schyłku swojego życia, a tutaj sytuacja przedstawia się inaczej, Michał z całą pewnością na tamten świat się nie wybiera, więc albo czasy się zmieniły, albo sam gatunek zaczął ulegać zmianom. Właściwie jest to połączenie autobiografii z wywiadem i z małą domieszką felietonu.

Michał Piróg opowiada o tematach trudnych, o tolerancji, akceptacji, pochodzeniu i miłości, determinacji w dążeniu do celu i o sile, jaką trzeba mieć, żeby brnąć dalej. W książce pojawia się wiele mniej lub bardziej znanych nazwisk, pseudonimów i zakamuflowanych postaci z życia publicznego i prywatnego. Włazimy w prywatne życie Piroga, latamy do Izraela i do Stanów Zjednoczonych, poznajemy jego chłopaków, piszemy razem z nim SMS-y, płaczemy i śmiejemy się, zastanawiając się, czy to wszystko prawda. A jeżeli nie, to i tak jest z tego dobra powieść…

Jednak z czasem to czytadło zaczęło przypominać prymitywny telewizyjny talk show, w którym podczas randkowego spotkania osoby wypowiadają się, co lubią, a czego nie tolerują u swoich partnerów. Konfrontacje dwóch stron są tu bardzo częste, jednak mimo tych przywar książka jest niezwykle wciągająca, lekka, przyjemna i nieco smutna, czasem gorzka, jednak przeważnie optymistyczna, pozwalająca czerpać energię z samego podejścia do życia głównego bohatera.

Michał teatralny na oczach czytelników zmienia się w Michała telewizyjnego, który staje się częścią popkultury. Tancerz przemienił się w gwiazdę programów telewizyjnych, mam nadzieję, że kiedyś porzuci telemanię i zacznie znów tańczyć. Teraz już wiem, że Michała Piroga nie można zaklasyfikować po prostu jako geja, Żyda, czy wegetarianina, on jest człowiekiem, który szuka miłości…

Grzegorz Śmiałek