Nastya doskonale wie, co to znaczy znaleźć się w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. Co znaczy przeżyć piekło. I co znaczy rozpaść się na kawałki. Umrzeć... ale jednak żyć.
Josh również nie miał lekko w życiu. Jeśli coś powtarza się wiele razy, to w końcu można się chyba do tego przyzwyczaić, prawda? Otóż nie. Nie zawsze. Nawet jeśli sto osób odejdzie z naszego życia, to nie będzie to boleć mniej.

Dwójka dziwnych nastolatków, którzy doświadczyli o wiele za dużo jak na swój wiek, każdy z nich ma swoje własne demony w głowie, każde z nich zgubiło bezpowrotnie jakąś część siebie. Ale co się stanie, jeśli taką feralną dwójkę postawi się obok siebie? Zaczną się dogadywać. Bo kto zrozumie Cię lepiej od osoby, która jest tak samo popieprzona jak Ty. Lub gorzej.


Bez wgłębiania się w opis od początku myślałam, że jest to książka fantasy. A jednak nie. Co nie czyni ją wcale gorszą, bo nie potrzeba magii, wampirów, paranormalnych zdarzeń, żeby stworzyć coś, co przyciągnie uwagę.
Jednak mam trochę obiekcji co do samej Nastyi, momentami za nią nie przepadałam. Za to Josh zyskał moją sympatię. Nie pierwszy raz wolę bohaterów płci męskiej. A zakończenie też niezbyt przypadło mi do gustu. Ale książkę czyta się szybko, mimo ilości stron. Więc polecam. Polecam tym, którym podobało się np. "Hopeless" - bo w trakcie czytania "Morza Spokoju" nie mogłam przestać o tym myśleć. I choć "Hopeless" jest dla mnie lepsze, a Hoover trochę przesadziła z opinią, że "Morze (..)" to książka roku, to jednak warto ją przeczytać.

Nastya doskonale wie, co to znaczy znaleźć się w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. Co znaczy przeżyć piekło. I co znaczy rozpaść się na kawałki. Umrzeć... ale jednak żyć.
Josh również nie miał lekko w życiu. Jeśli coś powtarza się wiele razy, to w końcu można się chyba do tego przyzwyczaić, prawda? Otóż nie. Nie zawsze. Nawet jeśli sto osób odejdzie z naszego...