Dojrzała powieść z nutką surrealizmu w tle, pozwalająca cofnąć się w czasie i podumać nad naturą miłości.

Dojrzała powieść z nutką surrealizmu w tle, pozwalająca cofnąć się w czasie i podumać nad naturą miłości.

Idealne na wakacje. 7+

Idealne na wakacje. 7+

Hołd oddany Gdyni. Historia, która potrafi wciągnąć, jedyne co razi, to radziecki oficer w głównej roli. Scena w szpitalu niesamowita.

Hołd oddany Gdyni. Historia, która potrafi wciągnąć, jedyne co razi, to radziecki oficer w głównej roli. Scena w szpitalu niesamowita.

"Bra­kuje tych momen­tów, kiedy nic nie uwie­ra, nie wkur­wia, nie je­stem wtedy sobą, lecz czy­stym uczu­ciem spo­koj­nego szczę­ścia.
Życie po­le­ga na skle­ja­niu rze­czy, które do sie­bie nie pa­su­ją, pracy i odpo­czyn­ku, seksu i rodzi­ciel­stwa, octu i cukru, mógł­bym długo wymie­niać, ale gdy kładę palce na powie­kach, widzę ciem­ną prze­strzeń, a tam nie­ustę­pli­wie obra­ca­jące się kształ­ty, nie­które ostre jak potłu­czone szkło, inne znów obłe i mięk­kie, te ostre prują te mięk­kie, mięk­kie stę­piają ostrza tam­tych i tak to się kręci, nic do sie­bie nie przy­staje, ale razem jest."
⠀
Książka, która długo czekała na swoją kolej na wirtualnej półce. Ale doczekała się dzięki @corkaksiegarza i #12książekw12miesięcy. Akcja dała mi motywację, żeby w końcu się za nią zabrać. A jest tam szwedzki wątek, więc zaliczam ją też do #czytam_se.
⠀
Książkę czytało się szybko ze względu na krótkie rozdziały. Napisana jest w bardzo oryginalny sposób, co myślę wyróżnia Autora. Dwie przestrzenie czasowe, które splatają się ze sobą. Relacje matka - syn, kobieta - mężczyzna i zakończenie, które zostawia przestrzeń dla czytelnika to właśnie "Chodź ze mną".
⠀
Dustin Barski - kucharz i syn Heleny. Po raz pierwszy słyszy od matki historię jej życia. Słucha o wielkiej miłości, ucieczce z Polski i życiu za granicą. Słyszy o szczęściu, o zazdrości i zastanawia się ile z tego jest prawdą. Brnie dalej, bo w końcu może usłyszeć o swoim ojcu... Potem siada i pisze dzień i noc, a wielu zdaniom dodaje magiczna otoczkę w postaci swoich komentarzy. Tak powstaje połączenie idealne, które stanowi całość. Jaką? Ciekawą!

Dajcie znać czy znacie książki Łukasza Orbitowskiego. A jeśli tak, to która jest Waszą ulubioną

"Bra­kuje tych momen­tów, kiedy nic nie uwie­ra, nie wkur­wia, nie je­stem wtedy sobą, lecz czy­stym uczu­ciem spo­koj­nego szczę­ścia.
Życie po­le­ga na skle­ja­niu rze­czy, które do sie­bie nie pa­su­ją, pracy i odpo­czyn­ku, seksu i rodzi­ciel­stwa, octu i cukru, mógł­bym długo wymie­niać, ale gdy kładę palce na powie­kach, widzę ciem­ną prze­strzeń, a tam...

Jest rok 1958. Helena ma dwadzieścia lat, mieszka w Gdyni i studiuje stomatologię. Pewnego dnia poznaje Kolę, sowieckiego kapitana niszczyciela i zakochuje się w nim bez pamięci. Nie przeszkadza jej to, że jest starszy od niej i na dodatek żonaty. Oboje wiedzą, że nie mają w kraju przyszłości i decydują się na szaloną ucieczkę do Szwecji. Mają plan, ale są świadomi tego, że to bardzo ryzykowny pomysł i wiele rzeczy może pójść nie tak.
W 2017 roku, Dustin, czyli czterdziestoletni syn Heleny słucha relacji opowiadanej przez matkę i kompletnie nie może uwierzyć w jej słowa. Zaczyna spisywać najbardziej nieprawdopodobną opowieść, jaką słyszał w swoim życiu i z czasem tak bardzo się w to zagłębia, że zaczyna się to odbijać na jego życiu.
"Chodź ze mną" to książka wyjątkowa pod kilkoma względami. Pomysł na przedstawienie tej fabuły jest intrygujący. Dustin w ironiczny i często zabawny sposób opisuje to, co usłyszał od matki, w międzyczasie poruszając temat swojej żony i syna. Gdy dociera do niego, że słowa Heleny to niekoniecznie same bzdury, jak na początku podejrzewał, zaczyna wątpić czy wszystko z nim w porządku. Autor w idealny sposób żongluje emocjami, bo chwilę rozważań o relacjach rodzinnych przełamuje nagle ciętymi uwagami Dustina. Łukasz Orbitowski porusza też istotny temat tego, co dziedziczymy po rodzicach i ile właściwie zostaje z nich w nas samych. I mniejsza o to, czy wyciąga z tego jednoznaczne wnioski, ale zostawia czytelnikowi konkretny temat do rozmyślań. Ten mix gatunkowy ubrany w wiele emocjonalnych i wręcz egzystencjonalnych rozważań, a na to wszystko ocierający się delikatnie o zjawiska nadprzyrodzone, to coś, co koniecznie musisz przeczytać.

