Jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Szczerze i uczciwie pokazuje rozwój schizofrenii i życie z nią z punktu widzenia osoby chorej i jednocześnie naukowca. Autorka walczy w niej, tak jak i w swoim życiu, o prawa i godność ludzi, których umysły nie funkcjonują w pełni sprawnie, walczy o to by dostrzegać Człowieka za barwną zasłoną schizofrenii. Odkrywa kulisy tej choroby, które dla samych chorych niestety mogą stać się treścią życia. Podczas gdy postronny obserwator widzi szalejacą psychozę, dziwaka, ekscentryka, wariata, świra, ten "szaleniec" nie dość, że musi się zmagać z samym sobą, ze swoim umysłem i jego wytworami, czy brakami w postaci objawów negatywnych, to toczy również prawdziwą wojnę z wojskiem stereotypów, stygmatów, etykietek i szufladek, niekompetencji, braku zrozumienia, cierpliwości i zwykłej empatii tych, którzy powinni nieść pomoc i wpsarcie. Bo gdy schizofrenik czuje ból, to urojenie, a nie objaw choroby somatycznej... Gdy u człowieka diagnozują raka, posyła mu się kartki i kwiaty, a gdy ląduje w szpiatlu psychiatrycznym, budzi lęk, niepewność i niechęć...

1% populacji we wszystkich grupach społecznych, ekonomicznych, rasowych i kulturowych cierpi na schizofrenię. Odliczanie do 100 trwa. Może trafić w KAŻDEGO. Polecam do przeczytania nie tylko psychologom i psychiatrom, bo ta książka opisuje walkę, która może się przytrafić każdemu. A poza tym, to zwyczajnie bardzo dobra książka:).

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Szczerze i uczciwie pokazuje rozwój schizofrenii i życie z nią z punktu widzenia osoby chorej i jednocześnie naukowca. Autorka walczy w niej, tak jak i w swoim życiu, o prawa i godność ludzi, których umysły nie funkcjonują w pełni sprawnie, walczy o to by dostrzegać Człowieka za barwną zasłoną schizofrenii. Odkrywa kulisy tej...