Powtórka z rozrywki ;) (patrz ,,Straszne historie o otyłości i pożądaniu").

Powtórka z rozrywki ;) (patrz ,,Straszne historie o otyłości i pożądaniu").

Książka dobrze się zapowiadała. Pełna humoru historia dwóch kobiet zmagających się z nadwagą.
Niestety w pewnym momencie książka zaczęła przypominać coś w rodzaju dziennika feministki. Bowiem wyłania się z niej obraz kobiet, które zaczynają mieć problemy z wagą z powodu mężczyzn. Mężczyzn, których obchodzi tylko zgrabna figura i ładne ciało i dla których największą rolę w życiu odgrywa seks. Natomiast kobiety stale walczą ze swoimi kompleksami najczęściej je zajadając.
Bohaterkami powieści są Basia – kobieta skupiona głównie na swoim wyglądzie, wręcz chorobliwie dbająca o swoje ciało, która od dziecka zmaga się z problemem otyłości i efektem jojo. Jej głównym problemem jest jednak matka, która od najmłodszych lat szykanuje córkę z powodu wyglądu.
Janina – przytłoczona przez robiącego karierę medyczną męża, zepchnięta do roli kury domowej. Osamotniona szuka pocieszenia w jedzeniu odnajduje w sobie kulinarną pasję.
Jednak z powodu nadmiaru kilogramów jest psychicznie gnębiona przez męża.
Obie Panie poznają się na dwutygodniowym obozie dla grubasów. Początkowo się ze sobą nie dogadują, jednak okazuje się że połączy jej jedna delikatna, a w zasadzie niezręczna kwestia.
Książka mnie zawiodła. Rzadko decyduję się na przeczytanie powieści polskiego autora, bo z reguły wolę zagraniczne książki. Teraz jednak chciałam dla odmiany przeczytać coś innego, niestety źle wybrałam.

Książka dobrze się zapowiadała. Pełna humoru historia dwóch kobiet zmagających się z nadwagą.
Niestety w pewnym momencie książka zaczęła przypominać coś w rodzaju dziennika feministki. Bowiem wyłania się z niej obraz kobiet, które zaczynają mieć problemy z wagą z powodu mężczyzn. Mężczyzn, których obchodzi tylko zgrabna figura i ładne ciało i dla których największą rolę w...

Patrzysz na okładkę - myślisz komedia. Czytasz opis - na pewno komedia.
A tu psikus, bo to komedia nie jest.

Nie wiem czym jest ta książka.
Dramatem? Bez przesady.
Poradnikiem? Nie z takimi oczywistościami.
Ale jednak jakby pomieszanie jednego z drugim. Mamy tu opowieści dwóch zupełnie różnych kobiet, które spotykają się na wczasach odchudzających. Przede wszystkim poznajemy historie ich życia - od lat młodzieńczych, do obecnych łącznie z koszmarami danych okresów. Niby spoko, niby można poczytać, ale po skończonej lekturzee na usta samo sunie się pytanie - po co to było? Można tu się doszukać morału - przede wszystkim samoakceptacja, ale ani to Ameryki nie odkrywa ani nie jest to przekazane w jakiś porywający sposób. Ot książka, w której właściwie nic się nie dzieje.

Narracja jest na bardzo niskim poziomie, jak i słownictwo opisujące otyłe osoby jest jak dla mnie ponizej przyjętych standardów. Nie jestem osobą, która ma problemy w tej kwestii, a raziło mnie bardzo.

Ogólnie rzecz biorąc - nie polecam. Nie widzę sensu czytania.

Patrzysz na okładkę - myślisz komedia. Czytasz opis - na pewno komedia.
A tu psikus, bo to komedia nie jest.

Nie wiem czym jest ta książka.
Dramatem? Bez przesady.
Poradnikiem? Nie z takimi oczywistościami.
Ale jednak jakby pomieszanie jednego z drugim. Mamy tu opowieści dwóch zupełnie różnych kobiet, które spotykają się na wczasach odchudzających. Przede wszystkim...

Dość nieprawdopodobna historia, z której można było zrobić majstersztyk, a wyszło takie sobie cosik.
Jedna gwiazdka dodatkowo odjęta za wulgaryzmy.

