Przeczytałam pięć stron, przerwałam i westchnęłam "o frak...fantastyka", której nie lubię i na czytanie której szkoda mi czasu. Odłożyłam lekturę na bliżej niesprecyzowane "później"...ale myślami nadal byłam w szarej, brudnej i śmierdzącej Kaźni, zaintrygowała mnie postać Lisieckiego,zaciekawiła misja Brama. Więc zaczęłam czytać i wpadłam w tę historię tak mocno, że w pewnym momencie bałam się wygłodniałych chudzielców, słyszałam gwar w przybytku uciech Savy, znienawidziłam Sirena, potem go polubiłam, aby za chwile na niego złorzeczyć. I wciąż kołatało mi w głowie pytanie "z jakiej paki taki tytuł???". I się dowiedziałam, i mam ochotę na przeczytanie kontynuacji tej opowieści.
Myślałam, że takie wahania w stosunku do obdarowywania sympatią głównych bohaterów są tylko w powieściach obyczajowych, a takie zwroty akcji tylko w kryminałach i sensacjach. Myliłam się =) może moja niechęć do fantastyki nie jest AŻ tak mocna jak przypuszczałam? No bo dlaczego ta książka tak bardzo przypadła mi do gustu? Aha, już wiem, bo autorem jest Wojciech Chmielarz=)
Polecam=)

Przeczytałam pięć stron, przerwałam i westchnęłam "o frak...fantastyka", której nie lubię i na czytanie której szkoda mi czasu. Odłożyłam lekturę na bliżej niesprecyzowane "później"...ale myślami nadal byłam w szarej, brudnej i śmierdzącej Kaźni, zaintrygowała mnie postać Lisieckiego,zaciekawiła misja Brama. Więc zaczęłam czytać i wpadłam w tę historię tak mocno, że w...