Jest rok 1958. Helena ma dwadzieścia lat, mieszka w Gdyni i studiuje stomatologię. Pewnego dnia poznaje Kolę, sowieckiego kapitana niszczyciela i zakochuje się w nim bez pamięci. Nie przeszkadza jej to, że jest starszy od niej i na dodatek żonaty. Oboje wiedzą, że nie mają w kraju przyszłości i decydują się na szaloną ucieczkę do Szwecji. Mają plan, ale są świadomi tego, że...

To jest bardzo dobra pozycja! Pierwszy audiobook, gdzie ciekawa byłam akcji od początku do końca książki. Podobała mi się fabuła, krótkie rozdziały wprowadzają odświeżenie w trakcie słuchania, lektor genialny. Osobiście bardzo polecam :)

To jest bardzo dobra pozycja! Pierwszy audiobook, gdzie ciekawa byłam akcji od początku do końca książki. Podobała mi się fabuła, krótkie rozdziały wprowadzają odświeżenie w trakcie słuchania, lektor genialny. Osobiście bardzo polecam :)

”Chodź ze mną" Łukasza Orbitowskiego czytałem w mega pojechanych, szpitalnych okolicznościach. Zapalenie płuc, gorączka, a zdania powieści "wędrują” po stronach, zamieniają się kolejnością, ”chowają się” gdzieś albo nagle skądś ”wyskakują” i spore fragmenty muszę czytać po kilka razy...
Na szczęście później wszystko się stopniowo stabilizowało/wracało do normy, co nie zmienia faktu, że powieść, którą połknąłbym w normalnych okolicznościach w dzień, góra półtora, "czytałem" blisko 10 dni.
Ale myślę też, że podobnie do mnie musi czuć się też 43-letni Dustin, który w 2017 roku po raz pierwszy słyszy z ust matki opowieść o życiu swoich rodziców.
69 lat wcześniej, jego 20-letnia wówczas niedoszła jeszcze mama Helena, studentka stomatologii, poznała starszego sowieckiego kapitana niszczyciela - Kolę. Kola miał żonę i syna w Leningradzie, otoczenie było bardzo nieprzychylne takiemu związkowi, ale uczucie, które ich połączyło, okazało się wyjątkowo mocne.
No i - co nie pozostaje bez znaczenia dla akcji - para naszych bohaterów była świadkami upadku do gdyńskiego basenu portowego niezidentyfikowanego obiektu latającego (do zdarzenia takiego faktycznie doszło pod koniec lat 50. XX wieku).
Helena i Kola postanawiają uciec motorówką do Szwecji. Potem trafiają do Stanów Zjednoczonych. Czy odnajdą tam szczęście, czy też przez całe życie będą szamotali się z przeszłością, od której nie zdołają się odciąć?
Przygotowująca się do operacji Helena streszcza Dustinowi dzieje swoje i Koli, które układa się w kompletnie odjechany, absurdalny romans szpiegowski. Dustina opowieść matki wciąga coraz głębiej, szybko stając się jego obsesją. Szuka prawdy (czy taka w ogóle istnieje?) o ojcu, własnym pochodzeniu i tym, ile z rodziców pozostaje w każdym z nas...
Ta powieść to jazda na pełnej! Nie tylko, gdy czyta się ją z zapaleniem płuc i gorączką!

Zapraszam na profil Sczytalim na Instagramie!

”Chodź ze mną" Łukasza Orbitowskiego czytałem w mega pojechanych, szpitalnych okolicznościach. Zapalenie płuc, gorączka, a zdania powieści "wędrują” po stronach, zamieniają się kolejnością, ”chowają się” gdzieś albo nagle skądś ”wyskakują” i spore fragmenty muszę czytać po kilka razy...
Na szczęście później wszystko się stopniowo stabilizowało/wracało do normy, co nie...

Ta książka wciągnęła mnie bez reszty, jest to świetna historia, w której nie ma ani dłużyzn ani niepotrzebnych wątków. Podobał mi się też styl autora, czyli to co uwielbiam w polskiej literaturze, dobry warsztat językowy, a do tego z humorem. Żałuję tylko, że już skończyłam ją czytać 🙂

Ta książka wciągnęła mnie bez reszty, jest to świetna historia, w której nie ma ani dłużyzn ani niepotrzebnych wątków. Podobał mi się też styl autora, czyli to co uwielbiam w polskiej literaturze, dobry warsztat językowy, a do tego z humorem. Żałuję tylko, że już skończyłam ją czytać 🙂

Książka bardzo mi się podobała. Bardzo ciekawy humorystyczny styl. Fajnie wykreowany nieco ekscentryczny styl autora i jego świat również mnie wciągnął. Na minus tylko to, że książka jest trochę zbyt długa i momentami odpływałam. Generalnie jednak polecam.

Książka bardzo mi się podobała. Bardzo ciekawy humorystyczny styl. Fajnie wykreowany nieco ekscentryczny styl autora i jego świat również mnie wciągnął. Na minus tylko to, że książka jest trochę zbyt długa i momentami odpływałam. Generalnie jednak polecam.

Kupuję to na 100%. Cudny czas. Tylko mało, czekam na więcej.

Kupuję to na 100%. Cudny czas. Tylko mało, czekam na więcej.