Dość nieprawdopodobna historia, z której można było zrobić majstersztyk, a wyszło takie sobie cosik.
Jedna gwiazdka dodatkowo odjęta za wulgaryzmy.

Książkę czyta się dobrze. Fajny ma przekaz: aby być szczęśliwym, nie trzeba mieć super figury, wyglądu - tylko trzeba dążyć do swoich celów, spełniać marzenia.

Polecam :)

Książkę czyta się dobrze. Fajny ma przekaz: aby być szczęśliwym, nie trzeba mieć super figury, wyglądu - tylko trzeba dążyć do swoich celów, spełniać marzenia.

Polecam :)

Wreszcie zmęczyłam. Nie jest długa, ale też mimo tematu, nie wciąga nadmiernie. Spokojnie traktowałam jak harlequina - przeczytać, udać się do pracy, odpuścić na krótszy lub dłuższy czas i znowu wrócic kawałek przeczytać i tak przez 6 tygodni. Nie jest też nudna. Jednak sztampowe ujęcie tematu i w miejsce błyskotliwego humoru uśmiech półgębkiem oraz brak zaskakujących zwrotów akcji sprawia, że owszem czyta się, ale bez zaangażowania. Jakieś takie trywialne, kompletnie płaskie przedstawienie Świata Niepomiernie Puszystych i Świata Szczęśliwych Anorektyczek (brak problemów z wyborem ciuchów) i zmagań z głodem, miłością, akceptacją, które sprowadzone są do jednego podstawowego celu ZAINTERESOWANIA WŁAŚCIWEGO MĘŻCZYZNY. Wiem, wiem sex machiną napędzająca ludzkość, ale tutaj nawet tego nie ma.
Można przeczytać, ale właściwie po co? Jednak jak się nudzisz w charakterze gumy do żucia dla oczu zajęcie bardziej ambitne niż kolejny odcinek brazylijskiej telenoweli.

Wreszcie zmęczyłam. Nie jest długa, ale też mimo tematu, nie wciąga nadmiernie. Spokojnie traktowałam jak harlequina - przeczytać, udać się do pracy, odpuścić na krótszy lub dłuższy czas i znowu wrócic kawałek przeczytać i tak przez 6 tygodni. Nie jest też nudna. Jednak sztampowe ujęcie tematu i w miejsce błyskotliwego humoru uśmiech półgębkiem oraz brak zaskakujących...

Pomimo ciężkich tematów poruszanych przez autorkę, książkę czytało się łatwo, szybko i przyjemnie. Polecam na pewno jako lekturę pomiędzy cięższymi książkami, bo zrzuciła ze mnie na pewno trochę ciężaru i stresu dnia codziennego.

Pomimo ciężkich tematów poruszanych przez autorkę, książkę czytało się łatwo, szybko i przyjemnie. Polecam na pewno jako lekturę pomiędzy cięższymi książkami, bo zrzuciła ze mnie na pewno trochę ciężaru i stresu dnia codziennego.

Lepiej nie.

Lepiej nie.

Nie spodziewałam się, że mnie tak wciągnie. Na początku podchodziłam do tej książki jak do jeża... ale jak już zasiadłam to w ciągu 3 dni połknęłam. Nieźle się ubawiłam, bez jakiegoś większego, przesłodzonego i przelukrowanego happy endu. By się zresetować - polecam!

Nie spodziewałam się, że mnie tak wciągnie. Na początku podchodziłam do tej książki jak do jeża... ale jak już zasiadłam to w ciągu 3 dni połknęłam. Nieźle się ubawiłam, bez jakiegoś większego, przesłodzonego i przelukrowanego happy endu. By się zresetować - polecam!

Książkę "chapnęłam" na raz. Autorka potrafi pisać w taki sposób, że strony książki przewracają się prawie bezwiednie. Powieść ta porusza dość powszechny w dzisiejszym świecie temat idealizacji ciała i tego, jak trudno współczesnym kobietom walczyć z kompleksami w które wpędza je popkultura. Polecam bardzo!

Książkę "chapnęłam" na raz. Autorka potrafi pisać w taki sposób, że strony książki przewracają się prawie bezwiednie. Powieść ta porusza dość powszechny w dzisiejszym świecie temat idealizacji ciała i tego, jak trudno współczesnym kobietom walczyć z kompleksami w które wpędza je popkultura. Polecam bardzo!