"Niemiecki bękart" mnie nie zawiódł, ale również nie powalił na łopatki.
Akcja toczy się dosyć leniwie, w końcu to Fjällbaka.

Przyznam że powieść jest dobrze skonstruowana. Wątków mamy bardzo dużo, ale większość się ze sobą łączy i wzajemnie uzupełnia.
Autorka dozuje nam nowe fakty, jakby były lekiem, w rozsądnych dawkach, jednak bez długich przerw, tak by lek mógł działać.

Powieść dobrze się czyta, jest napisana lekkim piórem i bardzo przyjemna w odbiorze.
W dialogach, pojawia się za dużo powiedzeń, które co jakiś czas się powtarzają, to mnie drażniło.

Śledztwo w sprawie morderstwa Erika Frankla posuwa się opieszale.
O sprawdzeniu bilingów i operacji bankowych zamordowanego, funkcjonariusze z Tanumshede przypominają sobie po dwóch tygodniach śledztwa.

Dla rozwiązania tajemnicy morderstwa bardzo ważne jest poznanie przeszłości ofiary. A ta przeszłość wiąże się z matką Eriki Falck, Else Mostrom, jej koleżanką Brittą i Fransem Ringholmem. Razem z Erikiem tworzyli oni małą paczkę, podczas II Wojny Światowej. Po wojnie przestali się spotykać, mimo że wszyscy mieszkali w tej samej miejscowości. Ta sytuacja daje do myślenia.

W książce podejmowany jest problem faszyzmu, szczególnie nietolerancji wobec innych ras i nacji. Nietolerancji która prowadzi do nienawiści, a podczas II Wojny Światowej doprowadziła do strasznych czynów.
Ten problem mam wrażenie nie jest zgłębiony, ale przedstawiony na przykładach zachowań neofaszystów.

"Niemiecki bękart" średnią wprawdzie ma najwyższą spośród książek o Fjällbace, ale ja nie zauważyłem różnicy w stosunku do pozostałych tomów.

"Niemiecki bękart" mnie nie zawiódł, ale również nie powalił na łopatki.
Akcja toczy się dosyć leniwie, w końcu to Fjällbaka.

Przyznam że powieść jest dobrze skonstruowana. Wątków mamy bardzo dużo, ale większość się ze sobą łączy i wzajemnie uzupełnia.
Autorka dozuje nam nowe fakty, jakby były lekiem, w rozsądnych dawkach, jednak bez długich przerw, tak by lek mógł...