Pierwsza naprawdę nietrafiona książka z serii "autorka ma tak samo na imię jak ja". Przez pierwszą połowę książki akcja się wlecze, w dodatku bez celu, wszystko jest napisane chaotycznie i źle, bohater nie przekonuje do siebie, wręcz irytuje, świat tak samo. Potem przynajmniej pojawia się cel i niektóre osoby nadają trochę pozytywów światu przedstawionemu. Doceniam zakończenie, jest niezłe i pasujące. Ale nie wystarcza

Pierwsza naprawdę nietrafiona książka z serii "autorka ma tak samo na imię jak ja". Przez pierwszą połowę książki akcja się wlecze, w dodatku bez celu, wszystko jest napisane chaotycznie i źle, bohater nie przekonuje do siebie, wręcz irytuje, świat tak samo. Potem przynajmniej pojawia się cel i niektóre osoby nadają trochę pozytywów światu przedstawionemu. Doceniam...

Muszę przyznać, że nie polubiłam głównego bohatera powieści "Lekka głowa". Nie żebym kibicowała jego rychłej śmierci (sama miałabym zapewne spore obiekcje przed strzeleniem sobie w głowę, nawet dla wyższego dobra),po prostu Maksim T. Jermakow jest niesympatyczny, nieprzyjemny. Zapatrzony w siebie, szukający tylko okazji, by się dorobić, opływać w dostatek, który mu się należy. Nawet liczne retrospekcje, pokazujące młodość głównego bohatera i niejako wyjaśniające sytuacje, które ukształtowały jego charakter, nie zmieniły zbytnio mojego podejścia do niego. Dopiero pod koniec powieści w moich uczuciach w stosunku do Jermakowa pojawiło się coś na kształt współczucia, aczkolwiek w dalszym ciągu dominowała niechęć do niego.

Całość na: http://wiedzma-czyta.blogspot.com/2014/04/olga-sawnikowa-lekka-gowa.html

Muszę przyznać, że nie polubiłam głównego bohatera powieści "Lekka głowa". Nie żebym kibicowała jego rychłej śmierci (sama miałabym zapewne spore obiekcje przed strzeleniem sobie w głowę, nawet dla wyższego dobra),po prostu Maksim T. Jermakow jest niesympatyczny, nieprzyjemny. Zapatrzony w siebie, szukający tylko okazji, by się dorobić, opływać w dostatek, który mu się...